(2012) Ο έρωτας της βασίλισσας

Πρωτότυπος τίτλος: En kongelig affære

Αγγλικός τίτλος: A royal affair

Η υπόθεση

Στα τέλη του 18ου αιώνα, η νεαρή Καρολίνα Ματθίλδη (Alicia Vikander) εγκαταλείπει την γενέτειρά της, την Αγγλία, για να παντρευτεί τον παράφρονα βασιλιά της Δανίας Χριστιανό τον VII (Mikkel Boe Følsgaard). Όταν η νεαρή βασίλισσα γνωρίζει τον προσωπικό γιατρό του συζύγου της, Γιόχαν Στρουένζεε (Mads Mikkelsen), γοητεύεται από το φιλελεύθερο πνεύμα του και πολύ σύντομα συνάπτει δεσμό μαζί του. Οι δυο εραστές, με τη βοήθεια της επιρροής που ασκεί ο Γιόχαν στο πρόσωπο του βασιλιά, καταφέρνουν να μετατρέψουν την Δανία σε μια χώρα φιλόξενη για τον λαό της, κάνοντας πραγματικότητα το ουμανιστικό τους όνειρο. Η ευτυχία του ζεύγους όμως, διαλύεται την στιγμή που η σχέση τους μαθεύεται.

Η κριτική

Ο πολυτάλαντος Δανός σκηνοθέτης, Nikolaj Arcel, στην προσπάθειά του να παρουσιάσει την ιστορία της χώρας του, μέσω ενός έργου που θα τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού, καταπιάνεται με την ιστορία της βασίλισσας Καρολίνας Ματθίλδης, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στην εγκαθίδρυση των ιδεών του Διαφωτισμού στην μέχρι τότε θρησκόληπτη και μεσαιωνική Δανία.
Με την επιλογή του σκηνοθέτη να ξεκινήσει η ταινία, ενημερώνοντας τον θεατή της για τα σημαντικά κοινωνικά δρώμενα της εποχής, αμέσως γίνεται σαφές ότι στην πραγματικότητα η ταινία δεν εστιάζει στον παράνομο ερωτικό δεσμό της βασίλισσας κι ενός υψηλά ιστάμενου άνδρα της Αυλής, αλλά στις αλλαγές που επέφερε στην ιστορία της χώρας η συνύπαρξη δυο φιλελεύθερων πνευμάτων μέσα στον χώρο του παλατιού.
Κατά μια έννοια λοιπόν, το έργο αποτελεί έναν απολογισμό ή αν προτιμάτε μια εξομολόγηση της βασίλισσας Καρολίνας στα δυο παιδιά της, τα οποία δεν έχει δικαίωμα να συναναστραφεί έως το τέλος της ζωής της. Φυσικά, είναι αυτονόητο πως η πρωταγωνίστρια δεν απευθύνεται μονάχα στους βιολογικούς απογόνους της, αλλά σε ολόκληρη την σημερινή κοινωνία τόσο της Δανίας όσο και την παγκόσμια, η οποία έχει αναπτυχθεί πάνω στις βάσεις που έθεσαν οι Διαφωτιστές φιλόσοφοι.
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν της βασίλισσας Καρολίνας κι αναφέροντας την αγγλική καταγωγή της, ο θεατής παίρνει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την φιλελεύθερη παιδεία που είχε λάβει ως νεαρή κοπέλα από το σπίτι της. Ταυτόχρονα όμως με την απλή αναφορά της απαγόρευσης εισαγωγής κάποιων λογοτεχνικών κειμένων που έχει φέρει μαζί της από την Αγγλία, το κοινό υποψιάζεται, ακόμα κι αν δεν γνωρίζει, πως στην Δανία της εποχής κυριαρχούσαν οι αρχές του Μεσαίωνα.
Σταδιακά λοιπόν, όσο το δράμα αναπτύσσεται θα γνωρίσουμε τον επαρχιώτη γιατρό Γιόχαν Στρουένζεε, ο οποίος καταφέρνει να κερδίσει τη θέση του προσωπικού γιατρού, αλλά και την πλήρη εμπιστοσύνη του βασιλιά, καθώς λόγω των ουμανιστικών ιδεών του, αρνείται να ενστερνιστεί την γενικευμένη αντίληψη ενός ψυχολογικά διαταραγμένου ηγέτη κι επιλέγει μια ανθρώπινη και συγκαταβατική συμπεριφορά απέναντι στον Χριστιανό τον VII. Η πίστη του αυτή όμως στην δύναμη της ανθρώπινης φύσης, δεν τον βοηθά μονάχα να κερδίσει την τυφλή εμπιστοσύνη του Χριστιανού, αλλά συμβάλει και στην διεκδίκηση της καρδιάς της βασίλισσας. Με το ενδιαφέρον για το κοινό καλό να ενώνει τους δυο πρωταγωνιστές, ο έρωτας του παράνομου ζεύγους αναδεικνύεται σε κάτι πολύ περισσότερο από μια ευτελή σαρκική ένωση.
Οι ουσιαστικές βάσεις του δράματος λοιπόν, που μετατρέπουν μια ερωτική ιστορία σε ένα ιστορικό δράμα εποχής, σε συνδυασμό με την εξαιρετικά προσεγμένη αναπαράσταση της εποχής, την έξοχη φωτογραφία του, τις λεπτές σκηνοθετικές αποχρώσεις, τις υπέροχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, αλλά και την συμμετοχή του διεθνώς αναγνωρισμένου και λαμπρού ηθοποιού, Mads Mikkelsen, συμβάλουν στην δημιουργία ενός άρτιου ερωτικο-ιστορικού δράματος που αξίζει να παρακολουθηθεί τόσο από τους λάτρεις των δραμάτων εποχής, όσο κι από τους θαυμαστές των ταινιών με κεντρικό θέμα την προβολή μιας ιδεολογίας.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά

Δανέζικο ιστορικό δράμα του 2012, βασισμένο σε μυθιστόρημα της Bodil Steensen-Leth, σε σενάριο των Rasmus Heisterberg και Nikolaj Arcel και σκηνοθεσία του Nikolaj Arcel, διάρκειας 137 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Alicia Vikander, Mads Mikkelsen και Mikkel Boe Følsgaard.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes

(2012) Teddy bear

Πρωτότυπος τίτλος: 10 timer til paradis

Αγγλικός τίτλος: Teddy bear

Η υπόθεση

Ο Dennis (Kim Kold) είναι ένας 38χρονος body-builder, που ζει στο ίδιο σπίτι με την δεσποτική μητέρα του. Κάποια μέρα, ο θείος του, θα του προτείνει να τεξιδέψει για λίγες μέρες στην Ταϊλάνδη, ένα μέρος που οι κοινωνικές συναναστροφές με το αντίθετο φύλο είναι πιο εύκολες. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του εκεί, ο Dennis θα γνωρίσει την Toi (Lamaiporn Hougaard), μια χήρα, ιδιοκτήτρια ενός γυμναστηρίου κι ανάμεσά τους θ' αναπτυχθεί μια πολύ όμορφη σχέση.

Η κριτική

Το "Teddy bear" με δυο λέξεις μπορεί να περιγραφεί ως μια ιδιαίτερα αληθινή και γλυκιά δραματική ταινία, που βασίζεται στην ζωή ενός άντρα, του οποίου το τερατώδες μέγεθος ξεγελά. Ο Dennis είναι ένας καλοκάγαθος ενήλικας, μ' ένα εξαιρετικά γυμνασμένο σώμα, που διαθέτει, όμως, την αθωότητα ενός παιδιού.

Ο Mads Matthiesen από την πρώτη σκηνή της ταινίας του παρουσιάζει το πρόβλημα του Dennis να επικοινωνήσει ουσιαστικά με το αντίθετο φύλο, κάτι που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τον ίδιο, όταν, έχοντας φτάσει 38 χρονών, δεν έχει μάθει ακόμα πώς να διεκδικήσει μια γυναίκα και, φυσικά, δεν έχει μπορέσει να δημιουργήσει μια οικογένεια.

Στην ακόλουθη σκηνή, χωρίς περιττά λόγια, ο θεατής θα γνωρίσει την μητέρα του συνεσταλμένου αυτού γίγαντα, κι αμέσως θ' αντιληφθεί την επιρροή που ασκεί αυτή πάνω του και θα καταλάβει τον λόγο που ο Dennis συμπεριφέρεται ακόμα σαν έφηβος. Στην συνέχεια, βέβαια, ο σκηνοθέτης, φροντίζει να κάνει σαφή και τον βαθμό στον οποίο ο συμπαθητικός αυτός άντρας είναι ευνουχισμένος, με την προβολή σκηνών, όπου η μάνα μπαίνει στην τουαλέτα όσο ο γιός κάνει μπάνιο ή που τον στέλνει πίσω να ελέγξει αν έχει, όντως, κλειδώσει την πόρτα.

Η ζωή του Dennis, με απλά λόγια περιστρέφεται γύρω από το σπίτι, την δουλειά και τις λίγες στιγμές ευτυχίας που βρίσκει στο γυμναστήριο, οι οποίες όσο περνάνε τα χρόνια, σταματούν να καλύπτουν το συναισθηματικό κενό που έχει δημιουργήσει η απώλεια της ανθρώπινης επαφής. Κατά τη διάρκεια του γάμου ενός θείου του, ο Dennis, θα παρατηρήσει την ευτυχία του νεόνυμφου ζεύγους και σ' ένα σύντομο χρονικό διάστημα, με την βοήθεια του γαμπρού, θα κάνει ένα ταξίδι αναψυχής στην χώρα καταγωγής της νύφης, την Ταϊλάνδη.

Έχοντας πει, λοιπόν, ψέματα στην μητέρα του για τον πραγματικό προορισμό του, ο Dennis, ταξιδεύει στην Ασία, όπου θα συναντήσει αρκετές εκπορνευόμενες γυναίκες, οι οποίες πρόθυμα θα μείνουν στον ίδιο χώρο μαζί του. Όμως, ο Dennis, δεν έχει ανάγκη από σαρκική επαφή κι από την ικανοποίηση που θα του δώσει η αντίδραση της αποκάλυψης του σώματός του στις νεαρές κοπέλες. Έτσι, όντας δυσαρεστημένος από την ανικανότητά του να "επικοινωνήσει" με το άλλο φύλο, θα καταφύγει στο μόνο μέρος που θα του δώσει λίγες στιγμές απόλαυσης, που δεν είναι άλλο από το τοπικό γυμναστήριο.
Εκεί, θα τον υποδεχτεί με χαρά ένας νεαρός θαυμαστής του και μέσω αυτού, θα γνωρίσει την ιδιοκτήτρια του γυμναστηρίου, την Toi. Η αμοιβαία συμπάθεια των δυο βασανισμένων πλασμάτων, θα εξελιχθεί σε μια αγνή αγάπη, η οποία θα λειτουργήσει σωτήρια και για τους δυο, καθώς θα δώσει την δύναμη στον Dennis να διεκδικήσει τα αυτονόητα και θα βγάλει από την μίζερη κι άνευ ουσίας ζωή της την Toi.

O Mads Matthiesen, πέντε χρόνια μετά την μικρού μήκους ταινία του "Dennis" αποφασίζει να γυρίσει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, με κεντρικό ήρωα τον ίδιο αξιολάτρευτο χαρακτήρα. Με μια πρώτη ματιά, ο θεατής, καταλαβαίνει ότι τα φαινόμενα, πολλές φορές, απατούν, καθώς αυτό το 38χρονο τέρας, συμπεριφέρεται ως ένα αγνό πρόβατο. Σε δεύτερο πλάνο, όμως, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, βρισκόμαστε απέναντι σε μια βαριά τραυματισμένη ψυχή που βρίσκει επιτέλους το κουράγιο να κάνει μερικά μικρά κι αργά βήματα για την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών της.

Το "Teddy bear" διαθέτει άκρως φυσικές ερμηνείες, με τον Kim Kold να αγγίζει τα όρια του αξιολάτρευτου, και μια ήρεμη σκηνοθεσία. Η ταινία είναι τραβηγμένη με κάμερα στο χέρι, χωρίς όμως να μοιάζει με τις ταινίες του Δόγματος, καθώς με τους χαρακτήρες που παρουσιάζει καταφέρνει να δημιουργήσει μια γλυκιά ατμόσφαιρα, η οποία ενισχύεται κι από τη μουσική επένδυση, κι εστιάζει περισσότερο στο να πει την ιστορία του ανθρώπου αυτού, παρά στο να κάνει κάποια δήλωση. Έχοντας αργούς ρυθμούς, κατά κύριο λόγο προτείνεται στο σινεφίλ κοινό, που έχει την διάθεση να δει μια όμορφη, αλλά καθυστερημένη ιστορία ενηλικίωσης.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Δανέζικο δράμα του 2012, σε σενάριο των Mads Matthiesen και Martin Zandvliet και σκηνοθεσία του Mads Matthiesen, διάρκειας 92 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kim Kold, Lamaiporn Hougaard και Elsebeth Steentoft.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2011) Buenos Aires σ' αγαπώ

Πρωτότυπος τίτλος: SuperClásico

Η υπόθεση

Ο Christian (Anders W. Berthelsen) είναι ένας ιδιοκτήτης κάβας από τη Δανία, που βρίσκεται στα τελευταία στάδια του διαζυγίου από τη σύζυγό του Anna (Paprika Steen). Η Anna, έχει εγκαταλείψει εδώ κι 11 μήνες τον Christian, για έναν άσο του αργεντίνικου ποδοσφαίρου και ζει πια μόνιμα στο Buenos Aires. Ο Christian, όμως, πριν υπογράψει τα χαρτιά του διαζυγίου, θα θελήσει να κάνει μια τελευταία προσπάθεια να ξανακερδίσει την γυναίκα του και θα ξεκινήσει μαζί με τον γιό του, για ένα ταξίδι στην πρωτεύουσα της Αργεντινής. Εκεί, θα έρθει σ' επαφή με τους ανθρώπους και την λατινο-αμερικάνικη κουλτούρα και θα πάρει ένα μάθημα για τη ζωή. Θα καταφέρει, όμως, να κερδίσει και πάλι την καρδιά της Anna;

Η κριτική

Το "Buenos Aires σ' αγαπώ" πραγματεύεται την ιστορία ενός διαζυγίου, με έναν ιδιαίτερα κωμικό κι ανορθόδοξα αισιόδοξο τρόπο. Χωρίς να μπορώ να πω ότι με άγγιξε ή έστω ότι μου άρεσε αυτό το κράμα δράματος και κωμωδίας, οφείλω να παραδεχτώ ότι κατά τη διάρκειά της, αρκετές φορές, γέλασα αβίαστα, αλλά κι εκνευρίστηκα από την υπερβολή της σε κάποια θέματα. Ας πάρω, όμως, τα πράγματα με τη σειρά, για να εξηγήσω τους λόγους που η ταινία είτε θ' αρέσει αρκετά, είτε καθόλου.
Το έργο, έχει αναθέσει την εξήγηση των γεγονότων σ' έναν αφηγητή εκτός της ιστορίας, σ' ένα τρίτο μάτι που έχει την ικανότητα να βλέπει κάποια πράγματα πιο αποστασιοποιημένα, να τα κρίνει καταλλήλως, αλλά και που παράλληλα παίζει τον ρόλο του εκφραστή των συναισθημάτων των Ευρωπαίων ηρώων, μιας κι οι ίδιοι αδυνατούν να το πράξουν.
Άλλο ένα στοιχείο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το γέλιο που ακούγεται στην έναρξη της ταινίας, με φόντο μια μαύρη οθόνη. Ένα γέλιο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πρώτο πλάνο της ταινίας, το οποίο παρουσίαζει τον Christian να ζει το δράμα του διαζυγίου του, έχοντας παρατήσει τελείως τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο, νομίζω ότι ο σκηνοθέτης προσπαθεί να δείξει ότι πάντα υπάρχει και η κωμική πλευρά στο κάθε δράμα. Μια πλευρά που αν κοιτάξουμε καλά, θα την δούμε εύκολα.
Στην επόμενη σκηνή, ο αφηγητής, θα μας κάνει μια γρήγορη εισαγωγή στην υπόθεση και, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, θα βρεθούμε μαζί με τον Christian και τον γό του, Oscar (Jamie Morton), στην πανέμορφη Αργεντινή, όπου θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη δυο διαφορετικών ιστοριών, οι οποίες έχουν κοινό άξονα τον έρωτα.
Το πάθος, όπως θα δούμε, έχει πρωταρχικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Όπως μπορούμε πολύ εύκολα να διακρίνουμε κι από τον πρωτότυπο τίτλο (SuperClásico), στην ταινία κυριαρχεί η αγάπη για το ποδόσφαιρο κι έπειτα θα δούμε να περνάνε από τις οθόνες μας, όλα όσα χαρακτηρίζουν την Αργεντινή: το κρασί, το τανγκό, το φαγητό και το κυριότερο, την αγάπη του λαού αυτού για την ζωή.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω, είναι δοσμένα από την οπτική ενός Δανού κι όχι ενός γηγενούς σκηνοθέτη. Όπως είναι αναμενόμενο, δε, στα μάτια ενός Βορειο-Ευρωπαίου πολίτη, όλο αυτό το πάθος, μοιάζει περισσότερο ως μια, απαραίτητη στο άνθρωπο, ελευθεριότητα, παρά ως τρόπος ζωής και φυσικά έτσι παρουσιάζεται και στο έργο. Η μεγέθυνση των κύριων χαρακτηριστικών των ανθρώπων αυτών θα προκαλέσει το γέλιο του θεατή, ταυτόχρονα όμως, η σάτιρα που ασκείται στον τρόπο ζωής των Αργεντίνων, αν και δεν γίνεται με κακή πρόθεση, δεν αποκλείεται να εκληφθεί ως δείγμα ασέβειας στον πολιτισμό τους.
Τα κυρίαρχα πρόσωπα που εκφράζουν το πρόσωπο της Αργεντινής, είναι ο ποδοσφαιρικός αστέρας, Juan Diaz (Sebastián Estevanez), η οικονόμος Fernanda (Adriana Mascialino) κι η οικογένεια της 17χρονης Veronica (Dafne Schiling).
Ο Diaz, είναι ένας λατίνος με θρησκευτικές αρχές, που ζει την κάθε στιγμή της ζωής του σαν να μην έχει μεγαλώσει ποτέ. Λατρεύει το ποδόσφαιρο και παίζει επαγγελματικά για την ευχαρίστηση κι όχι για τα χρήματα. Επίσης, αγαπά την Anna και συμπεριφέρεται στον Christian σαν να 'ταν φίλοι από τα παλιά. Η Fernanda πάλι, είναι μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας, που εκφράζεται με αποστομωτική ειλικρίνεια κι αγαπά το σεξ. Τέλος η Veronica, είναι μια 17χρονη κοπέλα, που εργάζεται ως ξεναγός κι η οικογένειά της είναι η κλασική οικογένεια της Λατινικής Αμερικής, που κάθε μέρα κάθεται στο τραπέζι μαζεμένη κι είναι πρόθυμη να υποδεχτεί τον όποιο ξένο έρθει απρόσκλητος.
Ο Diaz, κατά μια έννοια είναι το άτομο που συμπληρώνει την υστερική Anna, η Fernanda είναι η γυναίκα που, με την αμεσότητά της, θα δείξει τον δρόμο στον χαμένο στη δυστυχία Christian κι η Veronica, μαζί με την οικογένειά της, θα δώσουν νόημα στη ζωή του 16χρονου Oscar.
Σε γενικές γραμμές, αν δεν σας ενοχλεί η υπερβολή και σας αρέσει να κοιτάτε τη ζωή από μια αισιόδοξη, όχι απαραίτητα ουτοπική, ματιά, νομίζω είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί μια καλή επιλογή για 'σας. Αν πάλι, θέλετε μια ταινία που να έχει να σας πει κάτι περισσότερο από τ' ότι ακόμα και στις δυσκολότερες καταστάσεις η ζωή δεν χάνει την ουσία της ή σας εκνευρίζουν οι υπερβολές, ίσως θα πρέπει να κάνετε κάποια άλλη επιλογή.

Βαθμολογία: 2/5

Τα σχετικά
Δανέζικη δραματική κωμωδία του 2012, σε σενάριο των Ole Christian Madsen και Anders Frithiof August και σκηνοθεσία του Ole Christian Madsen, διάρκειας 99 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Anders W. Berthelsen, Paprika Steen, Jamie Morton, Sebastián Estevanez, Adriana Mascialino και Dafne Schiling.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2012) Το κυνήγι

Πρωτότυπος τίτλος: Jagten

Αγγλικός τίτλος: The hunt

Η υπόθεση

Ο Lucas (Mads Mikkelsen) είναι ένας 40χρονος, πρόσφατα χωρισμένος άντρας, που εργάζεται ως παιδαγωγός στο νηπιαγωγείο της πόλης του. Στη ζωή του, όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, καθώς ο έφηβος γιος του σύντομα πρόκειται να έρθει να μείνει μαζί του και παράλληλα, σ' ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, έχει καταφέρει να γνωρίσει και να συνάψει δεσμό, με μια όμορφη κοπέλα απ' τον χώρο εργασίας του. Ό,τι έχει καταφέρει ν' αποκτήσει, όμως, θα του τα στερήσει ένα αθώο ψέμα που θα πει στην διευθύντρια του νηπιαγωγείου, η μικρή κόρη του καλύτερού του φίλου, η Klara (Annika Wedderkopp). Ο Lucas θα κατηγορηθεί για παιδεραστία κι η ζωή του θ' αλλάξει από την μια μέρα στην άλλη.

Η κριτική
"Το κυνήγι" είναι ένα έντονο ψυχολογικό θρίλερ, που κατά κύριο λόγο στοχεύει σ' έναν διάλογο με το υποσυνείδητο του κινηματογραφικού θεατή. Ο δημιουργός, ξεκινά την ταινία του, παρουσιάζοντας μονάχα τα βασικά στοιχεία της προ-σκανδάλου ζωής του ήρωα και του κοινωνικού του περίγυρου. Μπορεί να μην δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου χαρακτήρα, τα στοιχεία όμως που παρουσιάζονται στην αρχή, αρκούν για να πείσουν για την αθωότητά του.
Ο Thomas Vinterberg, σ' αυτή του την ταινία, έχει επιλέξει ν' ασχοληθεί με την ψυχολογία του όχλου, τον τρόπο δημιουργίας της, τη δύναμη που μπορεί ν' αποκτήσει, αλλά και την καταστροφική αλλαγή που μπορεί να φέρει στις ζωές των ανθρώπων. Με τον υπάρχοντα, δε, κοινωνικο-πολιτικό μαρασμό που συναντούμε σε παγκόσμια κλίμακα, οι επιλογές του Vinterberg, να εντάξει το μοτίβο αυτό σε κάποια κοινωνική κατάσταση, σίγουρα δεν είναι περιορισμένες. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να έχει διαλέξει ένα θέμα που θα του επέτρεπε να δείξει απλώς, όσα θέλει να πει.
Εκείνος, όμως, επιλέγει να ασχοληθεί μ' ένα ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα της σημερινής κοινωνίας κι ωθεί, κατ' αυτόν τον τρόπο, τον θεατή, να λάβει θέση στο δράμα, όχι να παρακολουθήσει και ν' αναπαράγει. Όταν στο προσκήνιο μπαίνει η σεξουαλική παρενόχληση ενός ανηλίκου, κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους γονείς για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την κατάσταση και κανείς δεν είναι σε θέση να πει ότι ο ίδιος δεν θ' αντιδρούσε έτσι... γιατί, πολύ απλά, κανείς δεν θ' άφηνε το παιδί του απροστάτευτο σ' έναν πιθανό κίνδυνο.
Με αυτόν τον απλό, αλλά ταυτόχρονα ευφυέστατο τρόπο, ο Vinterberg, καταφέρνει να εξασφαλίσει την ενεργή παρουσία του κοινού στην νέα του ταινία και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πετυχαίνει να βάλει τον θεατή σε μια θέση θηράματος, καθώς τον αποδυναμώνει, αφαιρώντας του το όποιο δικαίωμα απόδοσης ευθυνών. Σαφέστατα και δεν μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τον Lucas που ήταν ευγενικός με την κόρη του καλύτερού του φίλου και κανείς δεν έχει το δικαίωμα ν' αποδώσει ευθύνες σ' ένα παιδί για ένα αθώο ψέμα που προέκυψε από μια τυχαία στιγμή θυμού, τη ζωηρή φαντασία του και μια παράξενη εικόνα που είχε αντικρίσει πρόσφατα.
Σιγά-σιγά, μπροστά στα μάτια του θεατή, ο σκηνοθέτης, θα ξεκινήσει να εμφανίζει την αμφιβολία. Η αμφιβολία, όταν θα εκληφθεί ως ορθή από κάποια αρχή, η οποία δεν διευκρινίζεται αν είναι κάποιος πεπειραμένος αστυνομικός ή ψυχολόγος, θα μετατραπεί σε βεβαιότητα και στη συνέχεια η βεβαιότητα δεν θ' αργήσει να προετοιμάσει το έδαφος για την επερχόμενη κοινωνική καταδίκη του ήρωα.
Το πιο ευφυές στοιχείο, όμως, που συναντάμε στο φιλμ, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη λανθασμένη λειτουργία της υπερπληροφόρησης της σημερινής κοινωνίας. Οι κατηγορίες, σε βάρος του ήρωα, αρχίζουν να πληθαίνουν, όταν οι γονείς μεταφέροντας την κατηγορία από στόμα σε στόμα, πείθουν τα παιδιά τους ότι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά και πείθουν ακόμα και την μικρή Klara, που λέει και ξαναλέει ότι είπε ψέματα, ότι δεν θυμάται καλά. Τότε είναι που ο θεατής μένει να παρακολουθεί με γυμνή ψυχή το έργο κι αναρωτιέται πόσο εύκολα μπορεί να εισχωρήσει το κακό σε μια νεαρή, ανολοκλήρωτη ακόμα, προσωπικότητα.
Το ψυχικό σθένος που επιδεικνύει ο πρωταγωνιστής κι η πίστη των δυο ανθρώπων του οικογενειακού και φιλικού του κύκλου που επιμένουν για την αθωότητά του, εξωθούν την κοινωνία ν' αγγίξει τα όριά της και συντελούν στην ανάδειξη των στοιχείων βίας και κοινωνικού αποκλεισμού, που μπορεί να φέρει μια τέτοια κατάσταση, όταν έχει την υποστήριξη μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας. Αξίζει τον κόπο να παρατηρήσουμε ότι όλοι οι χαρακτήρες που ανήκουν στον στενό κύκλο του ήρωα, τον αντιμετωπίζουν αρχικά ως εν δυνάμει ένοχο, αλλά με το που θα επέμβει κάποιος τρίτος, πείθονται για την ενοχή του.
Με την δημιουργία εικόνων, μέσω μιας πανέμορφης φωτογραφίας και των ήχων που τη συνοδεύουν, την εξαίσια μουσική επένδυση, τις καθηλωτικές ερμηνείες, τους συμβολισμούς και την πίστη στον άνθρωπο, ο Thomas Vinterberg παρουσιάζει ένα υπέροχο θρίλερ που είναι αδύνατον ν' αφήσει κάποιον αδιάφορο. Προτείνεται σε όλους τους σινεφίλ, αλλά και σ' όσους αρέσκονται να φλερτάρουν με την ανθρώπινη ψυχολογία.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά
Δανέζικο ψυχολογικό θρίλερ του 2012, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Thomas Vinterberg, διάρκειας 115 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Mads Mikkelsen, Annika Wedderkopp, Thomas Bo Larsen, Anne Louise Hassing, Susse Wold, Lasse Fogelstrøm, Alexandra Rapaport και Lars Ranthe.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes