Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Django unchained
Η υπόθεση
Βρισκόμαστε στο Τέξας του 1858, δυο χρόνια πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος, όπου ο Δόκτωρ King Schultz (Christoph Waltz), ένας Γερμανός κυνηγός επικηρυγμένων, αναζητά κάποιον σκλάβο από την φυτεία Carrucan, ο οποίος να γνωρίζει πώς είναι οπτικά οι αδελφοί Brittle. Αυτόν που ψάχνει, τον βρίσκει στο πρόσωπο του Django (Jamie Foxx), τον οποίο κι αγοράζει με συνοπτικές διαδικασίες. Έπειτα από αυτή τη δουλειά, ο Schultz, θα προσφερθεί να δώσει στον Django την ελευθερία του κι αφού συνεργαστούν μέχρι το τέλος του χειμώνα, θα έρθει η σειρά του Schultz να βοηθήσει τον Django να εντοπίσει, αλλά και ν' αγοράσει την ελευθερία της γυναίκας του, Broomhilda (Kerry Washington). Έτσι οι δυο άντρες αφού ερευνήσουν τα αρχεία πώλησης των σκλάβων, ταξιδεύουν σε μια από τις πιο απάνθρωπες φυτείες, την Candyland, έχοντας καταστρώσει το τέλειο σχέδιο εξαπάτησης του ιδιοκτήτη της, Calvin Candie (Leonardo DiCaprio).
Η κριτική
Το "Django: Ο τιμωρός" είναι η καινούργια μαύρη κωμωδία, σε μορφή western αυτή τη φορά, του εκπληκτικού Quentin Tarantino. Από πολλούς κριτικούς, αυτή η ταινία, θεωρείται ίσως η καλύτερη δουλειά του ιδιαίτερου αυτού σκηνοθέτη. Χωρίς να μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι όντως "η" καλύτερη, καθώς έχει δημιουργήσει αξεπέραστες ταινίες κατά τη διάρκεια της καριέρας του, θα συμφωνήσω με όσους ισχυρίζονται ότι είναι από τις πιο καλογυρισμένες ταινίες ενός λατρεμένου δημιουργού, που σίγουρα θα ξετρελάνει τους φανατικούς θαυμαστές του.
Έχοντας εμπνευστεί από τον "Django: Ο τρομοκράτης του Πάσο-Ντόμπλε", ο Tarantino, δημιουργεί τη δική του εκδοχή αυτού του κλασικού ήρωα, αποδίδοντας παράλληλα κι ένα φόρο τιμής στον χαρακτήρα που πρωτο-ενσάρκωσε ο Franco Nero στο western του Sergio Corbucci, το 1966. Πρέπει να τονιστεί, όμως, ότι δεν μιλάμε για ένα remake μιας κλασικής ταινίας, αλλά για μια άκρως διαφορετική σύλληψη, που τυγχάνει να κάνει αναφορές στην πρωτότυπη ταινία, διακωμωδώντας κατά κύριο λόγο διάφορους αντιπαθείς χαρακτήρες κι αποδίδοντας δικαιοσύνη.
Από την αρχή της, λοιπόν, η ταινία, προϊδεάζει τον θεατή για το αριστούργημα που ακολουθεί, καθώς ξεκινά με το κλασικό τραγούδι "Django" των Luis Bacalov και Rocky Roberts, με τους τίτλους αρχής του Sergio Corbucci και με την παρουσίαση των σκλάβων, αντί του φέρετρου. Μετά από την πανέμορφη αυτή εισαγωγή, η οποία θα θυμίσει στον γνώστη το σημείο αναφοράς, συνεπαίρνοντας όμως κι όποιον δεν είχε την τύχη να παρακολουθήσει ένα από τα ωραιότερα ιταλικά western της δεκαετίας του 1960, θα περάσει αμέσως στο στοιχείο που χαρακτηρίζει τ' αριστουργήματά του, αυτό της μαύρης κωμωδίας.
Έχοντας το χάρισμα να παρουσιάζει ωραιοποιημένη βία, αποδίδοντάς την μάλλον καλλιτεχνικά, παρά ρεαλιστικά και μπλέκοντας ενδιάμεσα το στοιχείο ενός εύθυμου ξαφνιάσματος του θεατή, ο Tarantino, έχει δώσει στον κινηματογράφο κανονικά έργα τέχνης πάνω στην βία και την μαύρη κωμωδία και σ' αυτή του την ταινία, έχοντας σαν πρωταγωνιστή έναν μαύρο σκλάβο που ζητά δικαίωση, ίσως να συστήνει ένα είδος "κατράμικης" κωμωδίας.
Αυτό που κάνει εντύπωση, όμως, και παράλληλα είναι και το στοιχείο που θα σας κάνει να παρακολουθήσετε αυτή την τρίωρη, σχεδόν, παραγωγή του ακούραστα, είναι το γεγονός της αρμονικής εναλλαγής του περιβάλλοντος της ταινίας. Και τι εννοώ μ' αυτό: Κατά την διάρκεια της πρώτης ώρας, ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει μια Ταραντινική εκδοχή ενός western, δηλαδή πολύ πιστολίδι, πολύ γέλιο κι αρκετό αίμα. Αφού όμως, περάσει αυτή η φάση του κυνηγιού επικηρυγμένων κι αφού έχει κερδίσει τον θεατή, ο σκηνοθέτης, αλλάζει το περιβάλλον της ταινίας, μετατρέποντάς το σ' ένα ιστορικό δράμα, το οποίο και καλύπτει τη δεύτερη ώρα της. Τέλος, τα τελευταία 40 λεπτά περίπου, το δράμα, θ' αρχίσει να αποκτά στοιχεία Tarantino, προετοιμάζοντας για ένα άκρως χαρακτηριστικό κλείσιμο του έργου, που θα ξετρελάνει τους πιστούς.
Οι παραπάνω εναλλαγές, λοιπόν, που γίνονται με υπέροχο τρόπο, σε συνδυασμό με την καταπληκτική ματιά του σκηνοθέτη, τις μουσικές επιλογές του και τις εξαίρετες ερμηνείες των Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo DiCaprio, Samuel L. Jackson, Kerry Washington και φυσικά την φιλική συμμετοχή του Franco Nero, συνιστούν μια ταινία που πρέπει να δει το κοινό του ιδιόμορφου αυτού Αμερικανού δημιουργού. Αν πάλι, δεν συμπεριλαμβάνετε τον εαυτό σας στους φανατικούς ακολούθους του Tarantino, αλλά είστε θαυμαστές των ηθοποιών που συμμετέχουν κι έχετε σκοπό να την παρακολουθήσετε, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο χαρακτήρας του DiCaprio, εμφανίζεται μετά την πρώτη ώρα και να σας προτείνω να οπλιστείτε με υπομονή κατά το τελευταίο μέρος της ταινίας.
Η κριτική
Το "Django: Ο τιμωρός" είναι η καινούργια μαύρη κωμωδία, σε μορφή western αυτή τη φορά, του εκπληκτικού Quentin Tarantino. Από πολλούς κριτικούς, αυτή η ταινία, θεωρείται ίσως η καλύτερη δουλειά του ιδιαίτερου αυτού σκηνοθέτη. Χωρίς να μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι όντως "η" καλύτερη, καθώς έχει δημιουργήσει αξεπέραστες ταινίες κατά τη διάρκεια της καριέρας του, θα συμφωνήσω με όσους ισχυρίζονται ότι είναι από τις πιο καλογυρισμένες ταινίες ενός λατρεμένου δημιουργού, που σίγουρα θα ξετρελάνει τους φανατικούς θαυμαστές του.
Έχοντας εμπνευστεί από τον "Django: Ο τρομοκράτης του Πάσο-Ντόμπλε", ο Tarantino, δημιουργεί τη δική του εκδοχή αυτού του κλασικού ήρωα, αποδίδοντας παράλληλα κι ένα φόρο τιμής στον χαρακτήρα που πρωτο-ενσάρκωσε ο Franco Nero στο western του Sergio Corbucci, το 1966. Πρέπει να τονιστεί, όμως, ότι δεν μιλάμε για ένα remake μιας κλασικής ταινίας, αλλά για μια άκρως διαφορετική σύλληψη, που τυγχάνει να κάνει αναφορές στην πρωτότυπη ταινία, διακωμωδώντας κατά κύριο λόγο διάφορους αντιπαθείς χαρακτήρες κι αποδίδοντας δικαιοσύνη.
Από την αρχή της, λοιπόν, η ταινία, προϊδεάζει τον θεατή για το αριστούργημα που ακολουθεί, καθώς ξεκινά με το κλασικό τραγούδι "Django" των Luis Bacalov και Rocky Roberts, με τους τίτλους αρχής του Sergio Corbucci και με την παρουσίαση των σκλάβων, αντί του φέρετρου. Μετά από την πανέμορφη αυτή εισαγωγή, η οποία θα θυμίσει στον γνώστη το σημείο αναφοράς, συνεπαίρνοντας όμως κι όποιον δεν είχε την τύχη να παρακολουθήσει ένα από τα ωραιότερα ιταλικά western της δεκαετίας του 1960, θα περάσει αμέσως στο στοιχείο που χαρακτηρίζει τ' αριστουργήματά του, αυτό της μαύρης κωμωδίας.
Έχοντας το χάρισμα να παρουσιάζει ωραιοποιημένη βία, αποδίδοντάς την μάλλον καλλιτεχνικά, παρά ρεαλιστικά και μπλέκοντας ενδιάμεσα το στοιχείο ενός εύθυμου ξαφνιάσματος του θεατή, ο Tarantino, έχει δώσει στον κινηματογράφο κανονικά έργα τέχνης πάνω στην βία και την μαύρη κωμωδία και σ' αυτή του την ταινία, έχοντας σαν πρωταγωνιστή έναν μαύρο σκλάβο που ζητά δικαίωση, ίσως να συστήνει ένα είδος "κατράμικης" κωμωδίας.
Αυτό που κάνει εντύπωση, όμως, και παράλληλα είναι και το στοιχείο που θα σας κάνει να παρακολουθήσετε αυτή την τρίωρη, σχεδόν, παραγωγή του ακούραστα, είναι το γεγονός της αρμονικής εναλλαγής του περιβάλλοντος της ταινίας. Και τι εννοώ μ' αυτό: Κατά την διάρκεια της πρώτης ώρας, ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει μια Ταραντινική εκδοχή ενός western, δηλαδή πολύ πιστολίδι, πολύ γέλιο κι αρκετό αίμα. Αφού όμως, περάσει αυτή η φάση του κυνηγιού επικηρυγμένων κι αφού έχει κερδίσει τον θεατή, ο σκηνοθέτης, αλλάζει το περιβάλλον της ταινίας, μετατρέποντάς το σ' ένα ιστορικό δράμα, το οποίο και καλύπτει τη δεύτερη ώρα της. Τέλος, τα τελευταία 40 λεπτά περίπου, το δράμα, θ' αρχίσει να αποκτά στοιχεία Tarantino, προετοιμάζοντας για ένα άκρως χαρακτηριστικό κλείσιμο του έργου, που θα ξετρελάνει τους πιστούς.
Οι παραπάνω εναλλαγές, λοιπόν, που γίνονται με υπέροχο τρόπο, σε συνδυασμό με την καταπληκτική ματιά του σκηνοθέτη, τις μουσικές επιλογές του και τις εξαίρετες ερμηνείες των Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo DiCaprio, Samuel L. Jackson, Kerry Washington και φυσικά την φιλική συμμετοχή του Franco Nero, συνιστούν μια ταινία που πρέπει να δει το κοινό του ιδιόμορφου αυτού Αμερικανού δημιουργού. Αν πάλι, δεν συμπεριλαμβάνετε τον εαυτό σας στους φανατικούς ακολούθους του Tarantino, αλλά είστε θαυμαστές των ηθοποιών που συμμετέχουν κι έχετε σκοπό να την παρακολουθήσετε, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο χαρακτήρας του DiCaprio, εμφανίζεται μετά την πρώτη ώρα και να σας προτείνω να οπλιστείτε με υπομονή κατά το τελευταίο μέρος της ταινίας.
Βαθμολογία: 4/5
Τα σχετικά
Αμερικάνικο κράμα μαύρης κωμωδίας και spaghetti western, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Quentin Tarantino, διάρκειας 165 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo DiCaprio, Samuel L. Jackson, Kerry Washington και Franco Nero.
Οι σύνδεσμοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου