(2012) Τα παιδιά του πολέμου

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Lore

Η υπόθεση

Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι γονείς της Lore (Saskia Rosendahl) συλλαμβάνονται και φυλακίζονται λόγω της ναζιστικής τους δράσης, αφήνοντας στην έφηβη κόρη τους την ευθύνη των μικρότερων παιδιών της οικογενείας. Μην έχοντας άλλη διέξοδο, η Lore αναγκάζεται να κατευθυνθεί, μαζί με τα τέσσερα αδέλφια της, προς το σπίτι της γιαγιάς της, διασχίζοντας όλη την γερμανική ύπαιθρο και βιώνοντας αμέτρητες κακουχίες. Στον δρόμο τους, θα συναντήσουν έναν νεαρό Εβραίο, ο οποίος βοηθώντας τους θα κάνει την Lore να έρθει σε σύγκρουση με τα όσα έχει διδαχθεί από την οικογένειά της.

Η κριτική

Μετά τα κινηματογραφικά αριστουργήματα που παρουσιάζουν την ωμότητα με την οποία η ναζιστική Γερμανία εγκλημάτησε απέναντι στην ίδια την ανθρωπότητα, η Cate Shortland δημιουργεί ένα εκπληκτικό δράμα που στέκεται στην αντίπερα όχθη, παρουσιάζοντας το πρόσωπο της ηττημένης και κατεστραμμένης αυτής χώρας, μέσα απ' το βλέμμα των παιδιών της. Γιατί κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κατηγορήσει τα ίδια τα παιδιά για την ανατροφή τους και να νιώσει αγαλλίαση με τα δεινά που υπέστησαν αυτά εξ' αιτίας των επιλογών που έκαναν οι προηγούμενες γενιές.

Με την τοποθέτηση της έναρξης της ταινίας λίγο πριν την οριστική κατάλυση του ναζιστικού πολιτεύματος, ο θεατής προλαβαίνει να έρθει σ' επαφή με τη ζωή που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα παιδιά των Γερμανών στρατιωτικών και συνεπώς κι οι ήρωές μας. Ακόμα όμως, με την προβολή των αρχών με τις οποίες γαλουχήθηκαν όλοι οι νεαροί Γερμανοί και τις οποίες σταδιακά θ' αρχίσουν να καταπατούν όταν βρεθούν στην ανάγκη της επιβίωσης, γίνεται ακόμα εμφανέστερη η ηθική εξίσωση Γερμανών κι Εβραίων σε ανθρώπινο επίπεδο.
Αυτό όμως που τραβά την προσοχή του θεατή από το πρώτο λεπτό είναι η εξαίσια σκηνοθεσία του που βασίζεται κυρίως στην άρτια αισθητική της φωτογραφίας και της μουσικής που συνοδεύει το δράμα. Μέσω κοντινών πλάνων, που εστιάζουν σε συγκεκριμένα σημεία της φύσης ή του ανθρώπινου σώματος, οι αισθήσεις του κοινού οξύνονται κι έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα το κοινό δεν αποκλείεται να νιώσει ότι μπορεί ν' αντιληφθεί την δυσοσμία, το αίμα, την αίσθηση του χορταριού, κ.α. Σε συνδυασμό δε με τις έξοχες χρωματικές αποχρώσεις των διαφόρων φωτισμών, αλλά και την χρήση ενός ζωηρού και παιχνιδιάρικου μπλε και πράσινου, η φωτογραφία αναδεικνύεται στο έπακρο και κάνει το σύνολο να μοιάζει μ' ένα οπτικοποιημένο ποίημα.
Βέβαια, όπως θα ήταν αναμενόμενο κι ερμηνευτικά, οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται έξοχα στις περιστάσεις, καθώς ο τρόπος με τον οποίο ενσαρκώνουν τους κεντρικούς ήρωες, αντικατοπτρίζει με απόλυτη ειλικρίνεια την άγνοια των παιδιών για τον πόλεμο και τις συνέπειές του. Παράλληλα όμως, μέσω της παιδικής τους αθωότητας κερδίζουν την εύνοια ενός αρνητικά διακείμενου, προς τον γερμανικό λαό, κοινού, κατορθώνοντας έτσι να προβληθεί και να γίνει πλήρως κατανοητό το σαφές αντιπολεμικό μήνυμα του έργου.
Μέσα από αυτό το μικρό διαμάντι της Αυστραλιανής δημιουργού, η Γερμανία επιχειρεί ακόμα μια αναδρομή στο μαύρο ναζιστικό παρελθόν της, παρουσιάζοντας αυτή τη φορά τις αρνητικές συνέπειες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την ίδια την χώρα που τον προκάλεσε. Αν λοιπόν σας αρέσουν οι ταινίες που προβάλλουν τον άνθρωπο πίσω από τις όποιες ταμπέλες τον χαρακτηρίζουν, "Τα παιδιά του πολέμου" αποτελούν για εσάς μια άριστη πρόταση για την έξοδό σας.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Γερμανο-Αυστραλιανό δράμα του 2012, βασισμένο σε μυθιστόρημα της Rachel Seiffert, σε σενάριο των Cate Shortland και Robin Mukherjee και σκηνοθεσία της Cate Shortland, διάρκειας 100 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές τους Saskia Rosendahl, Nele Trebs, André Frid, Mika Seidel, Nick Holaschke, Kai-Peter Malina, Ursina Lardi και Hans-Jochen Wagner.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb

Rotten Tomatoes 

(2003) Ψάχνοντας τον Νέμο

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Finding Nemo

Η υπόθεση

Ο Marlin (φωνή: Albert Brooks) είναι ένα κλοουνόψαρο που χάνει την σύζυγό του και σχεδόν όλα τα ψαράκια τους σε μια επίθεση ενός σαρκοφάγου ψαριού. Ευτυχώς για 'κεινον, ένα από τα ψαράκια του καταφέρνει να γλυτώσει από την επίθεση κι ο Marlin του δίνει το μοναδικό όνομα που είχε προτείνει η γυναίκα του, "Nemo". Η ιστορία θα συνεχιστεί λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Nemo (φωνή: Alexander Gould), ο οποίος έχει αποκτήσει από την επίθεση ένα ασχημάτιστο φτερό, πάει για πρώτη φορά στο σχολείο. Εκείνη την ημέρα, ο Nemo για να γλυτώσει από την υπερ-προστατευτικότητα του πατέρα του θα κατευθυνθεί προς μια βάρκα, όπου και θα πιαστεί από κάποιους δύτες. Ο Marlin, απελπισμένος θα κινήσει όλον τον ωκεανό για να βρει τον γιο του και στην πορεία θ' αποκτήσει έναν πολύτιμο σύμμαχο, την Dory (φωνή: Ellen DeGeneres) που βλέπει την ζωή μ' έναν πολύ αισιόδοξο και διαφορετικό τρόπο. Παράλληλα ο Nemo θα βρεθεί σ' ένα ενυδρείο, απ' όπου τ' άλλα ψάρια θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν να δραπετεύσει. Το ερώτημα είναι: Θα καταφέρουν πατέρας και γιος να ξανασυναντηθούν στον αχανή ωκεανό;

Η κριτική

Το "Ψάχνοντας τον Νέμο" είναι μια υπέροχη ταινία κινουμένων σχεδίων κι από τα λίγα αριστουργήματα της Disney, μετά το 2000, που μπορεί να παρακολουθηθεί άνετα απ' όλα τα μέλη μιας οικογένειας ή που μπορεί, μετά από μια δεκαετία σχεδόν, να συναγωνιστεί επάξια τις τωρινές παραγωγές κινουμένων σχεδίων. Δικαίως λοιπόν, μετά τον "Βασιλιά των λιονταριών" μιλάμε για την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία παιδικής ταινίας και για μια από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών.

Έχοντας μια διάρκεια λίγο μεγαλύτερη της μιάμισης ώρας, το "Ψάχνοντας τον Νέμο", καταφέρνει να μείνει πιστό στον διδακτισμό που χαρακτηρίζει τις ταινίες της γνωστής εταιρείας, αλλά και να συνδυάσει συγκίνηση και χιούμορ, μέσω των χαρακτήρων, αλλά και των καταστάσεων στις οποίες μπλέκονται αυτοί.

Τα ηνία της κωμωδίας, φαίνεται ν' αναλαμβάνει ο χαρακτήρας της Dory, ένα ψάρι το οποίο στην κυριολεξία έχει μνήμη χρυσόψαρου, αλλά είναι τόσο ευγενικό και πρόσχαρο που είναι αδύνατον να μην το συμπαθήσεις. Η απώλεια μνήμης του γλυκού αυτού ψαριού, σε συνδυασμό με την μεγαλοψυχία της, θα οδηγήσουν τον πατέρα του Nemo, σε μεγάλους μπελάδες, αλλά παράλληλα το ένστικτο κι η ευγένεια που διακρίνει την Dory, δεν θα τον βγάλουν εκτός πορείας, αντίθετα σε αρκετές περιπτώσεις θα του φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα για να φτάσει γρηγορότερα στον προορισμό του. Φυσικά ας μην ξεχνάμε τους δευτερεύοντες κωμικούς ρόλους, των τριών καρχαριών, των γλάρων και του φιλικού πελεκάνου, που δίνουν την δική τους νότα γέλιου.

Ως προς το δραματικό και διδακτικό κομμάτι, πρωταρχικό ρόλο παίζουν πατέρας και γιος. Ο φοβισμένος Marlin, είναι ένας πατέρας που προκειμένου να προστατεύσει τον γιο του απ' όλα τα κακά όντα που κολυμπούν στον ωκεανό, πρακτικά τον κρατά φυλακισμένο από τον έξω κόσμο. Έτσι, όταν δοθεί η ευκαιρία στον νεαρό Nemo να ζήσει μια νέα εμπειρία, είναι απρόσεκτος, καθώς δεν έχει αναπτύξει το αίσθημα του φόβου, που σε πολλές περιπτώσεις προστατεύει. Ο Nemo λοιπόν, είναι ένα νεαρό κλοουνόψαρο που, λόγω της έλλειψης φόβου, ποτέ δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες να καταφέρει αυτό που θέλει. Αλλά όπως λέει μια γνωστή παροιμία "ο επιμένων νικά". Αντίθετα, ο Marlin, είναι ένα απαισιόδοξο ψάρι, που λόγω της τραγικής απώλειας που έχει βιώσει, πάει κόντρα στην ευχάριστη φύση του και κλείνεται στον εαυτό του. Η περιπέτεια λοιπόν, στην οποία οικειοθελώς μπαίνει, για να βρει τον γιο του, είναι παράλληλα κι ένα ταξίδι σε όλα τα πράγματα και τις εμπειρίες που έχει απαρνηθεί όλα αυτά τα χρόνια, με κυριότερο το αίσθημα πληρότητας που προσφέρει μια φιλία.

Το "Ψάχνοντας τον Νέμο" αποτελεί, πλέον, μια κλασική ταινία και παράλληλα μια από τις ποιοτικότερες παραγωγές που έχουν γυριστεί στα studio της Disney. Η απόφαση της μεγάλης εταιρείας, δε, να το διανείμει εκ νέου σε τρισδιάστατη μορφή, μόνο ευχαρίστηση θα μπορούσε να προκαλέσει, καθώς δίνει την ευκαιρία στην τωρινή νέα γενιά να το παρακολουθήσει κι εκείνη στα μεγάλο πανί. Προτείνεται λοιπόν, σε όλα τα παιδιά και τις οικογένειές τους, αλλά και στους λάτρεις των καλών ταινιών κινουμένων σχεδίων, που θέλουν να περάσουν ένα ευχάριστο απόγευμα ή βράδυ.

Σημείωση: Αξίζει ν' αναφέρω ότι στη συγκεκριμένη ταινία, η μεταγλώττιση δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από την πρωτότυπη εκδοχή της, με τις φωνές των Δήμητρα Παπαδοπούλου και Θοδωρή Αθερίδη να κλέβουν την παράσταση. Το 3D επίσης, σε μια ταινία που δεν έχει δημιουργηθεί πάνω σ' αυτές τις βάσεις, δεν παρουσιάζει κάποια σημαντική διαφορά από την κανονική εκδοχή της, αλλά στην περίπτωση που έχετε την οικονομική δυνατότητα και δεν επαναπροβληθεί και σε 2D, θα σας συμβούλευα να την προτιμήσετε από κάποιο άλλο κινούμενο σχέδιο.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά

Αμερικανικο-Αυστραλιανό παιδικό του 2003, βασισμένο σε ιστορία του Andrew Stanton, σε σενάριο των Andrew Stanton, Bob Peterson και David Reynolds και σκηνοθεσία των Andrew Stanton και Lee Unkrich, διάρκειας 100 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Alexander Gould, Albert Brooks και Ellen DeGeneres.

Οι σημειώσεις
Η ανάρτηση δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το Σάββατο της 1ης Δεκεμβρίου του 2012 στις 10:25 μ.μ.. Οι όποιες προσθήκες, αφορούν αποκλειστικά στο τρισδιάστατο κομμάτι, με αφορμή την επανέκδοσή της σε 3D και την κυκλοφορία της στις κινηματογραφικές αίθουσες, από 17/01/2013.

Οι σύνδεσμοι

Trailer

Imdb

Rotten Tomatoes

(2011) Ο κυνηγός

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The hunter

Η υπόθεση

Ο Martin David (Willem Dafoe) είναι ένας αποτελεσματικός κυνηγός που συνηθίζει να δουλεύει μόνος. Στον άντρα αυτόν, θ' ανατεθεί να ταξιδέψει στην Τασμανία και να φέρει σε πέρας μια σχεδόν ακατόρθωτη δουλειά. Ο εργοδότης είναι μια στρατιωτική βιο-τεχνολογική εταιρεία, η RedLeaf, η οποία αναζητά δείγματα από την τίγρη της Τασμανίας, ένα είδος που θεωρείται εξαφανισμένο από το 1936, όμως υπάρχουν πληροφορίες ότι στην πραγματικότητα δεν έχει εκλείψει. Έχοντας σαν δεδομένο ότι υπάρχει μια τελευταία τίγρης του είδους, ο Martin θα προσπαθήσει να την εντοπίσει, όμως τα σχέδιά του θ' αλλάξουν, όταν η οικογένεια ενός εξαφανισμένου ακτιβιστή κι οι κάτοικοι της περιοχής, τον κάνουν να δει ότι αυτό που έχει αναλάβει είναι πολύ περισσότερο από μια απλή δουλειά.

Η κριτική

"Ο κυνηγός" αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινωνικο-πολιτική, δραματική, περιπέτεια με έντονο οικολογικό χαρακτήρα. Το σενάριο της βασίζεται σε διάφορες ιστορίες που αφορούν ένα "μυθικό" πλάσμα, με προέλευση το νησί της Τασμανίας, που ενώ πιστεύεται ότι έχει εκλείψει, υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ντόπιων, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το είδος αυτό βρίσκεται ακόμα εν ζωή, χωρίς όμως να έχει επιβεβαιωθεί, ποτέ, κάτι τέτοιο.

Ως κεντρικό ήρωα, γνωρίζουμε έναν άντρα που αποτελεί τον ορισμό του μοναχικού, συγκροτημένου και ψυχολογικά τραυματισμένου ανθρώπου. Παρόλο που οι σεναριογράφοι δεν εστιάζουν τόσο στην ψυχολογική σκιαγράφηση των χαρακτήρων, ο σκηνοθέτης της έχει φροντίσει να δώσει στον θεατή, μέσω της εικόνας και της σιωπής, τις πολύ βασικές πληροφορίες που χρειάζεται για να σκιαγραφήσει, από μόνος του, το προφίλ του καθενός ξεχωριστά.

Με αυτόν τον τρόπο, οι δημιουργοί της ταινίας, καταφέρνουν να εστιάσουν ταυτόχρονα στο οικογενειακό και προσωπικό δράμα των πρωταγωνιστών, στην οικολογική καταστροφή που προκαλεί το εμπόριο με την Δύση στο οικοσύστημα της Τασμανίας, αλλά και το οικονομικό πρόβλημα που προκαλεί στους κατοίκους της περιοχής η ύπαρξη ακτιβιστών, οι οποίοι εμποδίζουν τους γηγενείς να δουλέψουν με κανονικούς ρυθμούς. Η ταινία γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όταν, στο παιχνίδι, βλέπουμε να μπαίνουν τα συμφέροντα δυτικών εταιριών, για τις οποίες το μόνο που μετρά είναι το κέρδος και δεν διστάζουν, προκειμένου να πάρουν αυτό που θέλουν, να πατήσουν επί πτωμάτων.

Ο Martin, με την άφιξή του στην πανέμορφη αυτή γη, θα έρθει αντιμέτωπος με ένα παρατημένο σπίτι, στο οποίο θα πρέπει να ζήσει για όσο διάστημα εργάζεται πάνω στην εύρεση της τίγρης, αλλά και με τους αφιλόξενους κατοίκους της περιοχής. Η ατμόσφαιρα της ταινίας, αμέσως, δημιουργεί στον θεατή μια εχθρική αίσθηση, που αφήνει να εννοηθεί κάποια πιθανή απειλή κατά της ζωής του πρωταγωνιστή στη διάρκεια της εκεί παραμονής του. Σιγά-σιγά, βέβαια, τα δεδομένα αλλάζουν, καθώς τα παιδιά του εξαφανισμένου ακτιβιστή, θα κάνουν, με το "έτσι θέλω", μέλος της οικογενείας τους τον εσωστρεφή κυνηγό, κάνοντάς τον, ταυτόχρονα, ν' ανοίξει τα μάτια του και να θελήσει να μάθει, για την περιοχή, περισσότερα απ' τα όσα του έχει γνωστοποιήσει ο εργοδότης του.

Έχοντας έναν εξαίρετο Willem Dafoe σε ρόλο πρωταγωνιστή κι ανάλογο cast στους δευτερεύοντες ρόλους, ο Daniel Nettheim, παρουσιάζει μια περιπέτεια που αγγίζει τα όρια του ψυχολογικού θρίλερ και των ταινιών με κοινωνικό ή οικολογικό χαρακτήρα, χωρίς να συγκαταλέγεται όμως στις δυνατές ταινίες του είδους. Μεταφέροντας επί της οθόνης, ένα βιβλίο που έχει ως τόπο δράσης το μελαγχολικό, αλλά υπέροχο τοπίο της Τασμανίας και χρησιμοποιώντας με πολύ όμορφο τρόπο την μουσική, αλλά και την σιωπή ως μέσο έκφρασης, ο σκηνοθέτης της καταφέρνει να δημιουργήσει μια ταινία με πολλά νοήματα και συμβολισμούς, που λόγω των αναγκαίων, αργών ρυθμών της, απευθύνεται κατά βάση στους σινεφίλ θεατές της περιπέτειας.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Αυστραλιανή περιπέτεια του 2011, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Julia Leigh, σε σενάριο των Wain Fimeri και Alice Addison και σκηνοθεσία του Daniel Nettheim, διάρκειας 102 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Willem Dafoe, Sam Neill, Frances O'Connor, Morgana Davies, Finn Woodlock και Jacek Koman.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2010) Matching Jack

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Matching Jack

Η υπόθεση

Ο Jack (Tom Russell) είναι ένα μικρό αγόρι που ζει μια ευτυχισμένη ζωή με την οικογένειά του. Δυστυχώς όμως, η μοίρα θα του παίξει ένα πολύ άσχημο παιχνίδι, καθώς θα μάθει πως πάσχει από λευχαιμία. Μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο, ο Jack θα γνωρίσει τον Finn (Kodi Smit-McPhee), ένα αγόρι στην ίδια ηλικία μ' εκείνον κι η μητέρα του, Marissa (Jacinda Barrett), με τη σειρά της, θα γνωρίσει τον Connor (James Nesbitt), τον πατέρα του Finn. Τα δυο παιδιά, αμέσως, θ' αρχίσουν ν' αναπτύσουν μια όμορφη φιλία, ενώ η Marissa, θ' αρχίσει να έρχεται σιγά-σιγά πιο κοντά με τον Connor. Μια νεαρή μητέρα, που έχει μόλις μάθει ότι ο γιός της πάσχει από μια σπάνια ασθένεια κι ο άντρας της την απατά για χρόνια, κι ένας χήρος πατέρας, που ο γιος του βρίσκεται στα τελευταία στάδια της ασθένειας, θα δώσουν κουράγιο ο ένας τον άλλον.

Η κριτική

Το "Matching Jack" είναι ένα όμορφο οικογενειακό δράμα, που σκοπό έχει ν' αποδείξει στο θεατή ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, όταν κάποιος δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες, πάντα υπάρχει η πιθανότητα να πετύχει ένα μικρό θαύμα.

Η ταινία, δεν θ' αργήσει να μας εισάγει στο θέμα της αρρώστιας και στο χώρο του νοσοκομείου. Θα αρκεστεί σε μια υποτυπώδη εισαγωγή και θα περάσει κατευθείαν στο κυρίως θέμα της. Ενδιαφέρον παρουσιάζει δε κι ο τρόπος, με τον οποίο ο θεατής θα πληροφορηθεί για την φύση της ασθένειας του παιδιού. Τον όρο "λευχαιμία" δεν θα τον ακούσουμε για πρώτη φορά από ένα γιατρό, με στομφώδες ύφος, αλλά από τον Finn, ο οποίος πολύ φυσιολογικά θ' ανακοινώσει στον Jack (και κατά συνέπεια στο θεατή) ότι πάσχει απ' αυτό το είδος καρκίνου.

Στην πορεία της ταινίας, θα αποκαλυφθεί η συνήθεια του David (Richard Roxburgh), του πατέρα του Jack, να συνάπτει κατά καιρούς διάφορες εξωσυζυγικές σχέσεις. Το στοιχείο αυτό, όμως, θα δούμε ότι αντί να λειτουργήσει ως ένα ακόμα φορτίο στις πλάτες της Marissa, θα της δώσει ώθηση κι ελπίδα για την έκβαση της ασθένειας, αφού οπουδήποτε μπορεί να υπάρχει κάποιος αδελφός ή αδελφή του γιού της, που μπορεί να παράσχει στον νεαρό ένα συμβατό μόσχευμα.

Αντίστοιχα με την αστείρευτη δύναμη της μάνας, που βάζει στην άκρη τον εγωισμό της για το καλό του παιδιού της, θα γνωρίσουμε κι έναν πατέρα που κάνει τα αδύνατα-δυνατά, έτσι ώστε το παιδί του να φύγει ευτυχισμένο από αυτόν τον κόσμο. Η δύναμη που αντλούν οι δυο τους από την ανάγκη τους να προσφέρουν ανιδιοτελώς στα παιδιά τους αυτό που έχουν ανάγκη, θα τους φέρει κοντά και θα τους ενώσει με ουσιαστικό τρόπο.

Ερμηνευτικά οι πρωταγωνιστές είναι άκρως ικανοποιητικοί, κάνοντας τους χαρακτήρες τους ρεαλιστικούς, αφού χειρίζονται τις καταστάσεις με την ψυχραιμία των ανθρώπων που αναγκαστικά θα πρέπει να συμβιβαστούν με την αρρώστια, προκειμένου να προχωρήσουν τις ζωές τους. Η μουσική λειτουργεί βοηθητικά στη συναισθηματική φόρτιση ή αποφόρτιση και δε λείπει το γλυκό χαμόγελο ή ακόμα και το γέλιο που μπορεί να προκαλέσουν κάποιες σκηνές στο θεατή.

Σε γενικές γραμμές είναι μια συμπαθής επιλογή. Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με μια δύσκολη ασθένεια σε μια ηλικία πολύ πρώιμη. Το γεγονός και μόνο ότι οι άνθρωποι που του παρουσιάζονται, έχουν βρει τη δύναμη να παλέψουν ενάντιά της, σαν να 'ναι κάτι το φυσιολογικό, γεμίζει με δύναμη κι αισιοδοξία το θεατή. Μπορεί να μην είναι από τις ταινίες που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη του θεατή, αλλά είναι μια αρκετά καλή επιλογή για όσους ψάχνουν μια αισιόδοξη δραματική ταινία.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά

Αυστραλιανό δράμα του 2010, βασισμένο σε ιστορία του Lynne Renew, σε σενάριο της Lynne Renew και David Parker και σκηνοθεσία της Nadia Tass, διάρκειας 99 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Jacinda Barrett, James Nesbitt, Tom Russell, Kodi Smit-McPhee, Richard Roxburgh και Yvonne Strahovski.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes