Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: A few best men
Η υπόθεση
Η Mia (Laura Brent) κι ο David (Xavier Samuel) γνωρίζονται στις διακοπές τους, περνάνε δέκα ονειρεμένες μέρες μαζί και λίγο πριν τελειώσει το όνειρο, ο David ζητά απ' τη Mia να τον παντρευτεί. Η Mia δέχεται κι ο γάμος προγραμματίζεται στη γενέτειρά της, την Αυστραλία. Ο David, αφού κάνει μια σύντομη στάση στην πατρίδα του, την Αγγλία, όπου ενημερώνει τους τρεις κολλητούς του για την απόφασή του να παντρευτεί, ξεκινά μαζί τους το ταξίδι που θα του αλλάξει τη ζωή. Ο David, ο Tom (Kris Marshall), ο Graham (Kevin Bishop) κι ο Luke (Tim Draxl), θα βρεθούν στο σπίτι ενός Αυστραλού γερουσιαστή, όπου θα τους δοθεί η ευκαιρία να διασκεδάσουν και να ζήσουν εμπειρίες, που μόνο μια φορά τις ζει κανείς.
Η κριτική
Αν η ταινία, είχε καταφέρει να βγάλει γέλιο στο θεατή, πιστεύω πως θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως η "αγγλική απάντηση", στο αμερικάνικο "Hangover". Το θέμα όμως είναι ότι βλέποντάς την κάποιος, περισσότερο λύπηση νιώθει για τους πρωταγωνιστές, παρά ευφορία απ' τις καταστάσεις στις οποίες, λίγο άθελά τους, λίγο επιτηδευμένα, βρίσκονται μπλεγμένοι.
Η αλήθεια είναι ότι το αγγλικό χιούμορ πάντα ήταν λίγο κρύο κι απρόσωπο, αλλά προσωπικά πάντα με έκανε να γελάσω έστω και λίγο. Η συγκεκριμένη ταινία όμως, δεν κατάφερε καν να με κάνει να χαμογελάσω. Ίσως επειδή είχα την αίσθηση ότι έχει πάρει κάποια πετυχημένα "ξένα", γι' αυτήν, στοιχεία κι έχει προσπαθήσει να τα προσαρμόσει στα δικά της μέτρα.
Έχουμε εδώ τρεις διαφορετικούς τύπους loser. Ο ένας, είναι παρατημένος από την κοπέλα του, ο δεύτερος ιδιαίτερα ανασφαλής κι ο τρίτος είναι ο loser που χάνει το φίλο του και δεν ξέρει πώς ν' αντιδράσει. Κι αυτοί οι τρεις φίλοι, αποτελούν την "οικογένεια" ουσιαστικά, του ήρωα, ο οποίος είναι ο ορισμός του καλού κι έξυπνου παιδιού. Το ότι αντικειμενικά, αυτοί οι τέσσερις, αποκλείεται να κάνανε παρέα στην πραγματική ζωή, ο σεναριογράφος το έχει προσπεράσει ως ασήμαντη λεπτομέρεια, μάλλον.
Επίσης, ο Dean Craig (σεναριογράφος), έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει ως πηγή των μπελάδων, ένα καθαρά αμερικάνικο έθιμο... το bachelor party. Οι Άγγλοι, στη χώρα τους, όταν παντρεύονται δεν παρεκτρέπονται ούτε τις παραμονές, ούτε ανήμερα του γάμου, βγαίνουν απλά να πιουν μια μπύρα με την παρέα τους την προηγούμενη. Αυτό, μαζί με το στοιχείο του χαζού μαφιόζου που τους καταδιώκει, είναι κατεξοχήν αμερικάνικα στοιχεία, που πολύ δύσκολα θα λειτουργήσουν εκτός του αμερικανικού πολιτισμού.
Η επιλογή του επίσης, να κάνει το γάμο εκτός Αγγλίας, μας θυμίζει δυο πράγματα. Πρώτον, φέρνει στο μυαλό Άγγλους τουρίστες νεαρής ηλικίας, που βλέπεις στα νησιά τα καλοκαίρια και τους λυπάσαι. Δεύτερον, μας θυμίζει τους πρωτευουσιάνους Αμερικάνους, όταν επισκέπτονται το Τέξας ή κάποια άλλη επαρχεία της Αμερικής, που είναι μεν αστεία για το θεατή... αλλά άλλο Αμερική κι άλλο Αγγλία-Αυστραλία.
Γενικά, σαν ταινία μου φάνηκε αδιάφορη. Δε θα την πρότεινα σε κάποιον, γιατί εκτός απ' το να προκαλέσει γέλιο, που ούτε αυτό πέτυχε, δε μου έδωσε την αίσθηση ότι στόχευε κάπου αλλού. Παρόλα αυτά, αν με ρωτούσε κάποιος για να τη δει, δε θα τον απέτρεπα, απλά θα του ανέφερα ότι εμένα δε με έκανε να γελάσω, αλλά τουλάχιστον δε με έκανε και να βαρεθώ.
Βαθμολογία: 1/5
Τα σχετικά
Βρετανική κωμωδία του 2011, σε σενάριο του Dean Craig και σκηνοθεσία του Stephan Elliott, διάρκειας 97 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Xavier Samuel, Kris Marshall, Kevin Bishop, Tim Draxl, Steve Le Marquand και Laura Brent.
Οι σύνδεσμοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου