(2012) Skyfall

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Skyfall

Η υπόθεση

Ο James Bond (Daniel Craig) βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, όπου καταδιώκει έναν άντρα, ο οποίος έχει κλέψει τον σκληρό δίσκο που περιέχονται όλα τα στοιχεία για τις ταυτότητες των μυστικών πρακτόρων που έχουν εισχωρήσει σε τρομοκρατικές οργανώσεις ανά τον πλανήτη. Η καταδίωξη λήγει άδοξα, καθώς η M (Judi Dench) δίνει εντολή στην συνάδελφο του Bond, Eve (Naomie Harris), να ρίξει στον στόχο, ακόμα κι αν δεν έχει καθαρό πεδίο βολής. Η σφαίρα πετυχαίνει τον Bond και τρεις μήνες μετά, ο δίσκος έχει κάνει φτερά κι ο πράκτορας 007 θεωρείται νεκρός. Ο Bond θα επιστρέψει στη βάση του, όταν η είδηση για βομβιστική επίθεση στα κεντρικά γραφεία της MI6 θα κάνει το γύρο του κόσμου και θα καταλάβει ότι η υπηρεσία χρειάζεται τη βοήθειά του. Αποτυγχάνοντας σε όλα τα τεστ, θα κριθεί κατάλληλος να επιστρέψει στην ενεργό δράση, να βρει τους τρομοκράτες που απειλούν τις μυστικές υπηρεσίες και να τους αφανίσει.

Η κριτική

Το "Skyfall" είναι μια υπερπαραγωγή υψηλών προδιαγραφών, καθώς το τραγούδι των τίτλων έχει αναλάβει η βασίλισσα της βρετανικής μουσικής σκηνής, Adele, στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο Sam Mendes και στον ρόλο του κακού θα συναντήσουμε τον Javier Bardem, που κάνει επίδειξη των ικανοτήτων του, γι' ακόμη μια φορά.

Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά για την καλύτερη ταινία Bond που έχει ποτέ γυριστεί, σίγουρα όμως μπορούμε να την θεωρήσουμε την καλύτερη της τριλογίας με πρωταγωνιστή τον Daniel Craig και μια από τις καλύτερες εκ των εικοσιτριών ταινιών που εμφανίζεται ο θρυλικός πράκτορας.

Εδώ βέβαια, θα χρειαστεί να επιστήσω την προσοχή σας. Το γεγονός ότι από πολλούς, ακούγονται εγκωμιαστικά σχόλια για τη συγκεκριμένη ταινία, δεν συνεπάγεται αυτόματα και την επιστροφή της στις παλιές καλές εποχές, που οι ταινίες Bond ήταν γεμάτες gadgets, αυτοκίνητα και γυναίκες. Αντίθετα, μιλάμε για έναν Bond σύγχρονο που, επιτέλους, πείθει εξίσου το νεώτερο και το πιστό κοινό του θρυλικού πράκτορα και που αναλαμβάνει να διαιωνίσει το είδωλο αυτό, οδεύοντας τώρα προς τα 100 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας του στον κινηματογραφικό χώρο.

Απόλυτα προσαρμοσμένος στις ανάγκες της σημερινής εποχής, ο Bond εδώ, επιλέγει τον δύσκολο δρόμο της αναδρομής. Αντί των gadgets λοιπόν, τα οποία πλέον αποτελούν κομμάτι της σύγχρονης κοινωνίας και πολύ δύσκολα εκπλήσσουν, ο Bond θα επιστρέψει στις ρίζες του και στους παλιούς, καλούς, πατροπαράδοτους τρόπους που φέρνουν στο μυαλό μια άλλη εποχή, στην οποία οι ηθικές αξίες ήταν εμφανείς και στέρεες. Η επανεμφάνιση, δε, της θρυλικής Aston Martin DB5 αναπληρώνει την όποια απώλεια σύγχρονων μοντέλων αυτοκινήτων.

Βέβαια, η επιλογή της επιστροφής στα παλιά, αφήνει ένα μεγάλο περιθώριο για συγκρίσεις, από τις οποίες ο Craig θα μπορούσε να βγει ηττημένος. Όμως για πρώτη φορά, ο Daniel και ο James συνυπάρχουν τόσο αρμονικά, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για συγκρίσεις. Προσωπικά ο Daniel Craig, μέχρι στιγμής δεν είχε καταφέρει να με πείσει ως James Bond και δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε, πλέον, για έναν καλύτερο πράκτορα από τον Sean Connery, σίγουρα όμως μιλάμε για έναν χαρακτήρα που έρχεται σε σύγκρουση με τις σκιές τις ΜΙ6 (όταν δείτε την ταινία θα καταλάβετε πού αναφέρομαι) και βγαίνει, επιτέλους, αλώβητος από τη σημαντικότερη όλων των σκιών, αυτή του Connery.

Η ανάγκη της κοινωνίας να επιστρέψει σ' ένα παρελθόν καλύτερο απ' το παρόν και να ξεκινήσει από την αρχή, υπάρχει διάχυτη σ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, ακόμα και στον τίτλο της. Το "Skyfall", θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα κι ως φόρος τιμής στην παρουσία της Judi Dench στον ρόλο της M, καθώς σταδιακά, θα τη δούμε να μετατρέπεται στο επίμαχο πρόσωπο της ταινίας. Από τις αρχές του έργου κιόλας, θα δούμε το πρόσωπό της να έχει αντικαταστήσει το πρόσωπο της βασίλισσας Ελισάβετ κι ένα μήνυμα θα κάνει την εμφάνισή του που θα την παροτρύνει να σκεφτεί τις αμαρτίες της.

Παράλληλα, ο Q (Ben Whishaw) κι η Δεσποινίς Moneypenny επιστρέφουν μετά από δυο ταινίες κι οι διάλογοι, εκτός από την σπιρτάδα τους, που προκαλεί ένα ελαφρύ μειδίαμα στον θεατή, περνάνε σε άλλο επίπεδο, ωθώντας το κοινό να γελάσει με την ψυχή του, κάποιες στιγμές. Κορυφαία, είναι η παρουσία του Javier Bardem σε ρόλο κακού, ο οποίος σίγουρα είναι ο καλύτερος υποχθόνιος αντίπαλος και των εικοσιτριών ταινιών Bond.

Η σκηνοθετική άποψη του Sam Mendes κι η φωτογραφία της συγκεκριμένης ταινίας, είναι καταπληκτικές, έχοντας επιτύχει να βρουν τη χρυσή τομή της σύγχρονης τεχνολογίας γραφικών και των παλιών καλών, λόγω της απλότητάς τους, εφέ.

Με δυο λόγια, συστήνεται ανεπιφύλακτα, στους λάτρεις της περιπέτειας δράσης, του James Bond, του Daniel Craig και του Javier Bardem, σημειώνοντας και τονίζοντας στους παλιούς θεατές, ότι μιλάμε για έναν σύγχρονο Bond κι όχι για μια φτηνή κόπια του Sean Connery.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά

Βρετανική περιπέτεια κατασκοπείας του 2012, βασισμένη στους χαρακτήρες του Ian Fleming, σε σενάριο των Neal Purvis, Robert Wade και John Logan και σκηνοθεσία του Sam Mendes, διάρκειας 143 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Daniel Craig, Judi Dench, Javier Bardem, Naomie Harris, Ralph Fiennes, Bérénice Marlohe, Ben Whishaw και Albert Finney.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2008) Quantum of solace

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Quantum of solace

Η υπόθεση

Ο James Bond (Daniel Craig) φεύγει από την Lago di Garda και κατευθύνεται προς τη Siena της Ιταλίας με τον White (Jesper Christensen) στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του. Κατά την προσπάθεια ανάκρισής του, οι άνθρωποι της MI6 ανακαλύπτουν ότι η οργάνωση με την οποία σχετίζεται ο White, έχει ανθρώπους παντού, ακόμα και στην ίδια την MI6. Με τη βοήθεια του προσωπικού σωματοφύλακα της M (Judi Dench), o White προσπαθεί ν' αποδράσει. Όταν ο Bond σκοτώσει τον συνεργό του White και σωματοφύλακα της M, μέσω ενός χαρτονομίσματος στο πορτοφόλι του, θα βρεθεί στην Αϊτή. Εκεί θα φτάσει στον Dominic Greene (Mathieu Amalric), ένα μέλος της οργάνωσης που συνεργαζόταν ο White και που προτίθεται, τώρα, να βοηθήσει τον Στρατηγό Medrano (Joaquín Cosio) να επανακτήσει το αξίωμα του κυβερνήτη της Βολιβίας, σε αντάλλαγμα μιας έκτασης στην έρημο. Ο Bond έχοντας προσωπικές υποθέσεις να κλείσει, θ' ασχοληθεί με την οργάνωση και θα προσπαθήσει να φτάσει στο στόχο του, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει τον αφορισμό του από την MI6.

Η κριτική
Καθώς το "Quantum of solace" αποτελεί την άμεση συνέχεια του "Casino Royale", το κατά πόσο θα σας αρέσει ή όχι η 22η ταινία της σειράς, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εντύπωση που σας έκανε η πρώτη παραγωγή, με τον Daniel Craig σε ρόλο πρωταγωνιστή.
Σίγουρα, όμως, ακόμα κι αν σας άρεσε το "Casino Royale", αυτή η ταινία είναι πολύ κατώτερή της. Και πώς να μην είναι, όταν μέσα σε δυο μόλις χρόνια από την μεταφορά ενός, κατά τη γνώμη μου και συγκριτικά πάντα, καθαρά λογοτεχνικού μυθιστορήματος, οι σεναριογράφοι του αποπειρώνται να καλύψουν τα όποια κενά θεωρούν ότι αφήνει το τέλος της πρώτης ταινίας, μ' ένα δικό τους σενάριο που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πλησιάσει τις ιστορίες του Fleming;
Αυτή η ταινία, με άλλα λόγια, βασιζόμενη στην τεράστια εισπρακτική επιτυχία του "Casino Royal", δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να τραβήξουν από τα μαλλιά τον τρόπο που ο Bond κατέληξε να γίνει ο γνωστός σε όλους μας πράκτορας 007 και να δώσουν στο κοινό αχρείαστες επεξηγήσεις, στοχεύοντας μόνο στο οικονομικό όφελος κι όχι στην δημιουργία μιας ταινίας που ν' αξίζει να μπει στο αρχείο των ταινιών Bond.
Ο James ακόμα, θυμίζει και δεν θυμίζει τον γνωστό πράκτορα. H προσωπική του ιστορία εκδίκησης, πάλι, ενδιαφέρει και δεν ενδιαφέρει τον θεατή και για να μην υπάρξει έντονη δυσαρέσκεια, οι τρύπες μπαλώνονται με την ιστορία της συμπρωταγωνίστριάς του, Camille (Olga Kurylenko), η οποία έχει κι ένα σοβαρό λόγο να γυρέψει εκδίκηση. Ο Bond πάλι, ψάχνει να εκδικηθεί στα τυφλά και βρίσκει τις απαραίτητες πληροφορίες που θα τον οδηγήσουν στο στόχο του, εκεί που εσύ έχεις ξεχάσει ότι για κάποιο λόγο θέλει να πάρει εκδίκηση για κάτι.
Βέβαια, ο Craig εδώ είναι λιγάκι πιο πιστευτός ως James Bond, η παρουσία της M είναι περισσότερο ουσιαστική και γνώριμη, περιέχονται πολιτικά και περιβαλλοντολογικά μηνύματα, οι γυναικείες παρουσίες είναι ταιριαστές και φυσικά την ταινία σώζει η αστείρευτη δράση, άνευ νοήματος, που υπάρχει σε στέρεο, υδάτινο κι εναέριο έδαφος, με τις διάφορες καταδιώξεις πεζή, σ' αυτοκίνητο, σε σκάφος κι αεροσκάφος, που δεν μπορούν ν' αφήσουν κανέναν παραπονεμένο.
Όντας περισσότερο μια περιπέτεια δράσης της σειράς, αν δεν σας άρεσε ή σας φάνηκε μέτριο το "Casino Royale" μην την προτιμήσετε. Αν πάλι, η προηγούμενή της, σας φάνηκε μια αποκάλυψη, δείτε την, αλλά να ξέρετε πως θα σας απογοητεύσει, συγκριτικά. Προσωπικά η πρώτη, δεν με ενθουσίασε και τη συγκεκριμένη έπρεπε να την ξαναδώ, όχι μόνο για να μπορέσω να γράψω την κριτική, αλλά γιατί μου φάνηκε τόσο αδιάφορη που δεν θυμόμουν ούτε μια σκηνή της... και συνέχιζα να μην την θυμάμαι όση ώρα την ξαναέβλεπα.

Βαθμολογία: 1,5/5

Τα σχετικά
Βρετανική περιπέτεια κατασκοπείας του 2008, σε σενάριο των Neal Purvis, Robert Wade και Paul Haggis και σκηνοθεσία του Marc Forster, διάρκειας 106 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Daniel Craig, Judi Dench, Mathieu Amalric, Olga Kurylenko, Gemma Arterton, Jeffrey Wright, Giancarlo Giannini, Joaquín Cosio και Jesper Christensen.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2006) Casino Royale

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Casino Royale

Η υπόθεση

Ο James Bond (Daniel Craig), εκτελώντας τον δεύτερο φόνο που χρειάζεται για να ανέβει κλίμακα ως πράκτορας, θα πάρει τον πολυπόθητο τίτλο 00. Στην πρώτη του αποστολή ως 007, ο Bond, θα βρεθεί στη Μαδαγασκάρη, όπου θα πρέπει, μέσω ενός βομβιστή που παρακολουθείται, ν' ανακαλύψει ένα ολόκληρο δίκτυο τρομοκρατίας, που κρύβεται από πίσω. Τα γεγονότα δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως θα ήθελε η MI6, αλλά ο Bond καταφέρνει, πριν σκοτώσει τον βομβιστή και καταστρέψει την πρεσβεία της Nambutu, στην οποία καταφεύγει ο τρομοκράτης κάποια στιγμή στην καταδίωξη, να πάρει το κινητό του. Μέσω διαφόρων στοιχείων που θα συλλέξει στην πορεία, ο θρυλικός πράκτορας θα φτάσει στον Le Chiffre (Mads Mikkelsen), έναν τραπεζίτη που αναλαμβάνει τη φύλαξη των χρημάτων διεθνών τρομοκρατών. Ο Bond, με την βοήθεια της MI6, θα εισχωρήσει, ως αντικαταστάτης, σ' ένα παιχνίδι του Casino Royale και θα βάλει τα δυνατά του να μην επιτρέψει στον Le Chiffre να κερδίσει για λογαριασμό της τρομοκρατίας τα 150 εκατομμύρια που θα μαζευτούν στο παιχνίδι.

Η κριτική

Η κινηματογραφική μεταφορά του εισαγωγικού βιβλίου μιας σειράς μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστή τον James Bond, σίγουρα δεν είναι μικρή κι εύκολη υπόθεση. Ο χαρακτήρας του Ian Fleming, έπρεπε ν' αναπαρασταθεί όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά κι η λογοτεχνική ατμόσφαιρα έπρεπε να περάσει μ' έναν ωραίο τρόπο στην μεγάλη οθόνη. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Ο Martin Campbell ξεκινά την ταινία του με μια ασπρόμαυρη εικόνα, που περνά άμεσα στον θεατή το μήνυμα του παλαιού. Η εναρκτήρια σκηνή, επίσης, που ο Bond παίρνει τον τίτλο του 00, δεν αφήνει περιθώρια στο κοινό να θεωρήσει ότι η συγκεκριμένη ταινία ακολουθεί τις προηγούμενες, παρά κάνει σαφές το γεγονός ότι είναι ένας πρόλογος όλων των ταινιών που έχουν, μέχρι στιγμής, προβληθεί.
Ο χαρακτήρας του Bond αρχίζει να διαγράφεται και να παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με τον Bond των επόμενων ταινιών, που έχουν προηγηθεί χρονικά, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να ταυτιστεί, τουλάχιστον όχι μέχρι να τελειώσει η ταινία, με τον Bond που έχουμε ήδη γνωρίσει. Στη συγκεκριμένη ταινία, αυτό που ενδιαφέρει είναι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας του πράκτορα 007 κι όχι τόσο η σύλληψη του κακού κι η απόδοση δικαιοσύνης.
Σαν εγχείρημα, θεωρώ ότι δικαιολογημένα, τόσα χρόνια, κανείς δεν αποπειράθηκε ν' αγγίξει την συγκεκριμένη ιστορία και να την μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, χωρίς να την διακωμωδεί. Όμως όταν τα prequel γίνονται τις μόδας, ο James Bond δεν μπορεί να μείνει χωρίς την κινηματογραφική μεταφορά του πρώτου του βιβλίου. Έτσι λοιπόν, ξεκινά το πείραμα και το αποτέλεσμα, δυστυχώς, αποτυγχάνει.
Η ταινία, είναι φανερό ότι είναι βασισμένη σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο, καθώς οι πληροφορίες που μας δίνονται είναι τόσο μπερδεμένες κι οι έντονες σκηνές μάχης γίνονται χωρίς την ύπαρξη όπλων, αλλά πάνω σ' ένα τραπέζι, ποντάροντας. Επίσης, ο υπερβολικός χρόνος που αναλώνεται στην ανάπτυξη του ερωτικού δεσμού του Bond και της Vesper (Eva Green), δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί σε μια ταινία, αν δεν ήταν γνωστό ότι αυτή βασίζεται σ' ένα μυθιστόρημα.
Η εισαγωγή, παράλληλα, ενός νέου ηθοποιού στον ρόλο του θρυλικού 007, είναι ακόμα ένα στοιχείο που δυσκολεύει την ταινία να λειτουργήσει. Από τη μια είναι πιο εύκολο να παρουσιάσεις ένα prequel έχοντας ένα φρέσκο πρωταγωνιστή, από την άλλη, όμως, μήπως είναι πιο λογικό να έχεις φροντίσει να γίνει αποδεκτός στο ρόλο του από την κοινή γνώμη, όταν ξέρεις ότι το αντικείμενο που προσπαθείς να παρουσιάσεις είναι κατώτερο όσων έχουν ήδη δει το φως; Κι ο μόνος λόγος που το αναφέρω, είναι γιατί ο Craig, παρόλο που είναι πολύ καλός ηθοποιός, δεν πείθει για Bond, αλλά πώς να πείσει όταν ο ίδιος ο Bond δεν πείθει για Bond;
Αντίθετα, αν ξεγυμνώσεις την ταινία από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της και μείνεις μόνος με το σκελετό της, μπορείς να διακρίνεις το μεγαλείο του κειμένου που έκανε τον θρυλικό πράκτορα της MI6 να προηγείται της φήμης του. Μόνο που το κείμενο, είναι τόσο ατμοσφαιρικό, που οι μόνες σκηνές που ο θεατής μένει καθηλωμένος, είναι οι σκηνές στο τραπέζι του πόκερ. Από 'κεί κι έπειτα, μιλάμε για μια ικανοποιητική ταινία, με κάποιες ανατροπές, κάποιες καταστροφές, κάποιες γυναικείες παρουσίες, που αν δεν είχε το βιβλίο του Ian Fleming να τη στηρίζει, θα κάναμε λόγο για ένα πρώτο "Quantum of solace", ποιοτικά κι εισπρακτικά.
Σαν ταινία, σίγουρα δεν συγκαταλέγεται σ' αυτές που ένας θαυμαστής του Bond θα πρέπει να έχει στην ταινιοθήκη του. Όντας όμως ο θεμέλιος λίθος της σειράς, ένας φανατικός θαυμαστής του Άγγλου πράκτορα, δεν είναι δυνατόν να μην την έχει δει. Αν και προσωπικά, η προβολή της δεν μπορώ να πω πως μου προσέφερε κάτι, δεν γίνεται κιόλας να μην αναγνωρίσω ότι η προσπάθεια μεταφοράς της ήταν ιδιαίτερα αξιόλογη, άσχετα από το αποτέλεσμα... το οποίο δεν χαρακτηρίζεται και κακό, αλλά όχι κι αντίστοιχο ενός Bond. Τελικό συμπέρασμα: Κάποια βιβλία δεν πρέπει ν' αγγίζονται και σίγουρα δεν πρέπει να συμπληρώνονται με ακόλουθες ταινίες, όπως έγινε με το "Casino Royale" και την συνέχειά του εν έτει 2008.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά
Βρετανική περιπέτεια κατασκοπείας του 2006, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίου του Ian Fleming, σε σενάριο των Neal Purvis, Robert Wade και Paul Haggis και σκηνοθεσία του Martin Campbell, διάρκειας 144 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Daniel Craig, Judi Dench, Mads Mikkelsen, Eva Green, Giancarlo Giannini, Jeffrey Wright, Simon Abkarian και Caterina Murino.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2012) Η κληρονομιά του Μπορν

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The Bourne legacy

Η υπόθεση

Το σκάνδαλο που έχει προκαλέσει στην κοινή γνώμη η υπόθεση "Jason Bourne", έχει οδηγήσει στην επανεξέταση της συγκεκριμένης υπόθεσης αλλά και των σχετικών προγραμμάτων της C.I.A. και του Υπουργείου Αμύνης. Η απόφαση που λαμβάνεται είναι σαφής: Τα προγράμματα θα πρέπει να τερματιστούν κι οι άνθρωποι που συμμετείχαν σ' αυτά να εξολοθρευτούν. Ο Aaron Cross (Jeremy Renner), ένας από τους πράκτορες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα "Επιχείρηση Outcome", βρίσκεται στην Αλάσκα σε εκπαιδευτική αποστολή τη στιγμή που θα αποπειραθούν να τον δολοφονήσουν και καταφέρνει να γλυτώσει στο τελευταίο λεπτό. Η Dr. Marta Shearing (Rachel Weisz), μέλος της ιατρικής ομάδας παρακολούθησης των πρακτόρων, θα γλυτώσει κι αυτή από τη μαζική σφαγή των συναδέλφων της, στο τελευταίο λεπτό. Ο Aaron κι η Marta, θα πρέπει τώρα να συναντηθούν και να συνεργαστούν, αν θέλουν να επιβιώσουν.

Η κριτική

"Η κληρονομιά του Μπορν" αποτελεί την τέταρτη ταινία του Tony Gilroy που πραγματεύεται τον μύθο του Bourne και σαφώς ως μια ταινία κατασκόπων, σεναριακού επιπέδου Bourne, δεν θα μπορούσε να στερείται δράσης, έξυπνων σχεδίων διαφυγής, ταξιδιών, κυνηγητών στην πόλη, πρακτόρων-υπερηρώων, αλλά και φυσικά μιας γυναικείας παρουσίας που θα συνοδεύσει τον νέο ήρωα στο οδοιπορικό του.

Η ταινία θα ξεκινήσει ακριβώς με το ίδιο πλάνο που έγινε η αρχή, με το "Χωρίς ταυτότητα", αλλά και το κλείσιμο, με "Το τελεσίγραφο του Μπορν", κάνοντας από την πρώτη στιγμή κατανοητό ότι μπορεί ο πρωταγωνιστής να είναι διαφορετικό πρόσωπο, αλλά η ταινία είναι αναγκαία συνέχεια των προηγουμένων.

Ο Gilroy και σ' αυτήν του την ταινία θα γυρίσει τον θεατή πίσω στο χρόνο, όπου θα παρακολουθήσει σκηνές από την τρίτη ταινία της σειράς που, θεωρητικά, κινείται παράλληλα με την τέταρτη συνέχεια της. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει με εξαιρετικό τρόπο να συνδυάσει το όνομα του Bourne με την ιστορία του Aaron Cross, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά τον πρώτο, αν και με τον πρωτότυπο χαρακτήρα έχει πολλά κοινά.

Ακριβώς αυτός, όμως, είναι κι ο λόγος που ο Bourne δεν πρόκειται ν' αποκτήσει ποτέ ξανά την δυναμική των πρώτων ταινιών. Μπορεί σαν περιπέτεια δράσης η συγκεκριμένη ταινία, ανεξάρτητα από συγκρίσεις με τις παλαιότερες, να είναι από τις καλύτερες ταινίες του είδους που μπορεί να παρακολουθήσει ο σύγχρονος θεατής, όπως επίσης μπορεί ο Jeremy Renner να ταιριάζει περισσότερο, φυσιογνωμικά, στον κυνηγημένο πράκτορα, αλλά η ταινία, αναγκαστικά, πέφτει στην παγίδα της εξέλιξης κι αναπόφευκτα της σύγκρισης.

Αφενός, σαν ξεχωριστή ταινία κι ως η αρχή μιας σειράς ταινιών με πρωταγωνιστή τον Jeremy Renner είναι αρκετά μπερδεμένη. Στον θεατή, δίνονται μαζεμένες πληροφορίες για διάφορα προγράμματα ("Επιχείρηση Treadstone", "Επιχείρηση Blackbriar", "Επιχείρηση Outcome", "Πρόγραμμα LARX"), για δημοσιογράφους και πράκτορες που απειλούν το Υπουργείο Αμύνης με σκάνδαλα που θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στην χώρα, πρόσωπα αναφέρονται και παρουσιάζονται συνέχεια χωρίς να δίνεται ιδιαίτερη εξήγηση για την ιδιότητα του καθενός και γενικότερα ο νέος θεατής, καλείται να συμμετάσχει σε μια χαοτική κατάσταση που καθιστά απαραίτητη την εκ των προτέρων γνωριμία με τις προηγούμενες ταινίες της σειράς.
Από την άλλη όμως, για όσους έχουν παρακολουθήσει την σειρά των ταινιών με πρωταγωνιστή τον Matt Damon, εδώ θα κληθούν να γνωρίσουν έναν πράκτορα-υπεράνθρωπο, ο οποίος είναι ουσιαστικά ένα μείγμα ανθρώπου κι επιστήμης. Το γεγονός αυτό μπορεί να είναι αρκετό για κάποιους ώστε να θεωρήσουν το χαρακτήρα του Aaron Cross κατώτερο. Για όσους όμως δεν μπουν στη διαδικασία αυτή, πιστεύω ότι κάποιες σκηνές που προσπαθούν να εκπλήξουν τον παλιό θεατή, θα τις βρει αρκετά ψεύτικες, ίσως και κουραστικές, σε σχέση με τις αντίστοιχες του Jason Bourne.
Σε γενικές γραμμές "Η κληρονομιά του Μπορν" είναι μια αντιγραφή των προηγούμενων πετυχημένων ταινιών της σειράς. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι είναι μια φτηνή απομίμηση, γιατί το υπερθέαμα που παρουσιάζει μόνο "φτηνό" δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, αλλά δικαιολογεί την μικρότερη ανταπόκριση που θα έχει εισπρακτικά σε σχέση με την αρχική τριλογία. Η συμμετοχή, βέβαια, της Rachel Weisz ανεβάζει τις μετοχές του έργου, αφού ο ρόλος της είναι μακράν ο καλύτερος κι από τις τέσσερις ταινίες.
Όπως είναι αναμενόμενο, φυσικά προτείνεται σε όλους τους θαυμαστές των ταινιών Bourne, αλλά και στους λάτρεις των περιπετειών δράσης, καθώς το μόνο σίγουρο είναι ότι θα περάσουν απολαυστικά τις δυο ώρες που έχει διάρκεια η ταινία, άσχετα από τις συγκρίσεις ή τη σύγχυση που μπορεί να προκληθούν στον καθένα.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης του 2012, εμπνευσμένη από τη σειρά Bourne του Robert Ludlum, σε ιστορία του Tony Gilroy, σενάριο των Tony Gilroy και Dan Gilroy και σκηνοθεσία του Tony Gilroy, διάρκειας 135 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Jeremy Renner, Rachel Weisz, Edward Norton, Joan Allen, Albert Finney και Scott Glenn.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2007) Το τελεσίγραφο του Μπορν

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The Bourne ultimatum

Η υπόθεση

Ο Jason Bourne (Matt Damon), μετά την επιστροφή που αναγκάστηκε να κάνει κι έχοντας ήδη απολογηθεί στην ορφανή κόρη των δυο πρώτων θυμάτων του, θα συνεχίσει να κλείνει έναν-έναν του λογαριασμούς του. Θα ενημερώσει τον αδελφό της Marie (Franka Potente) για τον θάνατό της και θα προσπαθήσει να μάθει όλα όσα τον αφορούν, για να μπορέσει, επιτέλους, να κλείσει μια και καλή το κεφάλαιο "πράκτορας/δολοφόνος της C.I.A." και να ζήσει αυτή την ήρεμη ζωή, που τόσο επιθυμεί.

Η κριτική
"Το τελεσίγραφο του Μπορν" αποτελεί την τρίτη και τελευταία ταινία της τριλογίας του Bourne με πρωταγωνιστή τον Matt Damon. Κατά γενική ομολογία, δε, είναι το αποκορύφωμα ολόκληρης της σειράς, που κλείνει τον κύκλο με θεαματικό τρόπο.
Από το ξεκίνημά της, είναι εμφανές ότι ο στόχος της δεν είναι, απλώς, να τερματίσει την υπόθεση "Bourne", αλλά θέλει παράλληλα να ολοκληρώσει το πορτραίτο του πρώην πράκτορα και να αφήσει στον θεατή/θαυμαστή της σειράς ένα αίσθημα πληρότητας.
Η τρίτη ταινία, όπως βλέπουμε, ξεκινά με μια καταδίωξη που προηγείται της τελευταίας σκηνής της προηγούμενης ταινίας. Ενώ λοιπόν, ο θεατής έχει ακούσει και γνωρίζει το πραγματικό όνομα του Jason Bourne, ο ίδιος ακόμα το αναζητά.
Έτσι, σ' αυτήν την ταινία, η οποία ξεκινά με μια σκηνή δράσης και θα συνεχίσει με την επιτυχημένη συνταγή των πολλών διάσπαρτων σκηνών που ανεβάζουν την αδρεναλίνη, ο θεατής θ' ακολουθήσει τον Bourne, έως ότου καλυφθούν όλα τα κενά που μπορεί να έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό του κοινού και συνδέει παράλληλα, με εξαιρετική δεξιοτεχνία, την συγκεκριμένη ταινία με τις δυο προηγούμενές της.
Θα δούμε, ακόμα, την επιστροφή, κατά μια έννοια, στα πετυχημένα στοιχεία της πρώτης ταινίας. Εδώ, εκτός από τις χορογραφημένες σκηνές δράσης που αρκούν για μια πετυχημένη περιπέτεια, θα ξαναβρούμε τον Bourne να καταστρώνει πανέξυπνα σχέδια απόδρασης και παράλληλα θα έχουμε την παρουσία ακόμα μιας γυναίκας που θα βοηθήσει τον πρωταγωνιστή με το σχέδιό του.
Βέβαια, εφόσον η ιστορία συνεχίζεται δεν θα μπορούσαν να λείπουν και κάποια καινούργια στοιχεία που θα την κάνουν ακόμα περισσότερο ενδιαφέρουσα για τον θεατή. Μετά την ύπαρξη της "Επιχείρησης Treadstone", θα μάθουμε για την εξέλιξη του προγράμματος αυτού στην "Επιχείρηση Blackbriar", ένα βελτιωμένο πρόγραμμα που υπόσχεται την πάταξη της τρομοκρατίας. Άλλο ένα καινούργιο στοιχείο, είναι επίσης ο ρόλος του δημοσιογράφου που χώνει τη μύτη του σε ένα σκάνδαλο που μπορεί να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο.
Ο Matt Damon έχοντας πλέον καταξιωθεί ως απόλυτος υπερ-πράκτορας, θα δώσει την τελευταία ερμηνεία του ως Jason Bourne, ολοκληρώνοντας έτσι έναν χαρακτήρα που με το πρόσωπό του γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία. Δυστυχώς βέβαια, η Julia Stiles, χωρίς να είναι κακή στο ρόλο της, σε καμία περίπτωση δεν καταφέρνει να αναπληρώσει το κενό που άφησε η Franka Potente στο ρόλο της συμπρωταγωνίστριας. Την κατάσταση όμως για το γυναικείο φύλο σώζει η Joan Allen που ως ενεργή πράκτορας που βρίσκεται ανάμεσα στο καθήκον και το σωστό, καταφέρνει να υποστηρίξει το ρόλο της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αν έχετε δει τις δυο προηγούμενες ταινίες της σειράς, δεν πρέπει να χάσετε την τελευταία της τριλογίας του Bourne. Αν είστε λάτρης της περιπέτειας και γενικότερα των ταινιών δράσης, τότε η συγκεκριμένη ταινία θα σας αφήσει, αν μη τι άλλο, ικανοποιημένους. Αν πάλι είστε θαυμαστής του Matt Damon θα σας πρότεινα να δείτε ολόκληρη την τριλογία.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης του 2007, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Robert Ludlum, προσαρμοσμένο από τον Tony Gilroy, σε σενάριο των Tony Gilroy, Scott Z. Burns και George Nolfi και σκηνοθεσία του Paul Greengrass, διάρκειας 115 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Matt Damon, Julia Stiles, Joan Allen, David Strathairn, Paddy Considine, Scott Glenn και Albert Finney.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2004) Στη σκιά των κατασκόπων

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The Bourne supremacy

Η υπόθεση

Ο Jason Bourne (Matt Damon) έχει αποσυρθεί, μαζί με την Marie (Franka Potente), κάπου στην Ινδία. Ο ίδιος έχει αποφασίσει να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του ήρεμα, μακριά από κινδύνους. Για όσους κατέχουν, όμως, υψηλά αξιώματα στη C.I.A., ο Jason Bourne, πάντα θα αποτελεί κίνδυνο και γι' αυτό το λόγο πρέπει να βρεθεί και να αφανιστεί. Έτσι, ένας Ρώσος πράκτορας στέλνεται στην Ινδία να τον δολοφονήσει. Η επιχείρηση αποτυγχάνει, αλλά η Marie δολοφονείται. Ο Bourne, τώρα θα πρέπει να επιστρέψει, ν' ανακαλύψει τον λόγο που δολοφονήθηκε η αγαπημένη του, αλλά και να πάρει εκδίκηση για το θάνατό της. Αυτό που δεν έχει υπολογίσει, όμως, είναι ότι εκτός από τον Ρώσο πράκτορα, καταζητείται κι από την C.I.A. για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει.

Η κριτική

Το "Στη σκιά των κατασκόπων" γυρισμένο στα χνάρια του "Χωρίς ταυτότητα", καταφέρνει να εκπλήξει θετικά το θεατή, καθώς επάξια έρχεται να συμπληρώσει την πρώτη και να προλογίσει την επόμενη συνέχεια. Οι Tony Gilroy κι Paul Greengrass έχουν καταφέρει, με τη συνεργασία τους, να κρατήσουν την δεύτερη ταινία της κινηματογραφικής σειράς σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Στην δεύτερη συνέχεια, εφόσον δεν υπάρχει η ανάγκη να γίνει κάποια εισαγωγή στην πλοκή, το στοιχείο της δράσης δεν θ' αργήσει να κάνει την εμφάνισή του. Κινούμενη στο ίδιο μοτίβο με την πρώτη, θα καλέσει τον θεατή να παρακολουθήσει πολύ περισσότερες σκηνές μάχης και κυνηγητού μέσα στις πόλεις, όλες σύντομες και χορογραφημένες. Αυτή τη φορά, όμως, η δράση περνάει από την Ευρώπη σε παγκόσμια κλίμακα, προσφέροντας ένα ακόμα μεγαλύτερο υπερθέαμα.

Ο Jason Bourne, φυσικά, δεν έχει ανακτήσει πλήρως τη μνήμη του, αλλά οι συντελεστές δεν εστιάζουν πλέον στο στοιχείο της αμνησίας, καθώς η συνεχής αναζήτηση της ταυτότητας κάλλιστα μπορεί να κουράσει. Η ώθηση, εδώ, έρχεται από την ανάγκη του πρωταγωνιστή ν' ανακαλύψει το λόγο που θυσιάστηκε η αγαπημένη του, να εκδικηθεί και να καθαρίσει το όνομά του. Στην πορεία, βέβαια, επειδή αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος με την παλαιότερη ζωή του, καινούργια στοιχεία της ταυτότητάς του θα έρθουν στην επιφάνεια χτίζοντας, μ' αυτόν τον τρόπο, έναν περισσότερο ολοκληρωμένο χαρακτήρα.

Ένα άλλο στοιχείο στο οποίο υπερτερεί σε σχέση με την προηγούμενή της είναι το γεγονός ότι ως περιπέτεια δράσης είναι καλύτερα δομημένη. Θέλοντας να εξελίξει την υπόθεση, αλλά και να κρατήσει παράλληλα το ενδιαφέρον του θεατή και για μια επόμενη ταινία, θα μας εισάγει στον βρώμικο κόσμο της C.I.A.. Εδώ τον Bourne δεν θα τον κυνηγήσουν γιατί, λανθασμένα, πιστεύουν ότι έχει στραφεί εναντίον τους, αλλά γιατί φοβούνται αυτά που μπορεί κάποια στιγμή να θυμηθεί. Οι υψηλά ιστάμενοι θα χειραγωγήσουν την Υπηρεσία Μυστικών Πληροφοριών κι η δράση του καλού και του κακού θα διασκορπιστεί εντός κι εκτός της αυτής.

Ο Matt Damon, έχοντας αυτή τη φορά αναλάβει να παρουσιάσει έναν πιο σκληροπυρηνικό Bourne, θα συνεχίσει να εκπλήσσει με τις υποκριτικές του ικανότητες. Ωστόσο ο αναγκαίος θάνατος, στην ταινία, της συμπρωταγωνίστριάς του στο "Χωρίς ταυτότητα" δεν θα ενοχλήσει, άλλωστε η ταινία είναι τόσο γεμάτη, που δεν λείπει από το θεατή μια γυναικεία παρουσία.

Όπως και η πρώτη, προτείνεται σε όλους τους θαυμαστές του πρωταγωνιστή, αλλά και των ταινιών δράσης. Επίσης, σε όσους άρεσε ή φάνηκε ενδιαφέρουσα η πρώτη ταινία της σειράς, σίγουρα η συνέχειά της δεν έχει βγει για να τους απογοητεύσει.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης του 2004, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Robert Ludlum, σε σενάριο του Tony Gilroy και σκηνοθεσία του Paul Greengrass, διάρκειας 108 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Matt Damon, Brian Cox, Joan Allen, Julia Stiles και Franka Potente.

Οι σύνδεσμοι

Trailer

Imdb

Rotten Tomatoes

(2002) Χωρίς ταυτότητα

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The Bourne identity

Η υπόθεση

Ο Jason Bourne (Matt Damon) βρίσκεται, αναίσθητος, να επιπλέει κάπου στη Μεσόγειο. Εκεί θα τον βρει και θα τον σώσει το πλήρωμα ενός ιταλικού πλοίου. Ο γιατρός του πληρώματος θα του αφαιρέσει από το σώμα τις σφαίρες που έχει δεχτεί, αλλά κι ένα τσιπ που περιέχει πληροφορίες για έναν Ελβετικό λογαριασμό τραπέζης. Ο Bourne βρίσκοντας τις αισθήσεις του και μη μπορώντας να θυμηθεί τίποτα από τη μέχρι τώρα ζωή του θα ξεκινήσει, έπειτα από 2 βδομάδες παραμονής του στο πλοίο, ένα ταξίδι προς την Ελβετία, προσπαθώντας ν' ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Στη θυρίδα της τράπεζας θα βρεθεί αντιμέτωπος μ' ένα σωρό πλαστά διαβατήρια του ιδίου, ένα τεράστιο χρηματικό ποσό κι ένα περίστροφο. Μην έχοντας τη δυνατότητα να εξηγήσει τίποτα απ' όσα αντικρίζει και καταδιωκόμενος από τις αστυνομικές αρχές, θα ζητήσει τη βοήθεια μιας κοπέλας που θα συναντήσει στην αμερικανική πρεσβεία. Μαζί θα προσπαθήσουν ν' ανακαλύψουν ποιός πραγματικά είναι ο Jason Bourne και για ποιό λόγο θέλουν όλοι να τον βγάλουν απ' τη μέση.

Η κριτική

Το "Χωρίς ταυτότητα" είναι αδιαμφισβήτητα μια καλογυρισμένη ταινία δράσης, μ' ένα, ομολογουμένως, έξυπνο σενάριο που καταφέρνει να επαναφέρει στην οθόνη, τον χαρακτήρα του κυνηγημένου κατασκόπου, με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Το στοιχείο που κάνει την ταινία να ξεχωρίσει και κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή είναι ότι ο Jason Bourne από τη μια είναι το απόλυτο υπερόπλο της C.I.A., από την άλλη όμως πάσχει από αμνησία, γεγονός που τον κάνει αδύναμο και τρωτό. Ταυτόχρονα βέβαια η αμνησία λειτουργεί κι ως ανασταλτικός παράγοντας στην αποκάλυψη στοιχείων, καθώς ο θεατής δεν μπορεί να μάθει κάτι περισσότερο για το παρελθόν του ήρωα απ' ό,τι ο ίδιος σταδιακά θ' ανακαλύπτει. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να εντείνει την περιέργεια και την αγωνία του κοινού και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του.
Παράλληλα, θα δούμε ότι καταφέρνει να κρατήσει τη δράση σε πολύ υψηλά επίπεδα, κάνοντας έτσι το συνολικό αποτέλεσμα να τείνει προς την πλήρη αρτιότητα μιας ταινίας του είδους. Η δράση μεταφέρεται συνεχώς σε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, οι σκηνές καταδίωξης μέσα στις πόλεις είναι γρήγορες και σύντομες, χωρίς να κουράζουν, και παράλληλα, μοιάζουν, μαζί με τις σκηνές μάχης, σαν καλομελετημένες χορογραφίες, χωρίς ταυτόχρονα να φαίνονται ψεύτικες.
Βεβαίως, η ταινία είναι από την αρχή της, εν μέρει, προβλέψιμη. Ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που έχουν ως πρωταγωνιστές πράκτορες-υπερήρωες, οι οποίοι μπορούν να έρθουν αντιμέτωποι με ένα στρατό και να κερδίσουν τη μάχη με τις ελάχιστες σωματικές απώλειες. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, και την παρουσία της αθώας αιθέριας ύπαρξης που με την απλότητα της σκέψης της θα φανεί ανώτερη του πρωταγωνιστή και την οποία ο ήρωάς μας, ως γνήσιο αρσενικό, έχει την ηθική υποχρέωση να προστατέψει, καταλήγοντας να ζήσει μαζί της μια ιστορία έρωτα και πάθους, που θα δράσει λυτρωτικά για τον ίδιο.
Ο Matt Damon κι η Franka Potente, πρωταγωνιστούν σε μια ταινία στα πρότυπα της αυθεντικής αμερικάνικης περιπέτειας δράσης, που καταφέρνει να αγγίξει την αίγλη των ταινιών του James Bond. Η Franka Potente αποτελεί, ίσως, την μόνη Ευρωπαία γυναίκα εκείνης της περιόδου, που θα ταίριαζε γάντι για τον εν λόγω ρόλο, αφού αν ανατρέξουμε στο 2002 θα δούμε ότι το "Τρέξε, Λόλα, τρέξε" προηγείται μόλις τέσσερα χρόνια του "Χωρίς ταυτότητα". Αντίθετα, ο Matt Damon σε καμία περίπτωση δεν αναμενόταν να πείσει ως ο απόλυτος υπερ-πράκτορας. Βέβαια ο ηθοποιός κατάφερε να διαψεύσει ακόμα και τους πιο δύσπιστους, χτίζοντας έναν ακέραιο χαρακτήρα, που δέκα χρόνια αργότερα, δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε κάποιον καταλληλότερο ηθοποιό για το ρόλο.
Ως μια από τις καλύτερες περιπέτειες δράσης της δεκαετίας του 2000, προτείνεται σε όλους τους λάτρεις της δράσης, όπως επίσης και στους θαυμαστές του πρωταγωνιστή, καθώς με αυτή του την ταινία αποδεικνύει ότι είναι ικανός να διαπρέψει ακόμα και στον πιο αταίριαστο ρόλο.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη περιπέτεια δράσης του 2002, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Robert Ludlum, σε σενάριο των Tony Gilroy και W. Blake Herron και σκηνοθεσία του Doug Liman, διάρκειας 119 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές τους Matt Damon, Franka Potente, Chris Cooper, Clive Owen, Brian Cox και Julia Stiles.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes