(2012) Ανάμεσα σε δυο κόσμους

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Upside down

Η υπόθεση

Σε κάποιο άλλο σύμπαν, υπάρχουν δυο δίδυμοι πλανήτες, που περιστρέφονται μαζί γύρω από τον ήλιο, όμως ο καθένας έχει την δική του βαρύτητα και τους δικούς του φυσικούς νόμους που κάνουν αδύνατη τη συνύπαρξη των κατοίκων τους. Όπως και στον δικό μας πλανήτη, έτσι κι εδώ, οι πολίτες των δυο αυτών κόσμων χωρίζονται στους εύπορους επάνω και στους άπορους κάτω. Δυο νέοι όμως, ο Adam (Jim Sturgess) κι η Eden (Kirsten Dunst), που κατοικούν ο ένας στον επάνω κι ο άλλος στον κάτω κόσμο, θα ερωτευτούν και στην προσπάθειά τους να είναι μαζί, ίσως καταφέρουν ν' ανατρέψουν τους νόμους της φύσης.

Η κριτική
Το "Ανάμεσα σε δυο κόσμους", με δυο λόγια, είναι ένα γλυκανάλατο ρομάντζο επιστημονικής φαντασίας που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μόνο και μόνο, γιατί μπορεί να είναι η πρώτη μιας σειράς ταινιών ανάλογης θεματολογίας. Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι πλούσια σε οπτικά εφέ, που είναι και το μόνο πράγμα που αξίζει στο σύνολό της, υστερεί όμως, σε όλα τα υπόλοιπα. Βέβαια, ποτέ δεν αποκλείεται, άλλοι δημιουργοί να εμπνευστούν από τη συγκεκριμένη ιδέα και να αποπειραθούν με τη σειρά τους να γυρίσουν κάτι αρτιότερο.
Η ταινία παρουσιάζει, μ' έναν διαφορετικό τρόπο, την χιλιοειπωμένη ιστορία ενός φτωχού, πλην έξυπνου, ταλαντούχου και πολλά υποσχόμενου νέου και μιας ευκατάστατης κοπέλας. Εφόσον βέβαια, τη σήμερον ημέρα, οι κοινωνικές δομές έχουν αλλάξει και δεν είναι πλέον απαγορευμένη η σύζευξη δυο ανθρώπων από διαφορετικές τάξεις, στο παιχνίδι, θα μπουν οι νόμοι της φυσικής, τους οποίους είναι αδύνατον να τους προσπεράσει κανείς με ευκολία, αλλά η ταινία προσπαθεί να αποδείξει ότι στον βωμό του έρωτα τα πάντα είναι εφικτά.
Η προβληματική της συγκεκριμένης ταινίας, όμως, είναι ότι προσπαθεί να γίνει αρεστή στο ευρύ κοινό, πράγμα αδύνατον, καταστρέφοντας, έτσι, και τις λίγες πιθανότητες που μπορεί να είχε να πιάσει, έστω, κάποιους από τους κινηματογραφικούς θεατές. Και τι εννοώ μ' αυτό: Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, απευθύνεται κατά κύριο λόγο στους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας, δηλαδή στο αντρικό κοινό. Ένα γλυκανάλατο ρομάντζο, απευθύνεται κατά κύριο λόγο στο γυναικείο φύλο κι όσο πιο γλυκανάλατο είναι τόσο μειώνεται και το ηλικιακό όριο της πλειοψηφίας του κοινού που θα την προτιμήσει. Όταν λοιπόν, ένας σκηνοθέτης αποφασίζει να γυρίσει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με κεντρικό θέμα μια άκρως γλυκανάλατη ρομαντική ιστορία, αντί μιας συνοδευτικής ιστορίας αγάπης, είναι αυτονόητο ότι το αποτέλεσμα είναι καταδικασμένο ν' αποτύχει παταγωδώς, μειώνοντας κατά πολύ το κοινό στ' οποίο απευθύνεται.
Ωστόσο για τους φανατικούς θαυμαστές της επιστημονικής φαντασίας η ταινία δεν παύει να είναι ενδιαφέρουσα, καθώς ο νεαρός πρωταγωνιστής, προκειμένου να βρει τρόπο να συνυπάρξει με την αγαπημένη του, κάνει τ' αδύνατα-δυνατά και αποδεικνύεται ιδιαίτερα πολυμήχανος. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο της ταινίας, επίσης, είναι οι πολλά υποσχόμενοι Kirsten Dunst και Jim Sturgess, οι οποίοι για το είδος της ταινίας, αποδεικνύονται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικοί.
Έχοντας στην θέση του συγγραφέα και σκηνοθέτη τον, σχετικά νέο, Juan Diego Solanas, θα έλεγα ότι τα οπτικά εφέ υπερκαλύπτουν την σκηνοθετική και σεναριακή απειρία του δημιουργού της. Από πλευράς φωτογραφίας, επίσης, έχει αρκετό ενδιαφέρον, καθώς υπάρχει πλήρης αντίθεση στην απεικόνιση των δυο κόσμων κι η μουσική της επένδυση είναι αδιάφορη.
Εν ολίγοις, η ταινία προτείνεται κυρίως σε νεαρά άτομα που προτιμούν τις ιστορίες αγάπης που έχουν τη δυνατότητα να νικήσουν τα πάντα, όπως επίσης και σε όσους έλκονται απ' οτιδήποτε καινούργιο μπορεί να αφορά στην επιστημονική φαντασία. Για τους υπόλοιπους, είναι χαμένος χρόνος. Αλλά επειδή με τέτοιου είδους ταινίες, ποτέ δεν ξέρεις, πιστεύω ότι από το trailer της, μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει αν υπάρχει περίπτωση να του αρέσει ή όχι.

Βαθμολογία: 1,5/5

Τα σχετικά

Καναδικο-Γαλλική ρομαντική ταινία, επιστημονικής φαντασίας, του 2012, σε σενάριο των Santiago Amigorena και Juan Diego Solanas και σκηνοθεσία του Juan Diego Solanas, διάρκειας 107 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kirsten Dunst και Jim Sturgess.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb

Rotten Tomatoes

(1988) Η καρδιά ενός σκύλου

Πρωτότυπος τίτλος: Собачье сердце (Sobachye serdtse)

Αγγλικός τίτλος: Heart of a dog

Η υπόθεση

Βρισκόμαστε στην Ρωσία, λίγο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, όπου ένας σπουδαίος Ρώσος επιστήμονας, ο καθηγητής Filipp Filippovich Preobrazhensky (Evgeni Evstigneev), υιοθετεί έναν αδέσποτο σκύλο, στον οποίο και μεταμοχεύει, στα πλαίσια ενός πειράματος, την καρδιά και την υπόφυση ενός μικρο-κακοποιού. Καθώς περνάνε οι μέρες κι ο σκύλος αναρρώνει, το πειραματόζωο, θ' αρχίσει σταδιακά να παίρνει ανθρώπινη μορφή και χαρακτηριστικά, κληρονομώντας όμως όλα τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα του ατόμου, στο οποίο ανήκαν αρχικά τα εμφυτευμένα μέλη του.

Η κριτική

"Η καρδιά ενός σκύλου" αποτελεί μια εύστοχη σάτιρα για το ρόλο της Οκτωβριανής Επανάστασης, της επιστήμης και των εκπροσώπων τους, αλλά κατά βάση, μ' ένα κωμικο-τραγικό τρόπο, θέτει ένα φιλοσοφικό ερώτημα σχετικά με την ανθρώπινη φύση και το κατά πόσο είναι εφικτό να μεταμορφωθεί το οποιοδήποτε ζώο σε άνθρωπο.

Όπως θα δούμε, η ταινία ξεκινά μ' έναν εσωτερικό μονόλογο του σκύλου, ο οποίος βλέποντας την φτώχεια των ανθρώπων που υπάρχει γύρω του, παρατηρεί, μ' έναν απόλυτα λογικό τρόπο, ότι σύντομα θα έρθει το τέλος του, καθώς, αν εκείνοι δεν μπορούν να θρέψουν τους εαυτούς τους, ποιός θα δώσει κάτι και σ' αυτόν τον κακομοίρη που πεινάει;

Για καλή του τύχη όμως, στον δρόμο του θα βρεθεί ένας φιλόδοξος επιστήμονας, ο οποίος χρειάζεται έναν αδέσποτο σκύλο για να πραγματοποιήσει το πείραμά του. Απόλυτα πεπεισμένος, ο καθηγητής, ότι ο σκύλος δεν θα επιβιώσει της επέμβασης, φροντίζει πρώτα να δυναμώσει τον οργανισμό του υποψήφιου πειραματόζωου, αλλά και να βρει τον υποψήφιο δότη, κι έπειτα πραγματοποιεί την μεταμόσχευση.

Όπως βλέπουμε προτού γίνει η επέμβαση, ο σκύλος, παρουσιάζει δείγματα ενός έντονου χαρακτήρα, καθώς είναι μαθημένος στους δρόμους κι όπως και να το κάνουμε σκέφτεται σαν σκύλος. Όμως, αφού γίνει η μεταμόσχευση κι ο σκύλος μεταμορφωθεί σταδιακά σε άνθρωπο, τα πράγματα θα βγουν εκτός ελέγχου. Ναι μεν, το δημιούργημα του γιατρού Filipp Filippovich Preobrazhensky, διατηρεί την απέχθεια των σκύλων για τις γάτες και νιώθει την ανάγκη να μην αποχωριστεί το σκυλίσιο όνομά του, όμως η συμπεριφορά του μοιάζει όλο και περισσότερο σ' αυτήν που θα μπορούσε να έχει ο αποθανών δότης.

Ο σκύλος, χάνει την λογική του σκέψη, έχει τον νου του μόνο στο αλκοόλ, ληστεύει ό,τι βρει, παρενοχλεί τις δυο υπηρέτριες του γιατρού, είναι θρασύς, άβουλος κι απεχθάνεται την οποιαδήποτε καλλιεργημένη σκέψη. Όλα αυτά τα στοιχεία, φυσικά, εκτός από τις τραγελαφικές σκηνές που προσφέρουν στο κοινό, καθιστούν τον πρώην σκύλο το τέλειο πρόσωπο για να χειραγωγηθεί από τον οποιονδήποτε επιτήδειο.

Έτσι, ο Schwonder (Roman Kartsev), ένας μπολσεβίκος γείτονας, ο οποίος ανήκει στο κόμμα κι είναι παράλληλα μέλος της Επιτροπής Στέγασης, έχοντας δημιουργήσει έχθρα με τον γιατρό, καθώς ο δεύτερος αρνείται να παραχωρήσει κάποιο από τα επτά δωμάτια του σπιτιού του, θα εκμεταλλευτεί την ανικανότητα του αλιτήριου αυτού πλάσματος, θα τον ωθήσει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του και κατά συνέπεια θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στον καθηγητή. Βέβαια, από την άλλη, ασκεί σάτιρα και στον ίδιο τον επιστήμονα, ο οποίος είναι μεν ο εκφραστής της κοινής λογικής, της ευγένειας και της θέλησης για πρόοδο, αλλά όπως και να το κάνουμε, υπεύθυνος της τραγικής αυτής κατάστασης, είναι ο ίδιος κι η ματαιοδοξία του να προσαρμόσει την φύση σε κάτι αφύσικο.

Η ταινία, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς βασίζεται στο αριστοτεχνικό κι ευφυές σατιρικό λογοτεχνικό κείμενο του Mikhail A. Bulgakov. Βέβαια, ακριβώς επειδή παραμένει πιστή στο μυθιστόρημα του μεγάλου Ρώσου λογοτέχνη, κινηματογραφικά, χωλαίνει σε αρκετά σημεία, καθώς είναι αδύνατον να μεταφερθεί αυτούσια η λογοτεχνική ατμόσφαιρα στην μεγάλη οθόνη. Σε κάποια σημεία, η ταινία, είναι σατιρική και κωμική, σε κάποια άλλα βαθυστόχαστη και φιλοσοφική, δίνοντας ένα αρκετά ασαφές αποτέλεσμα. Ωστόσο, αξίζει ν' αναφέρουμε ότι η επιλογή ασπρόμαυρης εικόνας αποτελεί ένα όμορφο στοιχείο που παραπέμπει στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία κι οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ιδιαίτερα καλές.

Κατά συνέπεια, το έργο, προτείνεται στο σινεφίλ κοινό, στους θαυμαστές του Bulgakov, αλλά και της Σοβιετικής κινηματογραφίας, και σε όσους ενδιαφέρουν τα στοχαστικά ερωτήματα με επίκεντρο την φύση του ανθρώπου, καθώς το κεντρικό θέμα της ταινίας αποτελεί η εν δυνάμει μεταμόρφωση ενός ζώου σε άνθρωπο, πουθενά όμως δεν διευκρινίζεται αν μιλάμε για ένα ζώο στην φυσιολογία του (σκύλο) ή για ένα ζώο στον τρόπο σκέψης του (δότη).

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Σοβιετική σάτιρα του 1988, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Mikhail A. Bulgakov, σε σενάριο της Natalya Bortko και σκηνοθεσία του Vladimir Bortko, διάρκειας 136 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Evgeni Evstigneev, Vladimir Tolokonnikov, Boris Plotnikov και Roman Kartsev.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes

(2012) Cloud atlas

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Cloud atlas

Η υπόθεση

Έξι ιστορίες, που εξελίσσονται παράλληλα σε παρόν, παρελθόν και μέλλον, συνδέονται μεταξύ τους μ' έναν αδιόρατο τρόπο κι αλληλοσυμπληρώνονται. Η πρώτη ιστορία εξελίσσεται στις Νήσους του Ειρηνικού το 1849, η δεύτερη στο Cambridge κι έπειτα στη Σκωτία του 1936, η τρίτη λαμβάνει χώρα στο San Francisco του 1973, η τέταρτη στη σύγχρονη Αγγλία, στην πέμπτη βρισκόμαστε στο 2144 στη Νέα Seoul και για τις ανάγκες της έκτης θ' ακολουθήσουμε τους ήρωες 106 χειμώνες μετά την πτώση του πολιτισμού και θα παρακολουθήσουμε πώς τελειώνει μια ιστορία που έχει διάρκεια 500 περίπου ετών.

Η κριτική

Το "Cloud atlas" είναι αδιαμφισβήτητα μια φαντασμαγορική παραγωγή, επιστημονικής φαντασίας, που μπλέκει έξι ιστορίες, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, σε μια ενιαία, με κεντρικό θέμα την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους.

Η τρίωρη ταινία των Tom Tykwer, Andy και Lana Wachowski, σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη και σίγουρα δεν είναι μια κακή ταινία, αφού έχει ως μπούσουλα το best seller βιβλίο του David Mitchell. Παρόλα αυτά, όμως, θες λίγο η διάρκειά της, λίγο η παραπομπή στο Matrix, το Avatar κι άλλες υπερπαραγωγές, λίγο οι χαοτικές αλλαγές από τη μια χρονική περίοδο στην άλλη, μπερδεύουν και σίγουρα κουράζουν τον θεατή.

Η ταινία, ξεκινά με μια σύντομη σύσταση των πρωταγωνιστών της και των έξι ιστοριών που θα δούμε σιγά-σιγά να μπλέκονται μεταξύ τους. Αξίζει εδώ να πούμε, ότι ο κάθε ηθοποιός, έχει αναλάβει παραπάνω από έναν ρόλο στην ταινία κι οι περισσότεροι έχουν έστω κι από ένα μικρό ρόλο, στην κάθε ιστορία. Εδώ, οφείλω ν' αναφέρω ότι πιθανότατα μιλάμε για το φετινό oscar μακιγιάζ, καθώς οι αλλαγές των ηθοποιών για τον κάθε ρόλο είναι ριζικές, σε σημείο να κοιτάς την οθόνη και ν' αμφιβάλλεις για τον αν πράγματι η Halle Berry, είναι όντως αυτή.

Επίσης, αξιέπαινο είναι το γεγονός ότι η κάθε ιστορία έχει τον δικό της χαρακτήρα και φέρει τα δικά της μηνύματα. Για παράδειγμα, η ιστορία που εξελίσσεται το 1849, μιλά για την σχέση των σκουρόχρωμων δούλων με τους λευκούς αφέντες τους. Η ιστορία του 1936, μέσω ενός φιλόδοξου συνθέτη που θα εκδώσει το έργο του σε ελάχιστα αντίτυπα, κάνει αναφορά, εκτός των άλλων, στην ομοφυλοφιλία. Η ιστορία του 1973 έχει ως πρωταγωνίστρια μια ρεπόρτερ της εποχής που στην προσπάθειά της να ασκήσει ορθά το επάγγελμά της, θέτει τη ζωή της σε κίνδυνο. Η σύγχρονη ιστορία (2012), αποτελεί μια κωμική νότα στο υπόλοιπο σύνολο. Η ιστορία του 2144 αποτελεί τον ανθρώπινο φόβο για τον ερχόμενο μελλοντικό κόσμο, όπου ο άνθρωπος θα είναι ο απόλυτος δούλος του καταναλωτισμού και τέλος η ιστορία των 106 χειμώνων μετά την πτώση του πολιτισμού περιέχει ένα σαφές μήνυμα για την αναγκαστική επιστροφή του ανθρώπου στη φύση και σε μια πρωτόγονη μορφή πολιτισμού.

Η αλήθεια είναι ότι σαν ιστορία, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σε συνδυασμό, δε, με το εμφανές κόστος παραγωγής της, μιλάμε σίγουρα για μια συνολικά καλή παραγωγή. Το ζήτημα, όμως, είναι ότι ακόμα και με μια διάρκεια τριών ωρών, που όπως προανέφερα, μόνο να κουράσει καταφέρνει, είναι πρακτικά αδύνατον να μεταφερθεί ένα βιβλίο 500 σελίδων στην μεγάλη οθόνη. Έτσι, ένα πολλά υποσχόμενο έργο, καταλήγει να είναι απλώς ένα καλό έργο, που κρύβει πολλά μηνύματα στο κείμενό του, αλλά που δυστυχώς χάνονται στην χαώδη κινηματογραφική μεταφορά του κι εν τέλει, μένει μόνο να σε κρατά, η απορία του τρόπου σύνδεσης των ιστοριών αυτών.

Εάν λοιπόν, σας αρέσουν όλα τα κινηματογραφικά είδη (εποχής, επιστημονικής φαντασίας, ταινίες με εγκλήματα, κωμωδίες) κι έχετε την περιέργεια να δείτε την τρίωρη αυτή υπερπαραγωγή, δεν θα κλάψετε τα λεφτά σας. Αν πάλι, έχετε στο μυαλό σας κάτι εξαιρετικό, που για τρεις συνεχείς ώρες θα σας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, φοβάμαι ότι θα απογοητευτείτε. Κι αυτό όχι λόγω αργής, αλλά λόγω γρήγορης εξέλιξης της ιστορίας που κάνει τον θεατή να χαθεί στα πήγαινε-έλα στο χωρο-χρόνο.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ταινία επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του David Mitchell, σε σενάριο και σκηνοθεσία των Tom Tykwer, Andy Wachowski και Lana Wachowski, διάρκειας 172 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent, Hugo Weaving, Jim Sturgess, Doona Bae, Ben Whishaw, James D'Arcy, Xun Zhou, Keith David, David Gyasi, Susan Sarandon και Hugh Grant.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2012) The dinosaur project

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The dinosaur project

Η υπόθεση

Μετά τις διάφορες τηλεοπτικές αναφορές στο μυθικό αφρικανικό τέρας "Mokele mbembe", μια ομάδα πεπειραμένων εξερευνητών του Βρετανικού Συλλόγου Κρυπτοζωολογίας θα ξεκινήσει ένα ταξίδι με σκοπό να επιβεβαιώσει την ύπαρξη αυτού του πλάσματος, αλλά και τη φύση του. Η ομάδα, όμως, εξαφανίζεται μέσα στη ζούγκλα του Κονγκό και τρεις βδομάδες μετά, θα κάνει την εμφάνισή του ένα σακίδιο με κινηματογραφικό υλικό που ξεπερνά τις 100 ώρες, μέσα στο οποίο περιέχονται ντοκουμέντα για την ύπαρξη δεινοσαύρων.

Η κριτική

Το "The dinosaur project" ανήκει στις ταινίες found footage, κι αποτελεί ένα από τα χειρότερα δείγματα του είδους. Προσωπικά, δεν μου αρέσει που δεν μου αρέσει αυτή η κατηγορία ταινιών, αν από τις πρώτες ταινίες που τύχαινε να παρακολουθήσω, ήταν η συγκεκριμένη, πιθανότατα να μην επιχειρούσα ποτέ να ξαναδώ κάτι αντίστοιχο.

Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Η ταινία θα ξεκινήσει προβάλλοντας ένα μήνυμα στο οποίο ο θεατής πληροφορείται ότι το 80λετπο αποτέλεσμα της ταινίας είναι μια συρραφή από το υλικό υψηλής ευκρίνειας που κινηματογράφησε η ομάδα, το οποίο ξεπερνά τις 100 ώρες. Και λέω εγώ με το φτωχό μυαλό μου: Το έργο που είδα, το πολύ να καλύπτει 72 ώρες. Ας πούμε λοιπόν, ότι τα μέλη της ομάδας κινηματογραφούσαν τα πάντα, με πολλές κάμερες. Νομίζω ότι αν από μια περιπέτεια 72 ωρών, προέκυψαν 100 ώρες αμοντάριστου υλικού και το αποτέλεσμα που μπορεί να παρουσιαστεί και να καλύψει επαρκώς και τις 72 ώρες, ανάγεται στα 80 λεπτά, δεν θέλει και πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς για τι υπέρτατη αρλούμπα μιλάμε. Η υπερβολή σ' όλο της το μεγαλείο.

Αξίζει εδώ ν' αναφέρω ότι το "Mokele mbembe" είναι ένα υπαρκτό μυθικό πλάσμα της Αφρικανικής ηπείρου. Όταν λέω, βέβαια, υπαρκτό, δεν εννοώ ότι το έχω δει με τα μάτια μου, αλλά όπως υπάρχει το τέρας του Loch Ness στη Σκωτία ή ο Bigfoot στην Αμερική, έτσι υπάρχουν φήμες και για ένα τέρας στο Κονγκό με τ' όνομα "Mokele mbembe". Θα μου πείτε τώρα, για ποιό λόγο επέλεξαν το συγκεκριμένο που είναι σχετικά άγνωστο κι όχι κάποιο από τα δυο πιο γνωστά. Μα φυσικά γιατί, στην Αφρική, δεν θα τους κράξει πολύς κόσμος αν ανακαλύψουν έναν ολόκληρο ζωολογικό κήπο, γεμάτο από διάφορα είδη δεινοσαύρων, μιας κι είναι γνωστό ότι μεγάλες εκτάσεις της δεν έχουν ποτέ εξερευνηθεί.

Οπότε, λίγο να βάλεις το αρχικό μήνυμα που σ' ενημερώνει ότι το, αψεγάδιαστα μονταρισμένο, 80λπετο υλικό που θα παρακολουθήσεις είναι πραγματικό. Λίγο να βάλεις την υπερβολή του, που σ' εκνευρίζει το ότι σε θεωρούν τόσο ανεγκέφαλο και περιμένουν τη συγκατάθεσή σου, έστω και για 80 λεπτά, ότι αυτό που παρακολουθείς έχει κάποιες ρεαλιστικές βάσεις. Άλλο λίγο, οι αντιπαθητικοί χαρακτήρες, που από τις συστάσεις και μόνο, χαίρεσαι που ξέρεις ότι οι μισοί από αυτούς θα πεθάνουν, και για το τέλος το καλύτερο, η εικόνα της κάμερας.

Η εικόνα της κάμερας, η οποία έχει μερικά black screens, που άμα ήταν από μονταρισμένο υλικό 100 ωρών θα είχαν αφαιρεθεί. Η ίδια εικόνα που κουνάει πολύ και καταγράφει ό,τι να 'ναι. Κι αυτή η εικόνα που προέρχεται από τις διασωθείσες κάμερες, που ενώ κατά την πρόσκρουση του ελικοπτέρου, ψήθηκαν όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές που θα επέτρεπαν την επικοινωνία, περιέργως όλες οι κάμερες σώθηκαν.

Με λίγα λόγια λοιπόν... Άσε μας πουλάκι μου, που δεν έχεις πώς να σκοτώσεις το χρόνο σου, γυρνάς ό,τι σου κατέβει στην κεφάλα και περιμένεις ο άλλος να ξοδέψει τον χρόνο του να το παρακολουθήσει. Ταινία να γυρνούσα μ' ένα ζόμπι καλύπτοντας μια διαδρομή του τραμ από την αφετηρία ως τον τερματικό σταθμό, περισσότερο ενδιαφέρον θα 'χε... άσε που θα 'χε και μια πρωτοτυπία!

Βαθμολογία: 0/5

Τα σχετικά

Βρετανική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας του 2012, βασισμένη σε ιστορία των Sid Bennett και Tom Pridham, σε σενάριο των Sid Bennett και Jay Basu και σκηνοθεσία του Sid Bennett, διάρκειας 83 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Matt Kane, Richard Dillane, Peter Brooke, Abena Ayivor, Stephen Jennings και Natasha Loring.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2012) Looper: Αντιμέτωποι με το χρόνο

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Looper

Η υπόθεση

Η ιστορία εκτυλίσσεται στο 2042 και κεντρικός ήρωας είναι ο Joe (Joseph Gordon-Levitt), ένας νεαρός "looper" ή πιο απλά ένας ακριβοπληρωμένος δολοφόνος της μαφίας. Η δουλειά των "loopers", των δολοφόνων της μαφίας δηλαδή, είναι πολύ απλή: Περιμένουν σ' ένα συγκεκριμένο σημείο, μια συγκεκριμένη ώρα, να εμφανιστεί ο στόχος και τον εκτελούν. Η διαφορά τους με τους κοινούς δολοφόνους, είναι ότι οι δικοί τους στόχοι προέρχονται από το μέλλον, όπου θα έχει εφευρεθεί η μεταφορά στο χρόνο. Όντας, βέβαια, προϊόντα της μαφίας και γνωρίζοντας για τις δολοφονίες, αλλά και την παράνομη μεταφορά ανθρώπων στον χωρο-χρόνο, κάποια στιγμή θα πρέπει κι οι ίδιοι να βγουν απ' τη μέση. Γι' αυτό το λόγο, στο συμβόλαιό τους, αναγράφεται πως ο τελευταίος φόνος του καθενός θα είναι η "θηλειά (loop)" του ή αλλιώς ο μελλοντικός του εαυτός. Με τη λήξη του συμβολαίου, ο κάθε "looper" παίρνει ένα αξιοσέβαστο ποσό κι είναι ελεύθερος να ζήσει τα υπόλοιπα 30 χρόνια της ζωής του πλουσιοπάροχα. Για τον Joe η ζωή δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Η ζωή του, όμως, θ' αλλάξει όταν θα κληθεί να σκοτώσει τη δική του "θηλειά", τον μεγαλύτερο Joe (Bruce Willis), ο οποίος δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να παραδώσει τα όπλα αμαχητί.

Η κριτική

Το "Looper" βασιζόμενο σ' ένα πολύ ευρηματικό σενάριο και τηρώντας όλα όσα θα έπρεπε να έχει μια περιπέτεια δράσης για να θεωρηθεί επιτυχημένη, καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή, να τον καθηλώσει και γιατί όχι (;) να κάνει τη διαφορά σε σχέση με άλλες ταινίες του είδους της.
Η ταινία στοχεύει σε δυο κατηγορίες κοινού και ικανοποιεί ισάξια και τις δυο. Αρχικά, διαβάζοντας κάποιος την υπόθεση, περιμένει να δει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Άνθρωποι έρχονται απ' το μέλλον κι ένα νεώτερο και γηραιότερο "εγώ" μπορούν να συνυπάρξουν στην ίδια διάσταση. Ακούγεται αρκετά ενδιαφέρον, αλλά, δυστυχώς, πολλές ταινίες έχουν αποπειραθεί ν' ασχοληθούν, ανεπιτυχώς, με τα ταξίδια στο χρόνο, παρουσιάζοντας στον θεατή κάτι αφύσικο, προβλέψιμο και χαζό.
Το "Looper" αντίθετα καταφέρνει ν' αποδείξει ότι ένα τέτοιο θέμα μπορεί να το προσεγγίσει κανείς με πολύ μεγάλη επιτυχία. Μπορεί το θέμα του ν' αρκεί για να μπερδέψει ή να δίνει την ελευθερία στον σκηνοθέτη να βάλει στην ταινία ό,τι ξένο, για τον σύγχρονο κόσμο, θέλει, αλλά εκείνος, συνειδητά, επιλέγει να μην παρουσιάσει ένα μέλλον πολύ διαφορετικό απ' το σήμερα, όπως, παράλληλα, επιλέγει ν' απλοποιήσει σε τέτοιο βαθμό την υπόθεση, που ο θεατής, έχοντας το μυαλό του καθαρό από περιττές λεπτομέρειες, γελά αβίαστα εκεί που του ζητείται.
Εκτός, βέβαια, του στοιχείου της επιστημονικής φαντασίας, το δεύτερο και κυριότερο είναι το στοιχείο της περιπέτειας δράσης. Κι εκεί, η ταινία, καταφέρνει να είναι συνεπής. Έχοντας τον Bruce Willis σε ρόλο συμπρωταγωνιστή, καταφέρνει να διατηρήσει την αίγλη του ονόματός του και δίνει στον Joseph Gordon-Levitt τη δυνατότητα να συνεχίσει, μετά τη συμμετοχή του στον "Σκοτεινό ιππότη: Η επιστροφή", ν' αποδεικνύει πόσο ικανός ηθοποιός είναι.
Εκτός των ονομάτων, όμως, που έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικούς ρόλους, όλα δείχνουν ότι η ταινία είναι μια προβλέψιμη περιπέτεια δράσης. Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι έχουμε ένα παρόν κι ένα μέλλον που έχουν την ίδια θέληση, αλλά διαφορετικά "θέλω", κάτι που αφήνει το θεατή ν' αναρωτιέται ποιό από τα δυο σενάρια είναι το προβλέψιμο. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης και συγγραφέας, συνεχίζει να εκπλήσσει με τις διάφορες ανατροπές, χωρίς να γίνεται κουραστικός.
Όλα τα παραπάνω, μαζί με την εξαίσια παρουσία των Emily Blunt και Piper Perabo, στους βασικούς γυναικείους ρόλους, καταφέρνουν να συνθέσουν μια αριστουργηματική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, που ακόμα κι αν δεν ξετρελάνει, διαφέρει από τις υπόλοιπες περιπέτειες της σειράς και καταφέρνει να διασκεδάσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο θεατή.
Προτείνεται σε όλους τους θαυμαστές του Bruce Willis, αλλά και σε όσους έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον ο νεαρός Joseph Gordon-Levitt, σ' αυτούς που αναζητούν μια καλή περιπέτεια ή σε όσους ψάχνουν για μια αμερικάνικη ταινία υψηλών προδιαγραφών που δύσκολα θα τους απογοητεύσει.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας του 2012, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Rian Johnson, διάρκειας 118 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Joseph Gordon-Levitt, Bruce Willis, Emily Blunt, Pierce Gagnon, Jeff Daniels, Paul Dano, Noah Segan και Piper Perabo.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2012) Resident evil: Η τιμωρία

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Resident evil: Retribution

Η υπόθεση

Η Alice (Milla Jovovich), μετά την επίθεση που θα δεχθεί στο πλοίο Arcadia, θα πιαστεί αιχμάλωτη του ομίλου Umbrella και θα ξυπνήσει σε ένα δωμάτιο, στον υπόγειο σταθμό δοκιμών του ομίλου αυτού. Με τη βοήθεια της Ada (Bingbing Li), του παλιού της εχθρού Albert Wesker (Shawn Roberts) και μιας ομάδας σωτηρίας, θα πρέπει να δραπετεύσει απ' τον υπόγειο αυτό σταθμό, για να μπορέσει, επιτέλους, να καταστρέψει τον όμιλο.

Η κριτική
Η εισαγωγή του θεατή στην ταινία γίνεται με εντυπωσιακά πλάνα, σε slow motion και rewind προβολή, γεμάτα εφέ που κάνουν το 3D να μοιάζει απαραίτητο. Με αυτόν τον τρόπο ο Paul W.S. Anderson συνδέει το τέλος της προηγούμενης ταινίας με την πέμπτη του, αυτή, παραγωγή. Αρκετά έξυπνη, οφείλω να ομολογήσω, είναι κι η επιλογή του, βγαίνοντας η Alice από την αίθουσα που κρατείται φυλακισμένη, να βρεθεί στο Τόκιο και να (ξανα)ζήσει την εξάπλωση του ιού στην πόλη. Με αυτό τον τρόπο, ο σκηνοθέτης ανακοινώνει, έμμεσα, στο θεατή ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα που θα ήθελε να είχε πετύχει και στην προηγούμενή του προσπάθεια.
Έκπληξη, θα προκαλέσει, παράλληλα κι η παρουσία της Milla Jovovich σε ένα ρόλο που ποτέ δεν θα φανταζόταν κανένας ότι θα μπορούσε να υπάρξει στη σειρά "Resident evil". Ενσωματώνει δε, μ' έναν αρκετά έξυπνο τρόπο, ένα νέο χαρακτηριστικό της πρωταγωνίστριας, αυτό του μητρικού ενστίκτου, που υπάρχει σε κάθε γυναίκα, δίνοντας στο ρόλο μια νέα διάσταση.
Ο Anderson, από την αρχή της ταινίας, δείχνει αποφασισμένος να δώσει στην ταινία, πίσω, τη λάμψη των δυο πρώτων ταινιών του. Αυτό, το καταφέρνει επαναφέροντας ηθοποιούς απ' όλες τις προηγούμενες ταινίες, αλλά κι εισάγοντας, παράλληλα, νέα πρόσωπα. Κυρίως όμως, καταφέρνει να δώσει στην ταινία, τη χαμένη, εδώ και δυο ταινίες, αίσθηση του video-game. Στο πρώτο μέρος της, "Η τιμωρία", θυμίζει συνεχόμενες πίστες ενός παιχνιδιού κι ο σκηνοθέτης καταφέρνει, παράλληλα, με αυτόν τον τρόπο, να συγκεντρώσει σε μια ταινία όλες τις μεγάλες πόλεις του πλανήτη (Τόκιο, Νέα Υόρκη και Μόσχα), αλλά και το Raccoon, απ' όπου ξεκίνησαν όλα. Επαναφέρει, επίσης, την "Κόκκινη βασίλισσα" ως τη μικρή αδελφή της πρώτης και συνεχίζει να χρησιμοποιεί τους κλώνους ως επιπλέον ζωές, που η αληθινή Alice δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να ζήσει.
Τα ζόμπι, είναι αρκετά περιορισμένα, σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες. Εδώ, πρωταγωνιστούν, κυρίως, τερατόμορφα πλάσματα, που έχουμε ξαναδεί ή που θα μας θυμίσουν "Alien". Η ταινία, έχοντας και πάλι σεναριακές τρύπες, βασίζεται περισσότερο στη δράση και στα εφέ, κάνοντας την τρισδιάστατη έκδοσή της ν' αξίζει τη διαφορά τιμής της, για τους λάτρεις των ταινιών "Resident evil". Σφαίρες, όπλα, συντρίμμια, τέρατα, έρχονται πάνω στο θεατή, ωθώντας τον να συμμετάσχει κι αυτός στην ταινία, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη του στο έπακρο και κάνοντάς τον να περιμένει με αγωνία τη συνέχεια.
Όπως κι οι προηγούμενες ταινίες, προτείνεται στους λάτρεις της ηλεκτρονικής σειράς "Resident evil", στους φανατικούς των εφέ, των περιπετειών δράσης χωρίς κάποιον εξέχοντα ειρμό της πλοκής, και σε όσους αρέσει η Milla Jovovich. Η τρισδιάστατη έκδοση, ειδικά για τους λάτρεις των εφέ, είναι μάλλον προτιμότερη.

Βαθμολογία: 2/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης, επιστημονικής φαντασίας, παραγωγής του 2012, βασισμένης στο ομώνυμο βιντεο-παιχνίδι της Capcom, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Paul W.S. Anderson, διάρκειας 97 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Milla Jovovich, Bingbing Li, Aryana Engineer, Michelle Rodriguez, Sienna Guillory, Oded Fehr, Boris Kodjoe, Johann Urb, Robin Kasyanov, Kevin Durand, Colin Salmon και Shawn Roberts.

Οι σύνδεσμοι
Trailer
Imdb
Rotten Tomatoes

(2010) Resident evil: Τρισδιάστατη απόδραση

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Resident evil: Afterlife

Η υπόθεση

Τέσσερα χρόνια αργότερα από την προηγούμενη ταινία, η Alice (Milla Jovovich) θα επιτεθεί στα κεντρικά του ομίλου Umbrella στο Τόκιο με σκοπό να καταστρέψει την εταιρία. Ο επικεφαλής, όμως, του ομίλου, Albert Wesker (Shawn Roberts), θα καταφέρει να δραπετεύσει, αφαιρώντας από την Alice τον ιό-T και δωρίζοντάς της, έτσι, πίσω την θνητότητά της. Η Alice θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στην Αλάσκα, όπου θα βρει το ελικόπτερο της ομάδας της Claire (Ali Larter), όπως και πολλά ακόμα ελικόπτερα, αλλά όλα θα 'ναι εγκαταλελειμμένα και το τοπίο έρημο. Εκεί θα συγκρουστεί με την Claire, η οποία πάσχει από προσωρινή αμνησία. Αφού ηρεμήσουν τα πνεύματα, οι δυο τους θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι στο άγνωστο, με σκοπό ν' ανακαλύψουν έναν αμόλυντο τόπο και στην πορεία θα κληθούν να βοηθήσουν μια ομάδα διασωθέντων.

Η κριτική

Ο Paul W.S. Anderson, έχοντας πια ξεμείνει από σεναριακές ιδέες κι εμφανώς κουρασμένος από τη συγγραφή ενός τέταρτου μέρους της σειράς "Resident evil", επαναπαύεται, πλέον, στα εφέ, στα γνωστά μοτίβα δράσης, εξελίσσει κι άλλο τα απέθαντα τέρατά του και γενικά προσπαθεί να εντυπωσιάσει δημιουργώντας άπειρα κενά στην πλοκή της ταινίας. Βέβαια, το καλό της υπόθεσης είναι ότι αναλαμβάνει πάλι ο ίδιος τη σκηνοθεσία, προσπαθώντας να δώσει στην ταινία λίγη από την αρχική της λάμψη, ανεπιτυχώς αυτή τη φορά.

Διατηρώντας στο συμπρωταγωνιστρικό ρόλο την Ali Larter, την συμπρωταγωνίστρια της Milla Jovovich στην προηγούμενη ταινία, δεν είναι πλέον απαραίτητο η Alice ν' αποδείξει την ανωτερότητά της και πάλι. Έτσι λοιπόν, για να κάνει την ταινία περισσότερο ενδιαφέρουσα, ο Paul W.S. Anderson, κάνει την Alice, ξανά, θνητή, προσδοκώντας ότι το γεγονός θα είναι αρκετό να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών.

Κρατάει, επίσης, τους κλώνους από την προηγούμενη ταινία, αποσκοπώντας με αυτόν τον τρόπο να δώσει και στην τέταρτη ταινία τον χαρακτήρα video-game που η τρίτη απέβαλε πλήρως, παρά την ύπαρξη των "επιπλέον ζωών (κλώνων)" και σ' αυτήν.

Η επιλογή του καστ, γι' ακόμα μια φορά, δεν απογοητεύει, αλλά σε γενικές γραμμές η κινηματογραφική σειρά έχει χάσει, πλέον, το νόημά της. Βασίζεται μόνο στα εφέ. Η πλοκή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον κι ο θεατής περιμένει, τώρα, ένα τέλος που θα του πει ότι υπάρχει και συνέχεια.

Για όσους δε σας απογοήτευσε το τρία και θέλετε να δείτε μια ταινία που να έχει δράση, ζόμπι και μηδέν ειρμό, η "Τρισδιάστατη απόδραση" δεν είναι κακή. Για όσους θέλετε να δείτε μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, θα πρότεινα να το ξανασκεφτείτε. Για όσους είστε θαυμαστές της Milla Jovovich, δε θα δείτε κάτι παραπάνω απ' ό,τι έχετε δει μέχρι στιγμής. Τέλος, για τους λάτρεις του video-game, νομίζω δεν αξίζει τον κόπο να δείτε τη συγκεκριμένη, καθώς οι προηγούμενες θυμίζουν περισσότερο παιχνίδι. Θα την έκρινα περισσότερο ως μια πρόχειρη δουλειά, που στόχο είχε να βγάλει τα λεφτά της παραγωγής της από τη 3D έκδοσή της, πράγμα που δεν πετυχαίνει ούτε στο ελάχιστο.

Βαθμολογία: 1/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης, επιστημονικής φαντασίας, παραγωγής του 2010, βασισμένης στο ομώνυμο βιντεο-παιχνίδι της Capcom, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Paul W.S. Anderson, διάρκειας 97 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Milla Jovovich, Ali Larter, Boris Kodjoe, Kim Coates, Kacey Barnfield, Norman Yeung, Sergio Peris-Mencheta, Wentworth Miller και Shawn Roberts.

Οι σύνδεσμοι

Trailer

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2007) Resident evil: Η εξόντωση

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Resident evil: Extinction

Η υπόθεση

Ο όμιλος Umbrella διεξάγει, πλέον, πειράματα με κλώνους της Alice (Milla Jovovich) με σκοπό να καταφέρει να ελέγξει τον ιό-T, ο οποίος έχει τώρα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη κι έχει καταστρέψει τα πάντα στο διάβα του. Η Alice, με μια μηχανή, περιφέρεται, τώρα, στην έρημο, προσπαθώντας να βρει κάποιον επιζώντα ή ένα μέρος που δεν έχει μολυνθεί από τον ιό-Τ. Στο δρόμο της θα βρει, αρχικά, ένα τετράδιο που θα την οδηγήσει στην Αλάσκα και, παράλληλα, θα συναντήσει το καραβάνι της Claire (Ali Larter), μέλη του οποίου είναι οι παλιοί της φίλοι Carlos Olivera (Oded Fehr) και L.J. (Mike Epps). Μαζί τους, η Alice, θα κατευθυνθεί προς την Αλάσκα, ελπίζοντας ότι οι περιπέτειές της οδεύουν στο τέλος τους.

Η κριτική

Η τρίτη ταινία επιλέγει να ξεκινήσει με μια άμεση αναφορά στην πρώτη ταινία της σειράς. Αντί μιας εισαγωγικής περίληψης, ο σκηνοθέτης έχει επιλέξει ν' αναβιώσει την πρώτη σκηνή που βλέπουμε τη Milla Jovovich να συμμετέχει στο "Resident evil", έχοντας όμως διαφορετική κατάληξη. Ο θάνατός της, με την παράλληλη εμφάνιση κι άλλων νεκρών ομοιωμάτων της Alice, προϊδεάζει τον θεατή για ό,τι ακολουθεί.

Σ' αυτή τη συνέχεια, αρχίζει να γίνεται εμφανές ότι ο σεναριογράφος Paul W.S. Anderson έχει κουραστεί κι έχει ξεκινήσει να ξεμένει από ιδέες, αναφορικά με το σενάριο. Αφήνει, λοιπόν, τα εφέ και τη Milla Jovovich να καλύψουν όλες τις τρύπες της πλοκής, ελπίζοντας ότι κι αυτή η συνέχεια θα πετύχει όσο κι η προηγούμενή της. Εξελίσσει δε τους απέθαντους σε πανίσχυρα τέρατα, περιμένοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα καταφέρει ν' ανεβάσει την αδρεναλίνη του θεατή... κι η αλήθεια είναι ότι δεν αποτυγχάνει.

Αυτή τη φορά, στο συμπρωταγωνιστικό ρόλο θα δούμε την Ali Larter, η οποία ανταποκρίνεται θαυμάσια σ' αυτό που της έχει ανατεθεί. Βέβαια και το υπόλοιπο καστ που πλαισιώνει τις δυο πρωταγωνίστριες αποδεικνύεται εξαιρετικό, όπως φυσικά και στις προηγούμενες δυο ταινίες. Η Alice, όντας υπερ-άνθρωπη, είναι βέβαια ανώτερη της Claire, μη δίνοντας τη δυνατότητα στην Ali Larter ν' αντικαταστήσει τη Milla Jovovich.

Και αυτή η ταινία, είναι μια ταινία καταστροφής, πυροβολισμών, χορογραφημένων σκηνών ξύλου κι εκπληκτικών εφέ, όπως κι οι προηγούμενές της. Διαφέρει όμως, αρκετά, στη σκηνοθετική ματιά, καθώς "Η εξόντωση" καταφέρνει να κάνει πολλές αναφορές σε άλλες ταινίες. Πρώτη απ' όλες, έχουμε την αναφορά στην πρώτη ταινία της σειράς. Ακολουθεί μια σκηνή που θυμίζει "Τα πουλιά" του Άλφρεντ Χίτσκοκ, με μια πολύ πιο θεαματική επίθεση, φυσικά. Η έρημος, αλλά και η αμφίεση της Milla Jovovich, θυμίζουν πολύ "Indiana Jones" και τέλος, αυτή η γέννηση του επιστήμονα-τέρατος φέρνει στο μυαλό τον "Hulk".

Κι αυτή η ταινία, όπως κι οι δυο προηγούμενές της, συστήνεται σε όσους αρέσει η Milla Jovovich, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας που βασίζονται στην περιπέτεια και τα ζόμπι. Συστήνεται, αλλά με μεγαλύτερη επιφύλαξη, στους λάτρεις του video-game, καθώς, πλέον, απέχει αρκετά από αυτό.

Βαθμολογία: 1,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης, επιστημονικής φαντασίας, παραγωγής του 2007, βασισμένης στο ομώνυμο βιντεο-παιχνίδι της Capcom, σε σενάριο του Paul W.S. Anderson και σκηνοθεσία του Russell Mulcahy, διάρκειας 94 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Milla Jovovich, Ali Larter, Oded Fehr, Mike Epps, Spencer Locke, Ashanti, Iain Glen, Joe Hursley, Linden Ashby, Jason O'Mara, Matthew Marsden και Christopher Egan.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes

(2004) Resident evil: Αποκάλυψη

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Resident evil: Apocalypse

Η υπόθεση

Η Alice (Milla Jovovich) ξυπνά σ' ένα εργαστήριο του ομίλου Umbrella στην πόλη Raccoon, για ν' ανακαλύψει ότι ο ιός-T έχει εξαπλωθεί σ' ολόκληρη την πόλη, γεμίζοντάς την με ζόμπι. Οι αρχές, σε συνεργασία με τον όμιλο Umbrella, έχουν κλείσει τις πύλες της πόλης και την έχουν εγκαταλείψει στο έλεός της. Η Alice θα πρέπει, τώρα, να βρει τον τρόπο ν' αποδράσει από την πόλη. Στην προσπάθειά της θα συναντήσει δυο ομάδες ανθρώπων και θα επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον δόκτορα Ashford (Jared Harris), ο οποίος βρίσκεται εκτός της πόλεως αλλά έχει τη δυνατότητα να τους βοηθήσει να δραπετεύσουν, ζητώντας ως αντάλλαγμα τη σωτηρία της κόρης του που βρίσκεται κι αυτή παγιδευμένη. Οι δυο ομάδες θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με της Alice, θα προσπαθήσουν να βρουν την κοπέλα και να σώσουν τις ζωές τους.

Η κριτική

Η δεύτερη ταινία της σειράς "Resident evil", σε σκηνοθεσία του Alexander Witt, θυμίζει περισσότερο περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, παρά βιντεο-παιχνίδι. Μην έχοντας, πλέον, την ανάγκη να εισάγει το θεατή στην ιστορία του ιού, αρκείται σε μια εισαγωγική σύνοψη των γεγονότων που οδήγησαν στην τωρινή κατάσταση της πόλης Raccoon και εισάγει, παράλληλα, περισσότερη δράση, περισσότερο πιστολίδι, περισσότερο χορογραφημένο ξύλο, περισσότερη ένταση και περισσότερα ζόμπι, φέρνοντας την ταινία περισσότερο στα μέτρα μιας ανάλογης "ταινίας".

Η επιλογή του σεναριογράφου να υπάρξουν, εκτός από την Alice, άλλες δυο ομάδες που θα κινούνται μέσα στην πόλη σπάει τη δράση σε περισσότερα του ενός σημεία, δίνοντάς του τη δυνατότητα ν' αναπαράγει το ίδιο μοτίβο δράσης ξανά και ξανά, χωρίς, όμως, να το καθιστά βαρετό για το θεατή.

Επίσης, βασιζόμενος στην επιτυχία της πρώτης ταινίας με πρωταγωνίστρια τη Milla Jovovich, ο Paul W.S. Anderson εισάγει μια δεύτερη γυναικεία παρουσία, τη Sienna Guillory, για να κάνει την ταινία του ακόμα πιο ενδιαφέρουσα στο αντρικό κοινό. Παράλληλα, για να μην καλύψει την αίγλη της πρωταγωνίστριας (Milla Jovovich), δίνει στο χαρακτήρα της Alice υπερφυσικές δυνατότητες, μετατρέποντάς την από μια, απλώς, ικανότατη πράκτορα στο απόλυτο υπερ-όπλο που θα κυνηγήσει τους δημιουργούς του.

Τα φανταστικά εφέ, που χρησιμοποιεί το πρώτο "Resident evil", θα διατηρηθούν και θα εξελιχθούν στη συνέχειά του, μην απογοητεύοντας τους θαυμαστές των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Επίσης, κρατά ευχαριστημένους και τους θαυμαστές του παιχνιδιού, διατηρώντας σε ένα βαθμό την αίσθηση του video-game της πρώτης ταινίας. Ενώ στην αρχική ταινία οι πρωταγωνιστές ακολουθούσαν τις εντολές της "Κόκκινης βασίλισσας", εδώ, θα πρέπει να υπακούσουν στις εντολές και τις οδηγίες του δόκτορα Ashford, αν θέλουν να γλυτώσουν. Ακόμα, στοιχείο video-game αποτελεί κι η τελική μάχη της Alice, θυμίζοντας την τελική πίστα ενός παιχνιδιού, όπου ο παίκτης καλείται να έρθει αντιμέτωπος, όχι με πολλούς αλλά, με έναν εχθρό της ίδιας ή και ισχυρότερης δύναμης από τη δική του.

Όπως και η πρώτη ταινία, προτείνεται, σε όλους τους λάτρεις των video-games καταστροφής, περιπέτειας και δράσης, στους φανατικούς θαυμαστές των ζόμπι, αλλά και στους θαυμαστές των ταινιών επιστημονικής φαντασίας.

Βαθμολογία: 2/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης, επιστημονικής φαντασίας, παραγωγής του 2004, βασισμένης στο ομώνυμο βιντεο-παιχνίδι της Capcom, σε σενάριο του Paul W.S. Anderson και σκηνοθεσία του Alexander Witt, διάρκειας 94 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Milla Jovovich, Sienna Guillory, Mike Epps, Razaaq Adoti, Sandrine Holt, Oded Fehr, Jared Harris, Sophie Vavasseur και Thomas Kretschmann.

Οι σύνδεσμοι

Trailer

Imdb

Rotten Tomatoes

(2002) Resident evil

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Resident evil

Η υπόθεση

Σ' ένα υπόγειο κέντρο πειραμάτων του ομίλου Umbrella, μιας από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες εταιρίες των Η.Π.Α., θα γίνει ένα ατύχημα κι ένας θανάσιμος ιός θ' απελευθερωθεί. Το ηλεκτρονικό σύστημα προστασία της "Κυψέλης" (το όνομα του υπόγειου εργαστηρίου), για ν' αποφύγει την εξάπλωση του ιού, θα εγκλωβίσει και θα σκοτώσει τους υπαλλήλους του. Η Alice (Milla Jovovich) θα ξυπνήσει σε μια έπαυλη, μη μπορώντας να θυμηθεί τίποτα από το παρελθόν της. Δουλειά της, όπως θα πληροφορηθεί από την ομάδα των πρακτόρων που θα σπεύσουν στην έπαυλη, ήταν η προστασία της εισόδου έκτακτης ανάγκης της "Κυψέλης" κι η αμνησία της είναι απόρροια ενός αερίου που ελευθερώθηκε στην έπαυλη και προσωρινή. Τώρα, μαζί με τους υπόλοιπους πράκτορες, θα πρέπει να εισχωρήσει στην "Κυψέλη" για ν' ανακαλύψει το λόγο που σφραγίστηκε το κέντρο πειραμάτων και να έρθει αντιμέτωπη με τη φρικτή εικόνα των νεκρών, που σιγά-σιγά θ' αρχίσουν να επανέρχονται στη ζωή αλλά όχι ως άνθρωποι, αλλά ως ζόμπι.

Η κριτική

Το "Resident evil" αποτελεί την πρώτη από μια σειρά ταινιών που θ' ακολουθήσουν κι είναι βασισμένο στο ομότιτλο παιχνίδι της Capcom. Ως κεντρικό χαρακτήρα, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης του (Paul W.S. Anderson), έχει επιλέξει να χρησιμοποιήσει μια γυναικεία παρουσία, πιθανώς για να τραβήξει τόσο το αντρικό κοινό, που ούτως ή άλλως θα πήγαινε να δει τη μεταφορά του video-game στη μεγάλη οθόνη, αλλά και γιατί όχι και το γυναικείο. Η πολλά υποσχόμενη, εκείνη την περίοδο, Milla Jovovich θα γίνει, έτσι, η μούσα του δημιουργού της κινηματογραφικής αυτής σειράς.

Πιστός στην αισθητική του video-game, ο Paul W.S. Anderson, θα χρησιμοποιήσει γραφικά που ακόμα και σήμερα, δέκα χρόνια μετά από την πρώτη ταινία, φαντάζουν σύγχρονα στο θεατή, καταφέρνουν να τον εκπλήξουν, να τον αιφνιδιάσουν, αλλά και να του δώσουν παράλληλα την αίσθηση ενός video-game.

Ένα σεναριακό τερτίπι του, επίσης, που παραπέμπει σε ηλεκτρονικό παιχνίδι είναι ο έλεγχος των παικτών που καλούνται να παρευρεθούν σε μια αποστολή, από μια ανώτερη δύναμη/φωνή που καθοδηγεί. Στην περίπτωση του πρώτου "Resident evil" το ρόλο αυτό θα κληθεί να παίξει ο μηχανισμός ασφαλείας του κέντρου ή αλλιώς η "Κόκκινη βασίλισσα". Άλλο ένα στοιχείο video-game, πάλι, που περνάει μέσω του σεναρίου, είναι η αναλωσιμότητα των παικτών που συνοδεύουν τον κεντρικό ήρωα, τη Milla Jovovich δηλαδή.

Η παρουσία των απέθαντων, τόσο των ανθρώπων όσο και των σκυλιών, το απίστευτο πιστολίδι, το χορογραφημένο κι απόλυτα ελεγχόμενο ξύλο, οι ανατροπές, η εκπληκτική σύνδεση της αρχής και του τέλους της ταινίας, η παρουσία της Milla Jovovich, αλλά και η χρήση γραφικών που θα ζήλευαν ταινίες επιστημονικής φαντασίας ακόμα και δέκα χρόνια αργότερα, συνθέτουν μια αριστοτεχνική εισαγωγική ταινία.

Προτείνεται ακόμα και σήμερα, σε όλους τους λάτρεις των video-games καταστροφής, περιπέτειας και δράσης, στους φανατικούς θαυμαστές των ζόμπι, αλλά και σε όλους όσους θέλετε να δείτε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, άξιας να συγκαταλεχθεί στο είδος. Βέβαια, πρέπει να προειδοποιήσω ότι περιέχει αρκετές αηδιαστικές σκηνές, καθώς αφορά έναν ιό προορισμένο να δημιουργεί ζόμπι.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης, επιστημονικής φαντασίας, παραγωγής του 2002, βασισμένης στο ομώνυμο βιντεο-παιχνίδι της Capcom, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Paul W.S. Anderson, διάρκειας 100 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Milla Jovovich, Michelle Rodriguez, James Purefoy, Martin Crewes, Eric Mabius και Colin Salmon.

Οι σύνδεσμοι

Trailer

Imdb

Rotten Tomatoes

(2012) Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The dark knight rises

Η υπόθεση

Η ιστορία, ξεκινά 8 χρόνια μετά το θάνατο του εισαγγελέα Harvey Dent/Two-Face, την ευθύνη του οποίου, έχει αποκλειστικά αναλάβει ο Batman (Christian Bale). Μαζί με την εξαφάνιση του "σκοτεινού ιππότη" από τους δρόμους, μαθαίνουμε πως έχει εξαφανιστεί κι ο Bruce Wayne από τα εγκόσμια. Όλα αυτά βέβαια, μέχρι τη στιγμή που θα κάνουν την εμφάνισή τους μια κλέφτρα, η Selina Kyle (Anne Hathaway) κι ένας νεαρός αστυνομικός, ο Blake (Joseph Gordon-Levitt), ξυπνώντας στον Bruce το ένστικτο του κυνηγού κι αγωνιστή. Στην αρχή της ταινίας, εισάγεται ο Bane (Tom Hardy), ένας μασκοφόρος κακοποιός του υποκόσμου, ο οποίος θα διεκδικήσει την κυριαρχία του Gotham City. Τον Bruce και τον Bane, τους συνδέει το κοινό τους παρελθόν, ως μέλη της league of shadows, με τη διαφορά ότι ο Bruce έχει μείνει σχεδόν μια δεκαετία εκτός παιχνιδιού. Ο Bruce Wayne, καλείται να βρει το χαμένο Batman, έτσι ώστε να μπορέσει να σώσει τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και το Gotham City από την επερχόμενη καταστροφή του.

Η κριτική

Για όλους όσους, έχουμε δει τη δεύτερη ταινία της σειράς του Christopher Nolan, η ταινία αυτή, δυστυχώς, δεν έρχεται να επαληθεύσει τις προσδοκίες μας. Ο Nolan, χρειάστηκε τρία χρόνια, για να μετατρέψει ένα ημιτελές πείραμα (Batman begins) σε ένα αριστούργημα του είδους (Ο σκοτεινός ιππότης) και τέσσερα χρόνια, για να αποδείξει ότι με το "Σκοτεινό ιππότη" του, έθεσε τόσο ψηλά τον πήχη, που ούτε ο ίδιος δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει τον εαυτό του.

"Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή" είναι σαφώς καλύτερη ταινία, από το "Batman begins". Ο Nolan, αποδεικνύει πως, όντως, είχε διδακτεί από τα λάθη του, όταν γύρισε την ενδιάμεση ταινία του και δεν ήταν απλώς κάτι που του έτυχε. Αυτό όμως, δεν πάει να πει ότι όσο προχωράει η ιστορία του Batman, οι ταινίες που διαδέχονται η μια την άλλη, γίνονται ολοένα και καλύτερες.

Η επιλογή του, να ξεκινήσει την ταινία 8 χρόνια μετά τη λήξη της προηγούμενης, νομίζω ότι του στοίχισε σημαντικά. Ο θεατής, δεν έχει δει με τα μάτια του, την πτώση του Bruce Wayne κι ο σκηνοθέτης, επιλέγει να την παρουσιάσει μέσα από την αποτυχημένη προσπάθεια του ήρωα, να ξανασταθεί στα πόδια του. Αυτή του η επιλογή, αυτομάτως, προσδίδει στην συγκεκριμένη ταινία ένα δραματικό στοιχείο, που στη δεύτερη δεν υφίσταται, ενώ στην πρώτη υπερκαλύπτεται από το χιούμορ του Alfred (Michael Caine) και του Fox (Morgan Freeman), κάτι που εδώ, δεν έχει την πολυτέλεια να προσθέσει.

Ο Nolan, επίσης, αποφασίζει να μειώσει τη συμμετοχή των άσσων του (Michael Caine, Gary Oldman και Morgan Freeman) για να εισάγει, ευκολότερα, δυο καινούργιους ηθοποιούς (Joseph Gordon-Levitt και Anne Hathaway), αφήνοντας έτσι υπόνοιες για επόμενη/ες ταινία/ες. Οι δυο νεοφερμένοι, παίζουν αρκετά καλά, με τον Joseph Gordon-Levitt, να έχει την ευκαιρία να ξεχωρίσει λίγο παραπάνω. Η φιλική συμμετοχή του Liam Neeson, αποτέλεσε, παράλληλα, έναν ωραίο σύνδεσμο με την πρώτη ταινία, χωρίς να χρειαστεί να τον επαναφέρει από τους νεκρούς, κάτι που θα έκανε την ταινία, "κωμωδία" με την κακή έννοια. Και τέλος, στη θέση των Heath Ledger και Aaron Eckhart, καλούνται να καθίσουν οι Tom Hardy και Marion Cotillard, που αποδεικνύονται λίγοι, συγκριτικά πάντα.

Την ταινία, θα την πρότεινα σε όσους έχουν δει τις δυο προηγούμενες, τονίζοντας όμως ότι δε συγκρίνεται, με κανένα τρόπο, με αυτή του 2008. Επίσης στους θαυμαστές του Batman και της περιπέτειας, δε θα παρέλειπα να την αναφέρω. Για άλλη μια φορά, δε θα την πρότεινα στα παιδιά αλλά και σ' όσους επιζητούν κάτι για να χαλαρώσουν, για τους ίδιους λόγους, που αναφέρω και στο "Σκοτεινό ιππότη".

Σημείωση: Η ταινία που ολοκληρώνει (θεωρητικά) τον μύθο, ως Χολιγουντιανή υπερπαραγωγή κι αυτή, δεν έχει να ζηλέψει σε κάτι, τις δυο προηγούμενές της.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Ταινία του 2012, Αμερικάνικη περιπέτεια, επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη σε χαρακτήρες του Bob Kane, σε ιστορία του David S. Goyer και Christopher Nolan, σε σενάριο των Jonathan Nolan και Christopher Nolan και σκηνοθεσία του Christopher Nolan, διάρκειας 165 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Christian Bale, Joseph Gordon-Levitt, Anne Hathaway, Tom Hardy, Gary Oldman, Morgan Freeman, Michael Caine και Marion Cotillard.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes

(2008) Ο σκοτεινός ιππότης

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The dark knight

Η υπόθεση

Στο ξεκίνημα, γνωρίζουμε τον Joker (Heath Ledger), τον κακοποιό που έχει έρθει ν' αναταράξει τα νερά του Gotham City. Ο Bruce Wayne (Christian Bale), συνεχίζει τις προσπάθειες να πατάξει την εγκληματικότητα της πόλης, έχοντας και πάλι στο πλευρό του, τον Fox (Morgan Freeman), ο οποίος πλέον είναι ο διαχειριστής της εταιρείας του Bruce, τον Gordon (Gary Oldman) και φυσικά τον Alfred (Michael Caine). Ο Batman, όμως, παράλληλα εκδηλώνει την ανάγκη να βρει ένα στήριγμα, έναν ήρωα με πρόσωπο, έναν άνθρωπο της δικαιοσύνης, που να μπορεί να δώσει στο λαό την ελπίδα που χρειάζεται για ένα καλύτερο αύριο. Τον ήρωα αυτόν, τον συναντά στο πρόσωπο του εισαγγελέα κι επίσημου δεσμού της Rachel (Maggie Gyllenhaal), Harvey Dent (Aaron Eckhart), ο οποίος θα παίξει το δικό του ρόλο, στην πάταξη της εγκληματικότητας.

Η κριτική

Αν το Batman begins, ήταν ένα πείραμα, αυτή η ταινία, αποτελεί το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα μιας επεξεργασίας τριών ετών. Αν πάλι, η πρώτη ταινία, είχε κάποια ψεγάδια, σ' αυτήν είναι εξαιρετικά δύσκολο, να τα εντοπίσει κανείς και να τα εκφράσει. Αν επίσης, η πρώτη δουλειά του Nolan, θα μπορούσε χάριν αστεϊσμού, να χαρακτηριστεί και Ratman, εδώ έχουμε έναν ολοκληρωμένο Batman, κάποιον που έχει βρει την ταυτότητά του, ξέρει τι ζητά και πώς να το διεκδικήσει. Η ταινία αυτή, αποτελεί, ασυζητητί, το διαμάντι της τριλογίας κι έρχεται ν' απαντήσει σε όλους του επικριτές της πρώτης ταινίας.
Το αποτέλεσμα, είναι εκπληκτικό, όχι μόνο λόγω της περαιτέρω επεξεργασίας από την πλευρά του σκηνοθέτη, αλλά και λόγω της πλαισίωσης της ταινίας. Ο Christopher Nolan, έχει κρατήσει, τους άσσους της πρώτης του ταινίας (Michael Caine, Gary Oldman και Morgan Freeman). Ο Christian Bale, είχε το χρόνο να μελετήσει τόσο καλά το ρόλο του, αποδεικνύοντας έτσι, ότι η επιλογή του δεν ήταν τυχαία. Έχει αντικατασταθεί η Katie Holmes, από την Maggie Gyllenhaal, στην οποία ο ρόλος της Rachel, ταιριάζει γάντι, εν αντιθέσει με την προκάτοχό της. Και τέλος, στη θέση των κακών Liam Neeson και Cillian Murphy, έρχονται ο εξωφρενικός Heath Ledger, μαζί με τον Aaron Eckhart.
Ο "σκοτεινός ιππότης", θεωρώ ότι ήταν αυτό που εξ αρχής, είχε στο μυαλό του ο  Christopher Nolan, όταν καταπιάστηκε με τον Batman. Είναι μια από τις ωραιότερες σύγχρονες περιπέτειες που έχουν γυριστεί στα Χολιγουντιανά πλατώ, με τον Heath Ledger, να δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του και να στέλνει την ταινία σε ένα άλλο επίπεδο, μακριά από τις περιπέτειες της σειράς. Παρόλα αυτά όμως, οι γρήγορες εναλλαγές, οι υπερβολικές πληροφορίες, τα τόσα διαφορετικά πρόσωπα που έχει να θυμάται ο θεατής, είναι πολύ εύκολο να μπερδέψουν και να αποσυντονίσουν.
Θα την πρότεινα σε όλους τους θαυμαστές του Batman, στους λάτρεις της περιπέτειας, στους θαυμαστές του Heath Ledger, αλλά και της καλής υποκριτικής τέχνης γενικότερα. Δεν θα την πρότεινα βέβαια, σε κάποιον που θέλει να χαλαρώσει, αλλά και σε ένα παιδί, όχι γιατί είναι περιπέτεια ή έχει σκηνές βίας, αλλά γιατί απαιτεί τη συμμετοχή του θεατή σε όλη τη διάρκειά της.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά
Ταινία του 2008, Αμερικάνικη περιπέτεια, επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη σε χαρακτήρες του Bob Kane, σε ιστορία του David S. Goyer και Christopher Nolan, σε σενάριο των Jonathan Nolan και Christopher Nolan και σκηνοθεσία του Christopher Nolan, διάρκειας 152 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Christian Bale, Heath Ledger, Michael Caine, Morgan Freeman, Gary Oldman, Aaron Eckhart και Maggie Gyllenhaal.

Οι σύνδεσμοι
Trailer
Imdb
Rotten tomatoes

(2005) Batman begins

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Batman begins

Η υπόθεση

Η ιστορία, λίγο-πολύ, είναι σε όλους μας γνωστή... Ο Bruce Wayne (Christian Bale), γόνος μιας πλούσιας κι αριστοκρατικής οικογένειας του Gotham City, χάνει μπροστά στα μάτια του, σε παιδική ηλικία, τους γονείς του, σε μια υποτιθέμενη ληστεία. Την ανατροφή του νεαρού κληρονόμου, αναλαμβάνει ο πιστός μπάτλερ της οικογενείας Wayne, Alfred (Michael Caine), ο οποίος κι υποκαθιστά την πατρική φιγούρα. Ο Bruce, μεγαλώνοντας αποφασίζει πως ο σωστός τρόπος να χρησιμοποιήσει τα εκατομμύρια που έχει κληρονομήσει, είναι πολεμώντας το έγκλημα. Διδάσκεται, λοιπόν, διάφορα είδη πολεμικών τεχνών και με τη βοήθεια του Alfred και του Fox (Morgan Freeman), ενός παλιού συνεργάτη του πατέρα του κι εργαζόμενου στην εταιρία Wayne, καταφέρνει να συγκεντρώσει διάφορα gadgets, με τα οποία, θα δημιουργήσει τον Batman. Ως σύμμαχό του στην καταπολέμηση της τεράστιας εγκληματικότητας του Gotham City, αποκτά στην πορεία κι έναν αστυνομικό, τον Jim Gordon (Gary Oldman). Σ' αυτή την ταινία, ο Batman, καλείται να αντιμετωπίσει μια οργάνωση, η οποία θέλει να σπείρει τον τρόμο στην πόλη του ήρωά μας.

Η κριτική

Αυτή, είναι η πρώτη ταινία της τριλογίας του Batman απ' τον Christopher Nolan κι η αλήθεια είναι ότι σαν περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, κανείς δε μπορεί να του πει ότι δεν έχει κάνει καλή δουλειά. Η ταινία, είναι μια Χολιγουντιανή υπερπαραγωγή και ως τέτοια, πληρεί όλα όσα θα έπρεπε να έχει μια καλογυρισμένη περιπέτεια του 2005. Είναι, όσο ρεαλιστική θα μπορούσε να είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Έχει αρκετή δράση, ώστε να μην  αφήσει το θεατή να κουραστεί από τη διάρκειά της, αλλά όχι σε βαθμό που να φτάνει τα όρια της υπερβολής. Είναι, επίσης, η μόνη ταινία που εμβαθύνει σε τέτοιο βαθμό, στην ψυχοσύνθεση του ήρωα, κάνοντας ακόμα και τους πιο δύσπιστους να παραδεχτούν ότι τελικά το πείραμα πέτυχε. Βέβαια, στο βαθμό τελειότητας, μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με οποιαδήποτε άλλη, προσεγμένη Χολιγουντιανή περιπέτεια, γιατί εκτός του ονόματος του κεντρικού χαρακτήρα, δεν έχει κάτι άλλο, που να την κάνει να ξεχωρίζει.

Υποκριτικά τώρα, δεν ξετρελάθηκα από την επιλογή του Christian Bale για το ρόλο του Bruce Wayne, αλλά ούτε με την επιλογή του Tim Burton (Michael Keaton) συμφωνούσα... για 'μενα ο πιο πετυχημένος Batman, ήταν ο Adam West. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εφόσον δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλο ηθοποιό, πιο ταιριαστό για το ρόλο, ίσως τελικά να ήταν όντως ο καλύτερος από τις υπόλοιπες υποψηφιότητες του Batman. Άνευ ουσίας, όμως, ήταν η συμμετοχή της Katie Holmes. Πιστεύω πως ο ρόλος της, θα ταίριαζε ίσως καλύτερα σε μια γυναίκα που να εμπνέει στο θεατή λίγο περισσότερο δυναμισμό κι ερωτισμό. Προσωπικά, θεωρώ ότι κάθε φορά που εμφανιζόταν, η ταινία γινόταν κάπως γλυκανάλατη. Στην αντίπερα όχθη, η αντικατάσταση του Michael Gough, από τον Michael Caine, δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη... όπως επίσης, κι οι επιλογές των Morgan Freeman, Gary Oldman και Liam Neeson ήταν εξαίρετες.

Υπάρχει όμως ένα κομμάτι, στο οποίο, θα έρθω να δικαιολογήσω, αλλά και να συμφωνήσω, μαζί με όλους αυτούς που 'θαψαν την ταινία. Ο Batman, δεν είναι ένα comic που δημιουργήθηκε για ενήλικες. Ο Batman, ήταν, είναι και θα είναι υπερήρωας των παιδιών. Σκοπός του, δεν είναι να δώσει ξύλο ή να ανεβάσει την αδρεναλίνη του θεατή στα ύψη, αλλά να διδάξει αξίες στα πιτσιρίκια και να τους μάθει ότι ακόμα κι αυτοί που κάνουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα, θα πρέπει να παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη κι όχι να πεθάνουν απ' το χέρι του "καλού" Batman.

Ο Christopher Nolan τώρα, δεν είναι ένας σκηνοθέτης, γνωστός για τις εύπεπτες ταινίες που κάνει. Και τι θέλω να πω με αυτό... Τις περισσότερες από τις ταινίες του, ακόμα κι ένας ενήλικας, θα πρέπει να κάτσει να τις παρακολουθήσει, έχοντας κολλημένα τα μάτια στην οθόνη και το μυαλό σ' εγρήγορση. Είναι τόσο αναλυτικός και δίνει τόσες πολλές λεπτομέρειες στις ταινίες του, παραλείποντας ταυτόχρονα τα ευκόλως εννοούμενα, κι όλα αυτά, σε ταινίες, μεγαλύτερης απ' το σύνηθες, διάρκειας, που θεωρώ ότι σε παιδιά άνω των 7-8, με ένα μέσο δείκτη νοημοσύνης, θα είναι αρκετά δυσνόητη, όχι τόσο η συγκεκριμένη ταινία, αλλά η τριλογία σίγουρα. Κι αυτό, γιατί δε στοχεύει σωστά. Υπάρχει λόγος, που τόσα χρόνια, όσοι ανάπιασαν το Batman, δεν έχουν προσπαθήσει να δείξουν κάτι διαφορετικό. Ο Batman, δεν ψάχνει να βρει την αιτία που θέλησε να πολεμήσει το έγκλημα, ο Batman, απλώς κρεμάει τους κακοποιούς στα φώτα των δρόμων κι ειδοποιεί την αστυνομία να έρθει να τους μαζέψει. Γιατί τόσο απλά μαθαίνει ένα παιδί, βλέπει, αναπαράγει κι έπειτα έρχεται η συνειδητοποίηση.

Οπότε συνοψίζω: Προτείνεται σε όλους εσάς που ψάχνετε να δείτε μια καλή περιπέτεια ή που θέλετε να καταλάβετε τον Bruce Wayne, πίσω από τον Batman. Αντίθετα, αν οι προσδοκίες σας, είναι ανάλογες της σειράς του 1966 ή των ταινιών του Tim Burton, καλύτερα να την αποφύγετε. Αν πάλι, είστε στην κατηγορία που είμαι εγώ... δηλαδή, οι προσδοκίες σας είναι ταινίας Burton, αλλά μπορείτε εξίσου εύκολα, να παρακολουθήσετε μια γρήγορη και δυνατή περιπέτεια... δείτε την, γιατί σίγουρα δε θ' απογοητευτείτε.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Ταινία του 2005, Αμερικάνικη περιπέτεια, επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη σε χαρακτήρες του Bob Kane, σε ιστορία του David S. Goyer, σε σενάριο των David S. Goyer και Christopher Nolan και σκηνοθεσία του Christopher Nolan, διάρκειας 140 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Christian Bale, Michael Caine, Morgan Freeman, Gary Oldman, Katie Holmes, Cillian Murphy και Liam Neeson.

Οι σύνδεσμοι
Trailer
Imdb
Rotten Tomatoes