Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ισπανικός κινηματογράφος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ισπανικός κινηματογράφος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21 Μαρτίου 2013

(2012) Δεν κρατιέμαι

Πρωτότυπος τίτλος: Los amantes pasajeros
Αγγλικός τίτλος: I'm so excited


Η υπόθεση
Οι φροντιστές της υπερατλαντικής πτήσης 2549, με προορισμό την πόλη του Mexico, ξεχνάνε ν' απομακρύνουν τους τάκους από το αεροσκάφος, με αποτέλεσμα κατά την απογείωσή του να προκληθεί σοβαρή βλάβη στο σύστημα προσγείωσης. Μίαμιση ώρα μετά το συμβάν το αεροπλάνο κάνει κύκλους πάνω από το Toledo, μέχρι να του δοθεί άδεια να προσγειωθεί σε κάποιον πλήρως ελεύθερο αερολιμένα. Η άδεια δεν είναι δυνατόν να δοθεί όσο στην Μαδρίτη διεξάγεται το συνέδριο του Ο.Η.Ε., οι επιβάτες κι οι αεροσυνοδοί της οικονομικής θέσης είναι ναρκωμένοι από τα μυοχαλαρωτικά που τους χορήγησαν οι αεροσυνοδοί της business class και μόνοι ξύπνιοι κατά την κρίσιμη πτήση είναι οι δυο αλλοπρόσαλλοι πιλότοι, τρεις gay αεροσυνοδοί κι οι επιβάτες τις business class, οι οποίοι θα πρωταγωνιστήσουν σε μια τρελή κωμωδία με άγνωστη κατάληξη.

Η κριτική
Η φαινομενικά ρηχή και φτηνιάρικη νέα κωμωδία που αποφάσισε να γυρίσει και να παρουσιάσει στο κοινό του ο ιδιόμορφος και λατρεμένος Ισπανός δημιουργός Pedro Almodóvar, μοιάζει, για όσους θελήσουν να την δουν τοιουτοτρόπως, με μια όαση μέσα στην έρημο των δραμάτων που με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στον κινηματογράφο, προσπαθώντας να αφυπνίσουν το κοινό.
Μέσω του νέου του αυτού πονήματος, ο Pedro Almodóvar κάνει μια στροφή στις ταινίες που τον χαρακτήρισαν και κέντρισαν το ενδιαφέρον του διεθνούς κινηματογραφικού χώρου και σχολιάζει το εγχώριο σε πρώτη φάση, και παγκόσμιο σε δεύτερη, αλλοπρόσαλλο κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι. Έτσι, αυτό που καταφέρνει ο σπουδαίος Ισπανός καλλιτέχνης είναι να χωρίσει το κοινό σε δυο κατηγορίες, σ' αυτούς που ποτέ δεν εκτίμησαν το πρώιμο έργο του και σ' αυτούς που τον αγάπησαν από την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογραφικό χώρο.
Οι μεν πρώτοι λοιπόν, το μόνο που θα διακρίνουν στην συγκεκριμένη παραγωγή είναι μια διαδοχή από ασυνάρτητα σκετς που έχουν ως επίκεντρο το σεξουαλικό στοιχείο και παρουσιάζουν την αδιάφορη προσωπική ζωή των χαρακτήρων που επιβαίνουν στο αεροσκάφος. Ο μόνος λόγος δε που κάποιοι από αυτούς ίσως δεν κλάψουν τα λεφτά και τον χρόνο τους είναι η παρουσία ενός άκρατου αλμοδοβαρικού στοιχείου, το οποίο συμπεριλαμβάνει τις γνωστές χρωματικές αποχρώσεις, τον καθημερινό χαρακτήρα και το γνωστό επιτελείο ηθοποιών που ανακυκλώνεται στις ταινίες του, κάτι που ενδέχεται να σώσει ένα κατά τ' άλλα πεζό κωμικό εγχείρημα.
Η άλλη κατηγορία όμως, αυτή του φανατικού κοινού του λαμπρού Ισπανού, θα μπορέσει εύκολα να διαβάσει την ουσία της ταινίας, που δεν είναι άλλη από την ανάδειξη της απογυμνωμένης πραγματικότητας, στην οποία αναγκάζεται να ζήσει ο λαός της Ισπανίας, αλλά κι ο υπόλοιπος ευρωπαϊκός Νότος. Άκρως συμβολικός κι εύστοχος, ο Pedro Almodóvar θέτει υπό την ευθύνη της γκέι κοινότητας την διάσωση της κατάστασης, αφού οι πραγματικοί χειριστές του αεροσκάφους, ονόματι Ισπανία, το μόνο που σκέφτονται να κάνουν σε περίοδο κρίσης, είναι να βάλουν τον αυτόματο πιλότο και να κάνουν κύκλους γύρω από μια κατάσταση που συνεχώς επιδεινώνεται, όσο αυτοί περιμένουν μια από πύργου (κατά το από μηχανής) λύση των προβλημάτων τους.
Ο Ο.Η.Ε. στέκεται εμπόδιο στην όποια λύση θα μπορούσε να τους δοθεί, οι επιβάτες της οικονομικής θέσης έχουν πέσει σκόπιμα σε λήθαργο έτσι ώστε να μην μπορούν ν' αντιδράσουν και να προσθέσουν κι άλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα κι οι προνομιούχοι επιβάτες της ανώτερης τάξης/θέσης είναι οι μόνοι που μένουν ξύπνιοι, αδιαφορώντας για το πρόβλημα που αφορά όλους κι ασχολούμενοι ο καθένας με τα δικά του προσωπικά θέματα, τα οποία θέλωντας και μη, αναγκάζονται να μοιραστούν και με τους υπολοίπους επιβάτες. Αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή ολόκληρη η Ευρώπη κι αυτή την τρέλα είναι που αποπειράται μέσω του γέλιου να προβάλλει στους θεατές του ο Almodóvar. Τι άλλο μένει λοιπόν εκτός από την εφορία που φέρνουν οι υλικές απολαύσεις της εικονικής ευδαιμονίας του '80, που ίσως να είναι κι ο μοναδικός τρόπος να έρθει η πολυπόθητη στιγμή αναλαμπής που θα μας δώσει τη λύση σ' όλα μας τα προβλήματα;
Με δυο λόγια, αν ο Almodóvar σας κέντρισε το ενδιαφέρον από την περίοδο των πιο συμβατικών ταινιών του και βρίσκετε την αισθητική των πρώτων του από λίγο ως πολύ κιτς, αποφύγετε το "Δεν κρατιέμαι". Αν πάλι σας έχει λείψει η αυθεντικότητα των πρώτων ταινιών του, τότε σίγουρα θα σας ικανοποιήσει το νέο του δημιούργημα. Μπορεί να μην είναι αριστούργημα, όμως είναι σίγουρα καλός και γνήσιος Almodóvar.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Ισπανική κωμωδία του 2013, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Pedro Almodóvar, διάρκειας 95 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Javier Cámara, Carlos Areces, Raúl Arévalo, Antonio de la Torre, Hugo Silva, Lola Dueñas, Guillermo Toledo, Blanca Suárez, Paz Vega, Cecilia Roth, José Luis Torrijo, José María Yazpik, Miguel Ángel Silvestre, Laya Martí, Antonio Banderas και Penélope Cruz.

Οι σύνδεσμοι
Imdb 

13 Μαρτίου 2013

(2012) Tad: Ο χαμένος εξερευνητής

Πρωτότυπος τίτλος: Las aventuras de Tadeo Jones
Αγγλικός τίτλος: Tad: The lost explorer


Η υπόθεση
Ο Tadeo (φωνή: Óscar Barberán) από μικρό παιδί ονειρευόταν κάποια μέρα να γίνει ένας σπουδαίος εξερευνητής και ν' ανακαλύψει σημαντικούς θησαυρούς, όπως τα είδωλά του. Δυστυχώς όμως, μεγαλώνοντας ο Tadeo καταφέρνει ν' ανακαλύψει μόνο κάποια αντίγραφα σπάνιων ευρημάτων, τα οποία δίνει για εξέταση στον καθηγητή Humbert (φωνή: Carles Canut). Όταν ο καθηγητής Lavrof (φωνή: Mac Macdonald) ενημερώσει μέσω ενός γράμματος τον Humbert για την ανακάλυψη της Paititi, της μυθικής χαμένης πόλης των Inca, ο Tadeo, από ένα λάθος, θα βρεθεί να ζει την μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής του και θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο της κόρης του καθηγητή Lavrof, της Sara (φωνή: Michelle Jenner).

Η κριτική
Όσοι έχει τύχει να παρακολουθήσουν τις δυο μικρού μήκους ταινίες που πρωταγωνιστεί ο αξιαγάπητος Tadeo Jones, σίγουρα γνωρίζουν περίπου τι να περιμένουν από την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Enrique Gato, του εμπνευστή αυτού του συμπαθέστατου χαρακτήρα. Ακολουθώντας την ίδια πετυχημένη συνταγή της εύστοχης διακωμώδησης τόσο της καθημερινότητας, όσο και διαφόρων αναγνωρισμένων ηρώων και ταινιών, ο Gato παρουσιάζει μια τρισδιάστατη περιπέτεια που έχει την δυνατότητα να σταθεί περήφανα δίπλα στις πολυέξοδες παραγωγές των μεγάλων εταιριών.
Κατά μια έννοια το "Tad: Ο χαμένος εξερευνητής" αποτελεί το prequel των δυο προηγούμενων ταινιών που κέρδισαν τις εντυπώσεις, αλλά κατέκτησαν και τα ισπανικά βραβεία Goya της κατηγορίας τους. Έτσι λοιπόν η ταινία ξεκινά από την παιδική ηλικία του Tadeo, το πάθος του για τις ανασκαφές και την έρευνα, την πρώτη και σημαντικότερη ανακάλυψή του και τον φόβο του για τις μούμιες. Έπειτα, κατά την διάρκεια των τίτλων, παρακολουθούμε την εξέλιξη του Tadeo από παιδί σε ενήλικα, σε μια ακολουθία εικόνων που θυμίζουν έντονα τους τίτλους αρχής του "Ροζ πάνθηρα" και δεν αφήνουν τον θεατή να τραβήξει το βλέμμα του από την οθόνη.
Από άποψη γραφικών, η ταινία εκπλήσσει ευχάριστα καθώς βασίζεται στην τεχνολογία των video games, με κάποιους από τους χαρακτήρες να παραπέμπουν έντονα σε αντίστοιχους εικονικούς ήρωες αυτής της κατηγορίας. Για παράδειγμα η Sara θυμίζει αρκετά την ατρόμητη Lara Croft κι ο Belzoni μοιάζει να είναι βγαλμένος από παιχνίδι των Angry Birds.
Αντίστοιχα όμως κι οι υπόλοιποι ήρωες είναι βασισμένοι σε κλασικά πρότυπα. Ο Tadeo Jones είναι ένα κράμα Indiana Jones κι Αστυνόμου Σαΐνη κι ο φερόμενος ως αρχηγός της ομάδας "Οδυσσέας" παραπέμπει αρκετά στον κακό του Αστυνόμου Σαΐνη. Το σημαντικό βέβαια είναι ότι με την παράλληλη προσθήκη κι άλλων χαρακτήρων που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή σε μια γενικότερη εικόνα κακού-καλού, το εγχείρημα δεν καταλήγει να είναι μια φτηνή αντιγραφή διάσημων προτύπων, αλλά ένα ξεχωριστό κι αυτόνομο δημιούργημα που επικεντρώνεται στην προβολή της έρευνας που ως στόχο έχει την πρόοδο της επιστήμης της ιστορίας και του πολιτισμού κι όχι το χρήμα και την δύναμη που μπορεί ν' αποφέρει αυτή και που συνάμα καταδικάζει την ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Έχοντας ένα όμορφα δομημένο σενάριο, έξοχα γραφικά, τα οποία εκμεταλλεύονται καταλλήλως την τεχνολογία 3D για όσους την προτιμήσετε, μια αξιοσέβαστη μεταγλώττιση, η οποία όπως είναι αναμενόμενο υστερεί, όχι όμως σημαντικά, σε σύγκριση με την αυθεντική ισπανόφωνη εκδοχή της, το "Tad: Ο χαμένος εξερευνητής" αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση τόσο για τα μικρά, όσο και για τα μεγάλα παιδιά.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Ισπανικό παιδικό του 2012, βασισμένο σε ιστορία των Javier López Barreira και Gorka Magallón, σε σενάριο των Verónica Fernández, Jordi Gasull, Neil Landau, Ignacio del Moral και Diego San José και σε σκηνοθεσία του Enrique Gato, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Óscar Barberán,  Michelle Jenner, Jose Mota, Pep Anton Munoz, Miguel Angel Jenner και Luis Posada.

Οι σύνδεσμοι
Imdb 

31 Δεκεμβρίου 2012

(2012) The impossible

Πρωτότυπος τίτλος: Lo imposible
Αγγλικός τίτλος: The impossible


Η υπόθεση
Τον Δεκέμβριο του 2004, η Maria (Naomi Watts), ο σύζυγός της Henry (Ewan McGregor) και τα τρία παιδιά τους, θα ταξιδέψουν στην μαγευτική Ταϊλάνδη, με σκοπό να περάσουν ονειρεμένα τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους. Την επομένη των Χριστουγέννων, όμως, το πανέμορφο τοπίο θ' αντικαταστήσουν εικόνες καταστροφής και θανάτου, μετά το απρόσμενο χτύπημα ενός δεκάμετρου τσουνάμι που προκλήθηκε από έναν σεισμό στον Ινδικό ωκεανό. Μαζί με τα χιλιάδες θύματα της φυσικής καταστροφής, η οικογένεια της Maria και του Henry σκορπά κι οι ήρωές μας ξεκινούν ένα ταξίδι γεμάτο ελπίδες για την επανένωση και την επιβίωσή τους.

Η κριτική
Το "The impossible" ανήκει σ' αυτές τις ταινίες, που βλέποντας κανείς το trailer ή διαβάζοντας την υπόθεσή της, μπορεί, με μεγάλη ευκολία, να κρίνει το κατά πόσο θα του αρέσει ή όχι το περιεχόμενό της. Ο Sergio G. Sánchez, χρησιμοποιώντας, όχι μόνο την καταστροφή που προκάλεσε το τσουνάμι του 2004 στην Ταϊλάνδη, αλλά και την πραγματική ιστορία της οικογένειας Belon, που ήταν μια από τις πάμπολλες οικογένειες τουριστών που επλήγησαν από την φυσική καταστροφή, δημιουργεί ένα δράμα που υμνεί την πίστη και την ελπίδα.
Εφόσον λοιπόν δεν μιλάμε για ένα έργο ντοκιμαντερίστικου χαρακτήρα, αλλά για μια ταινία με πρωταγωνιστές τα πρόσωπα μιας οικογένειας, ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να περιμένει μια επιτηδευμένη ταινία που στόχο έχει να συγκινήσει κι όχι να παρουσιάσει και ν' απαριθμήσει τις ζημιές και τα θύματα μιας καταστροφής. Δεδομένου, δε, ότι οι εικόνες που έφτασαν στους τηλεοπτικούς δέκτες ολόκληρου του πλανήτη, κατάφεραν να προκαλέσουν δάκρυα στα μάτια πολλών ανθρώπων, η ανάπτυξη μιας ιστορίας που διαδραματίζεται σ' αυτές τις συνθήκες, αναμένεται να στοχεύει στην ευαισθητοποίηση του κοινού.
Παράλληλα, όμως, ας μην ξεχνάμε ότι πάρα πολλές ταινίες που βασίζονται σε παρόμοιες ιστορίες, δίνουν ένα μέτριο αποτέλεσμα, πολύ απλά γιατί μια συγκινητική ιστορία, από μόνη της, δεν επαρκεί για την δημιουργία ενός συνολικά καλού αποτελέσματος. Παρόλα αυτά, η καταπληκτική σκηνοθεσία του Juan Antonio Bayona, συντελεί τα μέγιστα στην ανάλογη διαχείριση του συναισθήματος του θεατή, κάνοντάς την μια άριστη επιλογή για όποιον την προτιμήσει.
Η ταινία, ξεκινά με την παρουσίαση μιας ενωμένης κι ευτυχισμένης οικογένειας, τα μέλη της οποίας θα ζήσουν χωριστά την απόλυτη καταστροφή. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται η φωτογραφία, επίσης, εστιάζει στην τεράστια αλλαγή του παραδεισένιου τοπίου σε μια, επί γης, κόλαση κι η χρήση της μουσικής, εντείνει ή ακόμα και προκαλεί τα επιθυμητά συναισθήματα. Την ώρα που θα χτυπήσει η καταστροφή, ο σκηνοθέτης της, φροντίζει να επιβραδύνει την ροή, αναδεικνύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τα τελευταία δευτερόλεπτα ευτυχίας των ενοίκων του πολυτελούς ξενοδοχείου.
Από την στιγμή που το τσουνάμι χτυπά την πανέμορφη Ταϊλάνδη, ακολουθούν κάποια δευτερόλεπτα απόλυτου κενού, τα οποία όμως θ' αναπληρωθούν, με εξαίρετο τρόπο, στην συνέχεια της ιστορίας. Επίσης, ο Bayona, φροντίζει να βιώσουμε κι εμείς το δράμα της οικογένειας, καθώς δεν παρακολουθούμε παράλληλα την ιστορία του πατέρα και την μητέρας, αλλά πρώτα θ' ακολουθήσουμε την Maria και τον μεγάλο γιό της οικογενείας, τον Lucas (Tom Holland), κι έπειτα θα βρεθούμε να παρακολουθούμε την ιστορία από την πλευρά του πατέρα και των άλλων δυο παιδιών. Επίσης, αξιοπρόσεκτο είναι και το γεγονός ότι η σωτηρία του ενός, μπορεί να πατήσει πάνω στην δυστυχία του άλλου.
Οι καταπληκτικές ερμηνείες της Naomi Watts και του Ewan McGregor, εξυψώνουν την ήδη καλογυρισμένη ιστορία, σε ένα πάρα πολύ καλό κινηματογραφικό αποτέλεσμα. Οι Tom Holland, Samuel Joslin και Oaklee Pendergast, επίσης, είναι απόλυτα πειστικοί στους ρόλους των παιδιών της οικογένειας Belon.
Με άλλα λόγια, αν δεν ανήκετε στην κατηγορία των θεατών που θεωρούν ανούσιο να παρακολουθήσουν μια ταινία που αναβιώνει τα φονικά γεγονότα του 2004, μ' έναν τρόπο που βασίζεται στ' αμερικάνικα πρότυπα, αποτελεί για εσάς μια εξαίρετη επιλογή. Αν πάλι, σας αρέσουν οι ειλικρινείς ταινίες και μισείτε να σας βιάζουν το συναίσθημα, θα σας πρότεινα παρά τις εξαίρετες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της να την αποφύγετε.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά
Ισπανικό δράμα του 2012, βασισμένο σε ιστορία της Maria Belon, σε σενάριο του Sergio G. Sánchez και σκηνοθεσία του Juan Antonio Bayona, διάρκειας 114 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Naomi Watts, Ewan McGregor, Tom Holland, Samuel Joslin, Oaklee Pendergast και Johan Sundberg.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes