(2012) Αγριότητα

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Savages

Η υπόθεση

O Chon (Taylor Kitsch) κι ο Ben (Aaron Taylor-Johnson) είναι δυο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, που μαζί έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια από τις μεγαλύτερες και ποιοτικότερες επιχειρήσεις παραγωγής μαριχουάνα στον κόσμο.  Μαζί τους, στον παράδεισο, κατοικεί η O. (Blake Lively), η γυναίκα που αποτελεί το μόνο κοινό σημείο των δυο ανδρών. Όταν το μεγαλύτερο καρτέλ του Μεξικού θελήσει να αγοράσει την μέθοδό τους κι οι δυο τους αρνηθούν, η O. θ' απαχθεί, προκειμένου να επιτευχθεί η ζητούμενη συνεργασία. Ο Chon κι ο Ben θα πρέπει να καταφέρουν να βρουν ένα τρόπο για να σώσουν τη ζωή της O., κατά προτίμηση, χωρίς να χρειαστεί να συνεργαστούν με την Βασίλισσα Elena (Salma Hayek).

Η κριτική

Η "Αγριότητα" είναι η νέα, πολλά υποσχόμενη, παραγωγή του Oliver Stone, που τάζει στον θεατή δυο ώρες γεμάτες ναρκωτικά, καρτέλ, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, απαγωγές, προδοσίες, χρήμα, σεξ, αλλά κι ένα μοιρασμένο (νέοι κι ανερχόμενοι πρωταγωνιστές, έναντι παλιών κι ιδιαίτερα ικανών εχθρών) cast ηθοποιών.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οφείλω να πω ότι η ταινία, αρχικά, μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (αν όχι σχεδόν αριστουργηματική), καθώς έτυχε να παρακολουθήσω μόνο το τελευταίο μισάωρό της. Φυσικά βέβαια μ' ένα μισάωρο, και δη το τελευταίο, κριτική δεν γράφεται, οπότε έπρεπε να την δω εξ αρχής για να μπορέσω να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη. Δυστυχώς η αρχική μου εντύπωση διαψεύστηκε κι η ταινία μου άφησε μια γεύση αδιάφορη, ακριβώς ό,τι είναι και το ανερχόμενο πρωταγωνιστικό cast, με βασίλισσα της αδιαφορίας την νεαρή Blake Lively, που έχει και τον ρόλο αφηγητή και με τους Taylor Kitsch και Aaron Taylor-Johnson να την ακολουθούν.

Η ταινία ξεκινά παρουσιάζοντάς μας την ιστορία των δυο ανδρών, του Chon και του Ben, την θέση της O. ανάμεσά τους, αλλά και την ιστορία της επιχείρησης που έχουν καταφέρει να στήσουν οι δυο τους. Η Blake Lively, από την αρχή της ταινίας γίνεται εκνευριστική, παίζοντάς το μοιραία γυναίκα, τη στιγμή που ο τόνος της φωνής της είναι τόσο, μα τόσο άνευρος. Θα μου πείτε, δικαιολογημένα, τι ήθελα να είναι, αφού η πρωταγωνίστρια είναι εθισμένη από μικρή ηλικία στα ναρκωτικά; Το δέχομαι, αλλά η σκηνική της παρουσία δείχνει έναν υγιή άνθρωπο, οπότε τον τόνο της φωνής δεν δύναμαι να τον αποδώσω σε σκηνοθετική οδηγία, αλλά στην ίδια την ηθοποιό.

Το δεύτερο σημείο που λειτουργεί αρνητικά, είναι η υπέρτατη φαντασίωση που ζει η O., η οποία στην πλειοψηφία του ανδρικού κοινού, στο οποίο παρεμπιπτόντως απευθύνεται η ταινία, νομίζω θα φανεί το λιγότερο "υπερβολή". Η O., η οποία χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτα στην επιχείρηση, μαστουρώνει και καλοπερνά, αναφέρει στα πρώτα λεπτά της ταινίας ότι οι δυο άντρες της ανήκουν. Δεν λέω, η κοπέλα είναι πανέμορφη και δικαιολογημένα την θέλουν κι οι δυο, αλλά αλήθεια τώρα, αν την θέλανε πραγματικά, σε σημείο να κάνουν όλα όσα θα κάνουν στη συνέχεια γι' αυτήν... θα δεχόντουσαν να τη μοιράζονται αν ήταν πραγματικοί άντρες; Μήπως τσαλακώνουν, λέω εγώ τώρα με το φτωχό μυαλό μου, υπερβολικά την εικόνα του κατακτητή αρσενικού; Κι όλο αυτό το αναφέρω για να δικαιολογήσω την ανεπάρκεια των δυο πρωταγωνιστών, που ουσιαστικά είναι ανεπάρκεια χαρακτήρων κι όχι υποκριτικής ικανότητας.

Συνεχίζω με το επόμενο θέμα που απασχολεί την ταινία, αυτό της προδοσίας. Εδώ, θα δούμε ότι το ενδιαφέρον του θεατή αναζωπυρώνεται με τα διάφορα ψίχουλα προδοσίας που πετάει ο Stone στην διάρκεια της ταινίας, κεντρίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το ενδιαφέρον του θεατή να καταλάβει ποιός είναι με ποιόν, ποιός ευθύνεται για τί και ποιό είναι το κίνητρο για όλη την αναστάτωση. Βέβαια, αξίζει ν' αναφέρουμε ότι στο πλαίσιο της προδοσίας συμπεριλαμβάνονται και τα μεγάλα ονόματα της ταινίας, ο Benicio Del Toro, η Salma Hayek κι ο John Travolta, με τον τελευταίο ν' αποτελεί μια αδιάφορη παρουσία στο χώρο.

Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην ταινία, ναρκωτικά, σεξ, καρτέλ, κ.α., παρουσιάζονται τόσο εξιδανικευμένα, ψεύτικα κι ωμά, αγγίζοντας σε κάποια σημεία τα όρια του αηδιαστικού, που αν μη τι άλλο χάνουν την ουσία τους.

Για να μην γίνομαι, όμως, υπερβολική, όντας μια ταινία του Oliver Stone, σίγουρα παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον. Στην θέση της ωραίας Ελένης, θα δούμε την O., στην θέση του Μενελάου και του Αχιλλέα, τον Ben και τον Chon και στη θέση του Έκτορα και του Πάρη, την Βασίλισσα Elena και τον Lado. Χωρίς να υπάρχει σαφής αναφορά στην τρωικό πόλεμο, επωφελούμαι της αναφοράς στην σαιξπηρική Οφηλία (O.), της επιλογής ν' αντιπαραθέσει California-Μεξικό και της χρήσης του ονόματος Elena, για ν' αναφερθώ σε μια πιο ταιριαστή τραγωδία.

Ωραίο στοιχείο, επίσης, αποτελεί κι η αναζήτηση των "Savages (Άγριοι)". Ποιοί είναι οι άγριοι στην πραγματικότητα; Είναι οι απάνθρωποι Μεξικανοί (τι κοινότυπο!) που με την βία αποκτούν αυτό που θέλουν; Μήπως πάλι, είναι οι πρωτόγονοι φίλοι που μοιράζονται την ίδια γυναίκα; Ίσως στο τέλος να καταφέρει να το ανακαλύψει το κοινό.

Σε γενικές γραμμές, η ταινία προτείνεται στους θαυμαστές του Benicio Del Toro και με μια μικρή επιφύλαξη στους πιστούς ακολούθους του Oliver Stone. Για τους υπόλοιπους που είστε στο μεταίχμιο του να την δείτε ή όχι, θα σας πρότεινα να περιμένετε για το DVD καλύτερα.

Βαθμολογία: 2/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικο crime film του 2012, βασισμένο σε μυθιστόρημα του Don Winslow, σε σενάριο των Don Winslow, Shane Salerno και Oliver Stone και σκηνοθεσία του Oliver Stone, διάρκειας 131 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Taylor Kitsch, Aaron Taylor-Johnson, Blake Lively, Benicio Del Toro, Salma Hayek και John Travolta.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2012) Παράνομοι

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Lawless

Η υπόθεση

Το 1931 στην αμερικάνικη επαρχιακή πόλη Franklin της Virginia, λίγο καιρό πριν τη λήξη της ποτοαπαγόρευσης, οι αδελφοί Bondurant παρασκευάζουν και διακινούν παράνομα ουίσκι. Ο Forrest Bondurant (Tom Hardy) είναι ο μεγαλύτερος αδελφός κι ο υπεύθυνος της επιχείρησης Bondurant. Ο Howard Bondurant (Jason Clarke) είναι ο μεσαίος αδελφός και στην ουσία το δεξί χέρι του Forrest, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά υποθέσεις που απαιτούν σωματική βία για να λυθούν. Ο Jack Bondurant (Shia LaBeouf), τέλος, είναι ο μικρότερος αδελφός κι αν κι είναι ο πιο άβγαλτος από τους τρεις, είναι ίσως ο πιο φιλόδοξος. Τα πράγματα λειτουργούν μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο σ' αυτήν την πόλη, έως την έλευση του Charlie Rakes (Guy Pearce), ενός ελεγκτή της επιτροπής οινοπνεύματος, ο οποίος θέλει όλοι να δείξουν υποταγή στο πρόσωπό του. Οι αδελφοί Bondurant, όμως, αρνούνται να γίνουν υποτελείς του Rakes κι έτσι ξεσπά μια διαμάχη που απαιτεί χρόνο για να λυθεί.

Η κριτική

Η ταινία "Παράνομοι", αν κι αναφέρεται σε μια εποχή που η εγκληματικότητα στην Αμερική ήταν αρκετά αυξημένη, αποτελεί περισσότερο μια ήρεμη ταινία του είδους, που επικεντρώνεται στις ζωές και τις σχέσεις των τριών αδελφών, όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με την κοινότητα, της οποίας ήταν μέλη.

Το έργο, όπως αναφέρεται και στην αρχή, είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα κι εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Matt Bondurant "The wettest county in the world", εγγονού ενός εκ των τριών ηρώων, που θα γνωρίσει ο θεατής κατά τη διάρκεια της προβολής. Στα πλαίσια, λοιπόν, της κινηματογραφικής μεταφοράς ενός λογοτεχνικού κειμένου, οι συντελεστές, ορθά θεωρώ, έχουν επιλέξει να αρκεστούν στις απαραίτητες σκηνές βίας, που λειτουργούν βοηθητικά στην εξέλιξη της πλοκής, αποφεύγοντας τυχόν υπερβολές, που θα χρησίμευαν αποκλειστικά και μόνο στο να μετατραπεί η ταινία σε υπερπαραγωγή.

Οι "Παράνομοι" είναι τρεις άντρες που μέσω αυτών, δίνεται η ευκαιρία στον θεατή να πάρει μια γεύση για την παρανομία της εποχής, την ανοχή/συνεργασία του νόμου με τους παρανόμους, αλλά και τον κόσμο των Αμερικανών ποτοπαραγωγών, που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τον κόσμο των υπολοίπων κατοίκων μιας πόλης. Άλλωστε, η παράνομη παραγωγή αλκοόλ, ήταν μια δουλειά, που μπορεί να μην είχε την αποδοχή όλων των κατοίκων, αλλά είχε των περισσοτέρων. Σε κάποιο σημείο, μάλιστα, θ' ακούσουμε και μια αναφορά στο όνομα του θρύλου της εποχής, του Αλ Καπόνε.

Η αλήθεια είναι ότι η ταινία δεν προσπαθεί να εμβαθύνει καθόλου στους χαρακτήρες της ιστορίας. Ίσως γιατί με λίγα λόγια κι απλά είναι δυνατόν να παρουσιαστεί στο κοινό ένας άρτιος χαρακτήρας. Ίσως πάλι ένας απλός άντρας ή ένας μύθος, γιατί αυτό ήταν ουσιαστικά οι τρεις αδελφοί, να μην χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Παρόλα αυτά, κανένας από τους τρεις αδελφούς δεν έχει τον ίδιο χαρακτήρα με τους άλλους δυο. Ο καθένας με τον τρόπο του γίνεται ξεχωριστός, απαραίτητος και μυθικός.

Η γενικότερη αίσθηση που αφήνει σε κάποιον η ταινία είναι ότι τα πάντα είναι απολύτως μετρημένα. Οι συντελεστές, έχουν επιλέξει προσεκτικά τις σκηνές που θα συνθέσουν το σύνολο, χωρίς να πλατειάζουν και να κουράζουν και βλέπουμε ότι πολλά στοιχεία από τις ζωές των ηρώων παραλείπονται, για να αφήσουν τον κάθε θεατή να πλάσει ο ίδιος μια εικόνα στο μυαλό του.

Οι εκπληκτικές ερμηνείες των Shia LaBeouf, Tom Hardy, Guy Pearce, Gary Oldman και Jessica Chastain, σε συνδυασμό με την εξαιρετικά πειστική αναπαράσταση της εποχής, λειτουργούν ακόμα περισσότερο βοηθητικά στην σωστή αναπαράσταση του δράματος. Κι η μουσική επένδυση, λειτουργεί υποβλητικά, καθώς εμφανίζεται σε κάποιες σκηνές έντασης και σβήνει σταδιακά στις αρχές της ακόλουθης.

Το μόνο αρνητικό στοιχείο που θα μπορούσε να προσάψει κάποιος στην ταινία, βέβαια, είναι το γεγονός ότι από το trailer ή την περίληψη της υπόθεσης, δεν είναι δυνατόν να καταλάβει κάποιος ότι η ταινία είναι περισσότερο βιογραφική και δραματική και δεν έχει τόσο γρήγορη πλοκή ή τόσο κυνηγητό, για να ικανοποιήσει τους λάτρεις της περιπέτειας και της δράσης.

Θα την προτείνω λοιπόν στους φανατικούς των αυτοδημιούργητων ηρώων και στους λάτρεις της αμερικάνικης παλαιάς επαρχίας. Σε γενικές γραμμές, πιστεύω ότι στοχεύει περισσότερο στο ανδρικό κοινό που σέβεται τον ανδρισμό του και που καταλαβαίνει, όπως λέει κι ένας ήρωας, ότι τον άντρα δεν τον κάνει η βία, αλλά η απόσταση που είναι διατεθειμένος να διανύσει.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικο crime film του 2012, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα κι εμπνευσμένο από μυθιστόρημα του Matt Bondurant, σε σενάριο του Nick Cave και σκηνοθεσία του John Hillcoat, διάρκειας 116 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Tom Hardy, Jason Clarke, Shia LaBeouf, Jessica Chastain, Mia Wasikowska, Dane DeHaan, Guy Pearce και Gary Oldman.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2012) Σκότωσέ τους γλυκά

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Killing them softly

Η υπόθεση

Ο Frankie (Scoot McNairy) κι ο Russell (Ben Mendelsohn) είναι δυο τελειωμένοι αλήτες που θα προσληφθούν από τον "Squirrel" (Vincent Curatola) για να ληστέψουν ένα παράνομο παιχνίδι, στημένο από τον Markie Trattman (Ray Liotta). Ο Markie, όμως, είχε σκηνοθετήσει στο παρελθόν μια ληστεία σε κάποιο παιχνίδι του, η οποία για κακή του τύχη αποκαλύφθηκε. Ο Markie έμεινε ατιμώρητος, χαριστικά, λόγω της συμπάθειας που έτρεφαν οι γύρω του για το πρόσωπό του. Όταν η ληστεία, λοιπόν, επαναλαμβάνεται, ο Jackie Cogan (Brad Pitt) προσλαμβάνεται για να εκτελέσει τον Markie, ως παραδειγματισμό και τον πραγματικό ένοχο, ως απόδοση δικαιοσύνης.

Η κριτική

Η ταινία από την στιγμή που ξεκινά δίνει στον θεατή της να καταλάβει ακριβώς τι πρόκειται να παρακολουθήσει στην συνέχεια. Στην εναρκτήρια σκηνή κιόλας ο θεατής παρακολουθεί τον Russell, ένα απόβρασμα της κοινωνίας, να περπατάει σ' ένα έρημο τοπίο. Η μουσική νιώθουμε ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταινίας, ενώ η σκηνή διακόπτεται συνεχώς από τους τίτλους. Όσο, δε, βλέπουμε τον Russell να περπατά, ακούμε παράλληλα μια ομιλία του νυν προέδρου των Η.Π.Α., Barack Obama, και τέλος η σκηνή κλείνει με τις δυο αφίσες του McCain και του Obama, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ιστορία τοποθετείται κάπου κοντά στις αμερικανικές εκλογές του 2008.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, Andrew Dominik, καταφέρνει να εισάγει τον θεατή, άμεσα, στο κεντρικό θέμα της ταινίας του, που δεν είναι άλλο από το έντονο πολιτικό/κοινωνικό μήνυμα, που θα αναδειχτεί σταδιακά μέσα από τις μίζερες ζωές μιας χούφτας αποβρασμάτων της αμερικάνικης επαρχίας. Το θέμα αυτό, επίσης, είναι δοσμένο με μια εκπληκτική σκηνοθετική άποψη πάνω στο μοντάζ, κάνοντας την ταινία να μοιάζει σε ορισμένες στιγμές με κομψοτέχνημα του είδους και με μια μουσική που δένει άριστα με το όλο σύνολο.

Το "Σκότωσέ τους γλυκά" είναι μια αρκετά ιδιαίτερη ταινία. Αρχικά, βλέποντας κάποιος το trailer έχει την αίσθηση ότι θα δει μια ταινία με κεντρικό άξονα την μαφία, το πιστολίδι και στυγνές δολοφονίες. Η αλήθεια είναι ότι όντως η ταινία με μια πρώτη ματιά, αυτά τα θέματα πραγματεύεται. Όμως, δεν είναι μια γρήγορη γκανγκστερική ταινία, όπως αυτές που έχουμε συνηθίσει, καθώς σε δεύτερο, αλλά ουσιαστικότερο επίπεδο, θα την δούμε να βασίζεται περισσότερο στο πολιτικό σύστημα, αλλά και στην ψυχογραφική σκιαγράφηση των πληρωμένων δολοφόνων, έτσι ώστε να γίνει σαφέστερο το μήνυμά της.
Από την άλλη πλευρά, όμως, η ταινία δεν κινείται αποκλειστικά και σ' έναν καθαρό πολιτικό επίπεδο. Μπορεί να πραγματεύεται το αμερικάνικο όνειρο, αλλά αυτό το κάνει μέσω μιας ομάδας ανθρώπων που αποτελούν το κοινωνικό κατακάθι του αμερικανικού λαού και παράλληλα περιέχει κάποιες σκηνές, κοντινών πλάνων σε slow-motion που απευθύνονται σε όσους αρέσουν οι γκανγκστερικές-splatter ταινίες.
Η υπέροχη αντίθεση, βέβαια, που κάνει την ταινία να ξεχωρίσει και ταυτόχρονα αποτελεί το στοιχείο που είτε θα κάνει τον θεατή να λατρέψει το φιλμ, είτε θα τον κάνει να μετανιώσει τον χρόνο που ξόδεψε, είναι το άμεσο πολιτικό μήνυμα που εκφράζεται εν συντομία κι ευθέως, μαζί με τους ευθείς και "καθαρούς" χαρακτήρες που παρουσιάζονται, έναντι μιας ανούσιας πολυλογίας, για πράγματα τόσο μικρά και πεζά, συγκριτικά με το κεντρικό νόημα, που, όμως, για τους χαρακτήρες, όπως θα δούμε, αποτελούν θέματα υψίστης σημασίας, σημαντικότερης του θανάτου.
Οι εκπληκτικές ερμηνείες τον ηθοποιών, σε συνδυασμό με την μουσική της δεκαετίας '60, τις αμφιέσεις των δεκαετιών '60-'70 και κάποιες απίστευτες λήψεις κάμερας που προβάλλονται σε πολύ αργό slow-motion, μπορούν ν' αφήσουν έναν εξοικειωμένο θεατή άφωνο. Το ζήτημα, βέβαια, είναι οι πολλοί αργοί ρυθμοί της ταινίας, αλλά κι οι ανούσιοι διάλογοί της, που για έναν μέσο όρο θεατών, οι οποίοι προτιμούν καθαρές γκανγκστερικές ταινίες, θ' αποτελέσει απλώς μια ταινία που κάτι θέλει να πει κι εν τέλει το λέει, αλλά κουράζει πολύ μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σε γενικές γραμμές, είναι μια ιδιαίτερα καλή παραγωγή, αλλά προτείνεται μόνο σε όσους μπορούν εύκολα να δουν ταινίες με πρωταγωνιστή τον υπόκοσμο κι έχουν την διάθεση να παρακολουθήσουν μια ταινία που ξεφεύγει από τα στεγανά στερεότυπα των ταινιών του είδους, έχοντας πιο αργούς ρυθμούς από τις περισσότερες κι ένα συμπέρασμα ουσίας.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικο δράμα του 2012, βασισμένο στο βιβλίο του George V. Higgins, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Andrew Dominik, διάρκειας 97 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Brad Pitt, James Gandolfini, Scoot McNairy, Ben Mendelsohn, Vincent Curatola, Ray Liotta και Richard Jenkins.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2011) Killer Joe

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Killer Joe

Η υπόθεση

Ο Chris (Emile Hirsch), ένας μικρο-έμπορος ναρκωτικών, βρίσκεται μπλεγμένος, χρωστώντας 6.000 δολάρια στον προμηθευτή του. Μαθαίνοντας ότι η αλκοολική μητέρα του έχει μια ασφάλεια ζωής 50.000 δολαρίων, θα κανονίσει να έρθει σ' επαφή μ' ένα ντετέκτιβ της αστυνομίας του Dallas, ο οποίος εκτελεί χρέη εκτελεστή, για να την δολοφονήσει και να πάρει, έτσι, η αδελφή του, η νόμιμη δικαιούχος, τα χρήματα της ασφάλειας. Μετά τη συνάντησή τους κι αφού ο Chris δεν έχει ρευστό για να πληρώσει προκαταβολικά τον ντετέκτιβ Joe Cooper (Matthew McConaughey) για τη δουλειά, θ' αναγκαστεί να του δώσει ως εγγύηση την ίδια του την αδελφή για να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις. Η δουλειά κανονίζεται και τώρα το μόνο που μένει είναι να πραγματοποιηθεί η δολοφονία και να πάρει η οικογένεια τα χρήματα.

Η κριτική

Η ταινία, έχοντας ως τόπο δράσης της το Texas και πρωταγωνιστές τους άξεστους, αντι-ήρωες, κατοίκους του, φέρνει στο μυαλό ταινίες των Aδελφών Coen με μια δόση Tarantino. Ανήκει στο είδος των (κατά)μαυρων κωμωδιών, που παρουσιάζουν την επαρχία της Αμερικής με μια ρεαλιστική σαπίλα αξιών και με τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους της.

Ο σκηνοθέτης της, William Friedkin, έχει καταφέρει ν' αποδώσει στους πρωταγωνιστές του ένα σκοτεινό χαρακτηριστικό, ακόμα κι αν, σε ψυχολογικό επίπεδο, οι ίδιοι δεν φαίνεται να είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που δείχνουν. Το στοιχείο αυτό, το πετυχαίνει, σε συνδυασμό με την επιλογή του φωτισμού, με τις διάφορες εξομολογητικές σκηνές, που βάζει τους ήρωές του να συμμετέχουν, αλλά και με τη μιζέρια που φέρει πάνω του κάθε ένας από αυτούς.

Το φιλμ, εμπεριέχει ωμές σκηνές άμεσης, αλλά κυρίως έμμεσης βίας, με αποκορύφωμα τη σκηνή που ο Joe κι η Dottie (Juno Temple), η μικρή αδελφή του Chris, θα μείνουν μόνοι τους στο σπίτι για πρώτη φορά μετά τη συμφωνία των αντρών, να δοθεί η Dottie ως εγγύηση. Με την ίδια σκηνή, όμως, ο σκηνοθέτης, καταφέρνει, επίσης, να δημιουργήσει μια άκρως αισθησιακή ατμόσφαιρα με σκοτεινές πινελιές, που αποσκοπεί στο να δώσει στο θεατή να καταλάβει πόσο πολύ ταιριάζουν αυτοί οι δυο άνθρωποι.

Βασίζεται, παράλληλα, πολύ, στο στοιχείο της τραγ(ελαφ)ικής ειρωνείας και χρησιμοποιεί αρκετά το διακειμενικό στοιχείο, προβάλλοντας στο θεατή, μέσω της τηλεόρασης, διάφορες σκηνές από ταινίες Western, ταινίες του Bruce Lee ή κινούμενα σχέδια. Ένα ακόμα έξυπνο στοιχείο της ταινίας, είναι ότι η μάνα, το θύμα, παρουσιάζεται μόνο ως άψυχο σώμα. Με αυτόν τον τρόπο ο θεατής δεν μπορεί, και να θέλει, να δεθεί συναισθηματικά μαζί της. Για το κοινό, ο θάνατος αυτού του προσώπου, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα... ακριβώς ό,τι ισχύει και για τους πρωταγωνιστές.

Η υποκριτική πλαισίωση του "Killer Joe", ακόμα, είναι εξαιρετική. Όλοι οι ηθοποιοί στέκονται επάξια στο ύψος των απαιτήσεων του κάθε ρόλου κι ο Matthew McConaughey, φυσικά, ηγείται όλων και, γι' ακόμα μια φορά, αποδεικνύει πόσο άξιος και ταλαντούχος ηθοποιός είναι.

Η ταινία, συστήνεται στους λάτρεις της αμερικάνικης country μαύρης κωμωδίας, του στυλ των Αδελφών Coen, όπως επίσης, νομίζω δεν θα απογοητεύσει και τους θαυμαστές των πιο splatter μαύρων ταινιών. Δεν αποτελεί βέβαια αριστούργημα, για το είδος της, αλλά είναι δουλεμένη σ' εναν βαθμό που σίγουρα μπορεί να την κατατάξει κανείς στις "καλές ταινίες" αυτού του στυλ.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη μαύρη κωμωδία του 2011, βασισμένη σε θεατρικό έργο του Tracy Letts, σε σενάριο του ιδίου και σκηνοθεσία του William Friedkin, διάρκειας 102 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Matthew McConaughey, Emile Hirsch, Juno Temple, Thomas Haden Church, Gina Gershon.

Οι σύνδεσμοι

Trailer

Imdb

Rotten Tomatoes