Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Frankenweenie
Η υπόθεση
Ο νεαρός Victor (Charlie Tahan) είναι ένας επίδοξος σκηνοθέτης κι επιστήμονας, που έχει ως μοναδικό φίλο, τον σκύλο του Sparky (Frank Welker). Η έλλειψη φίλων του νεαρού αγοριού, προκαλεί την ανησυχία του πατέρα του κι έτσι, προκειμένου να υπογράψει την συμμετοχή του γιού του στον διαγωνισμό φυσικής, τον υποχρεώνει να ξεκινήσει να παίζει baseball. Στον πρώτο αγώνα του Victor, ο Sparky θα τρέξει να κυνηγήσει την μπάλα και θα χτυπηθεί από ένα αμάξι. Έχοντας χάσει τον μοναδικό του φίλο, ο Victor θα χάσει την όρεξη που είχε για τη ζωή, έως ότου ο καθηγητής φυσικής του δώσει, άθελά του, την ελπίδα της ανάστασης του Sparky. Με τη βοήθεια του ηλεκτρισμού, ο Victor θ' αναστήσει τον Sparky, γεγονός που σύντομα θα αναστατώσει τους κατοίκους της πόλης.
Η κριτική
Αυτή τη φορά είπα να ξεκινήσω ανάποδα, γράφοντας πρώτα σε ποιούς απευθύνεται η ταινία. Ο Tim Burton, με την τρίτη stop-motion ταινία του, επιβεβαιώνει τις υποψίες που τον θέλουν να διαπρέπει στο είδος αυτό. Αν φοβάστε, λοιπόν, ότι κι αυτή θα είναι μια ταινία ενός ξεπεσμένου σκηνοθέτη, σας πληροφορώ ότι δεν είναι. Μοιάζει αρκετά με τις παλιές, καλές ταινίες του κι όπως και τα υπόλοιπα ανορθόδοξα έργα του, απευθύνεται κυρίως σε παιδιά μιας ηλικίας και πάνω και σε ενήλικες θαυμαστές του ιδιαίτερου αυτού σκηνοθέτη.
Σε γενικές γραμμές, δηλαδή, είναι μια καλή, ως πολύ καλή ταινία του Burton, που σίγουρα είναι ευχάριστη κι αξίζει να την παρακολουθήσετε, παρά την ασπρόμαυρη εικόνα της, που ίσως να ξενίσει κάποιους. Η τρισδιάστατη εκδοχή της, επίσης, ομολογουμένως είναι περιττή, καθώς ο παλιού τύπου χρωματισμός κι η καινούργια 3D τεχνολογία, δεν ταιριάζουν.
Τώρα, όσοι είστε φανατικοί Burtonιακοί και περιμένετε την συγκεκριμένη ταινία εδώ κι αρκετά χρόνια, μπορείτε να συνεχίσετε το διάβασμα, καθώς πρόκειται ν' αναλύσω εκτενώς για πιο λόγο πιστεύω ότι το συγκεκριμένο φιλμ, αποτελεί το έπος που, εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, ήθελε ν' αποδώσει ο σπουδαίος σκηνοθέτης σ' όλα τ' αριστουργήματα που τον ενέπνευσαν να ξεκινήσει την καριέρα του, όπως επίσης και τον λόγο που πιστεύω ότι μιλάμε για ένα κινηματογραφικό διαμάντι.
Η ταινία ξεκινά όπως και το πρωτότυπο "Frankenweenie" του 1984. Στο σαλόνι, ειναι μαζεμένη όλη η οικογένεια Frankenstien και παρακολουθεί την πρώτη ταινία του νεαρού Victor, με την μόνη διαφορά ότι εδώ το φιλμ θα καεί στο τελείωμά του κι μικρός καλλιτέχνης θ' αναλάβει να διορθώσει το λάθος του ώστε να μην ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο. Ο Burton, δεν θα μπορούσε να έχει διαλέξει καλύτερο τρόπο ν' αναφερθεί στο πρώτο, ατελές, εγχείρημά του και να δηλώσει ευθέως ότι η ταινία που πρόκειται να παρακολουθήσει ο θεατής είναι το "διορθωμένο λάθος" του.
Έπειτα, θα δούμε ότι όλοι οι χαρακτήρες, τ' αντικείμενα που χρησιμοποιούνται, το χρώμα που επιλέγεται, ακόμα κι ο τρόπος με τον οποίο μιλούν οι ήρωες, παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή κι ο τρόπος με τον οποίο είναι δουλεμένη κι η τελευταία λεπτομέρεια, δεν αφήνουν περιθώρια ν' αρνηθείς ότι η ιδέα ενός νέου επίδοξου καλλιτέχνη, παίρνει μορφή στα χέρια ενός πεπειραμένου, πια, σκηνοθέτη. Και πράγματι, θεωρώντας δεδομένο ότι στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση, ο "Frankenweenie" δεν αποτελεί μια φτηνή αντιγραφή των τεχνικών του γερμανικού εξπρεσιονισμού κι έπειτα του φιλμ νουάρ, αλλά ένα φόρο τιμής που αποδίδει ο Burton στα "τερατουργήματα" που τον έκαναν έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του σήμερα.
Οι επιλεγμένοι χαρακτήρες και τα μυθικά τέρατα που κάνουν την εμφάνισή τους κατά τη διάρκεια της ταινίας, είναι έτσι δουλεμένα που εκτός της εμφάνισής του, στοχεύουν να προκαλέσουν το γέλιο του θεατή και να φέρουν στο μυαλό, μια γλυκιά ανάμνηση μέσω κάποιων ξεχασμένων εικόνων. Πρωταγωνιστικό ρόλο, θα δούμε ότι έχει η ιστορία του Frankenstein κι ύστερα του Dracula (Nosferatu) και στη συνέχεια δε θα λείψουν εικόνες απ' όλες τις ταινίες τρόμου της εποχής.
Όπως σε όλες τις ταινίες του, έτσι κι εδώ ο Tim Burton, παρουσιάζει μια ιστορία τρόμου, από την οπτική γωνία του τέρατος, θέλωντας με αυτόν τον τρόπο ν' απενοχοποιήσει το κακό και να ωθήσει το κοινό να το αποδεχτεί ως μέρος της καθημερινότητας. Η διαφορά που έχει με τα προηγούμενα φιλμ του, κι αυτό θεωρώ ότι είναι το ύψιστο μεγαλείο του "Frankenweenie" είναι ότι αυτή τη φορά δεν στέκεται μόνο στην παρουσίαση μιας γλυκιάς ιστορίας, αλλά κάνει σαφή την παρουσία του δαίμονα στην καθημερινή ζωή.
Αξίζει να σταθούμε στα αντικείμενα που χρησιμοποιεί ο Victor, για να επαναφέρει στη ζωή τον Sparky. Πρωταρχικό στοιχείο, φαίνεται να είναι η ηλεκτρική ενέργεια, αυτό το αγαθό που αποτελεί το Α και το Ω της ανθρώπινης βιομηχανικής επανάστασης. Έπειτα, τα αντικείμενα που θα χρησιμοποιήσει ο νεαρός ήρωας, για να προσελκύσει την ηλεκτρική ενέργεια, είναι ένας χαρταετός, που φέρνει στο μυαλό παιδική ανεμελιά, μια ομπρέλα, που προστατεύει από τη βροχή και μια νυχτερίδα, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αναφέρεται σ' ένα παιδικό πρότυπο υπερήρωα. Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, είναι ένα ποδήλατο, αθώα παιχνίδια και κουζινικά σκεύη.
Αν, πάλι, θελήσουμε να κοιτάξουμε ακόμα βαθύτερα, θα δούμε ότι ο Burton χρησιμοποιεί τον νεαρό Victor, ως απεικόνιση του εαυτού του και την επιστήμη, ως μια άλλη εκδοχή της κινηματογραφικής τέχνης. Η επιστήμη, μπορεί να φέρει και θετικά και αρνητικά αποτελέσματα στον άνθρωπο κι είναι στο χέρι του επιστήμονα το πως θα την χρησιμοποιήσει. Το κάθε πείραμα, επίσης, διαφέρει από το προηγούμενό του, ακόμα κι αν η μέθοδος παραμένει η ίδια, γιατί αλλάζουν οι συνιστώσες, μέρος των οποίων είναι κι ο σκοπός της πραγματοποίησης του πειράματος ή η θέληση του επιστήμονα να πετύχει αυτό.
Με δυο λόγια, ο Burton, μας λέει ότι τα υλικά του κινηματογράφου είναι τα ίδια για όλους. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο θα τα χρησιμοποιήσεις, ο λόγος που θες να δημιουργήσεις μια ταινία κι η αγάπη που τρέφεις για το "παιδί" σου. Η ανθρώπινη αλαζονεία είναι αυτή που έχει μετατρέψει σ' ευτελές τερατούργημα τις ταινίες τρόμου (ή και τον ίδιο τον κινηματογράφο), γιατί ο άνθρωπος δεν έχει τα σωστά κίνητρα για την παραγωγή και διακίνησή τους.
Ακόμα, αξίζει ν' αναφερθούμε στον λόγο που ο νεαρός Victor θα χάσει τον πολύτιμο φίλο του. Όλη η ταραχή, δεν βασίζεται σε κάποια δική του λανθασμένη επιλογή, αλλά στην επιμονή του πατέρα του να φερθεί φυσιολογικά. Το φυσιολογικό, δεν είναι απαραιτήτως κάτι καλό. Όταν είσαι διαφορετικός, που όλοι είμαστε, πρέπει ν' αποδεχτείς αυτό που είσαι, να εμπιστευτείς τον εαυτό σου και να διεκδικήσεις αυτό που χρειάζεσαι, γιατί μόνο τότε θα καταφέρεις να κάνεις καλό στον εαυτό σου και τους γύρω σου.
Προσωπικά, παραδέχομαι ότι περίμενα πώς και πώς την κινηματογραφική της έξοδο. Περίμενα μάλιστα ότι θ' απογοητευτώ από το αποτέλεσμα και προς έκπληξή μου, συγκινήθηκα κι έφυγα μ' ένα αίσθημα απόλυτης πληρότητας από την κινηματογραφική αίθουσα. Βέβαια, γνωρίζω ότι στους περισσότερους από εσάς, η ταινία αυτή απλώς θ' αρέσει και δε θα μιλήσει στις καρδιές σας. Όμως, όσοι έχετε το κινηματογραφικό μικρόβιο από παιδιά κι έχετε μελετήσει πιστά το έργο αυτού το σκηνοθέτη και τις επιρροές του, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι είναι, ίσως, η αρτιότερη ταινία του και παράλληλα μια από τις καλύτερες παραγωγές του.
Σημείωση: Το "Frankenweenie", δεν περιέχει μουσικά νούμερα, όπως ο "Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης" ή "Η νεκρή νύφη", αλλά βασίζεται σε μια διαφορετική, ασπρόμαυρη μαγεία.
Βαθμολογία: 5/5
Τα σχετικά
Αμερικάνικη ταινία, κινουμένων σχεδίων, του 2012, βασισμένη σε πρωτότυπη ιστορία του Tim Burton, αλλά και σε πρωτότυπο σενάριο του Leonard Ripps, σε σενάριο του John August και σκηνοθεσία του Tim Burton, διάρκειας 87 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Charlie Tahan, Martin Landau, Catherine O'Hara, Martin Short, Atticus Shaffer, Winona Ryder, Robert Capron, James Hiroyuki Liao και Frank Welker.
Οι σύνδεσμοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου