Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The sessions
Η υπόθεση
Ο
Mark O'Brien (John Hawkes) είναι ένας τετραπληγικός 38-χρονος ποιητής, ο οποίος παίρνει την απόφαση, έστω και καθυστερημένα, να ενηλικιωθεί σεξουαλικά. Μέσω μιας σεξο-θεραπεύτριας, ο Mark έρχεται σ' επαφή με την Cheryl (Helen Hunt), μια ειδικό στο σεξ, η οποία αναλαμβάνει να καθοδηγήσει βήμα-βήμα τον Mark στην επίτευξη μιας ολοκληρωμένης συνουσίας.
Η κριτική
Τα "Μαθήματα ενηλικίωσης" είναι μια γλυκιά κι ανάλαφρη ταινία, στην οποία ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει την αληθινή ιστορία του Mark O'Brien, ενός άντρα που λόγω τετραπληγίας βρίσκεται ολοκληρωτικά εξαρτώμενος από τον περίγυρο του, αλλά κι από έναν πνεύμονα σιδήρου, στον οποίο περνά αναγκαστικά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του.
Γνωρίζοντας σταδιακά την ιστορία του πρωταγωνιστή, μαθαίνουμε πως στην κατάσταση αυτή βρέθηκε σε ηλικία 6 ετών, όταν προσβλήθηκε από τον ιό της πολιομυελίτιδας, γεγονός που του προκάλεσε ολική παράλυση, στερώντας του μια φυσιολογική παιδική ηλικία και κατά συνέπεια μια φυσιολογική εφηβεία κι ενηλικίωση. Ο Mark λοιπόν έχοντας ωριμάσει σωματικά και νοητικά, αλλά βιώνοντας μια πολύ περιορισμένη καθημερινότητα, ακόμη και για κάποιον που έχει σωματική αναπηρία, αντί να δεχθεί στωικά την μοίρα του, κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του όσο το δυνατόν πιο ποιοτικά: Εργάζεται, βγαίνει βόλτες, επισκέπτεται την εκκλησία κι εξομολογείται στον παπά, αποζητά τον σεβασμό στα πρόσωπα των γύρω του, ερωτεύεται, κάνει φιλίες και διεκδικεί την ζωή που αξίζει στον καθένα από μας.
Παρουσιάζοντας λοιπόν την προσπάθεια του Mark να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή, η ταινία δεν καταπιάνεται με την αναμενόμενη παράθεση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους τα άτομα με κινητική αναπηρία, αλλά αντίθετα εστιάζει σ' ένα θέμα πιο οικουμενικό και καθαρά προσωπικό, που μας αφορά όλους. Καλώς ή κακώς η σεξουαλική ωρίμανση αποτελεί πρωτογενή ανάγκη για το ανθρώπινο είδος κι οι περισσότεροι καλούμαστε να την γνωρίσουμε κατά την εφηβεία ή την ενηλικίωσή μας, σε μια περίοδο δηλαδή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τεράστιες αλλαγές στην ζωή μας και κατά την οποία η αντίληψή μας για τον κόσμο διέπεται από μια συναισθηματική υπερβολή, την οποία ως ενήλικοι την αναπολούμε με μια γλυκιά νοσταλγία.
Έτσι λοιπόν κι εδώ, ο Ben Lewin προσεγγίζει αυτή την ανάγκη του Mark με απόλυτη φυσικότητα, αποδίδοντάς της αυτό το νοσταλγικό συναίσθημα που απενοχοποιεί την σεξουαλική πράξη. Έχοντας δε ως κεντρικό ήρωα έναν άντρα νοητικά ώριμο, ο οποίος περιστοιχίζεται από άλλους ανθρώπους που έχουν μάθει να σέβονται τους συνανθρώπους τους, καταφέρνει να κάνει τον θεατή να παρακολουθήσει την ταινία με τον απαιτούμενο σεβασμό και κατ' αυτόν τον τρόπο πετυχαίνει να κάνει το κοινό περισσότερο δεκτικό ως προς το γυμνό σώμα που του παρουσιάζεται. Σημαντικό στοιχείο βέβαια στην αποδοχή του σώματος ως μέσο έκφρασης της ανθρώπινης φύσης κι όχι ως ταμπού, παίζει και το γεγονός ότι η όλη διαδικασία ξεκινά αφού ο Mark έχει λάβει την ευχή ενός ουμανιστή ιερέα, ο οποίος ουσιαστικά λειτουργεί περισσότερο ως ψυχολόγος και φίλος του ήρωά μας.
Με τις υπέροχες ερμηνείες λοιπόν τόσο των πρωταγωνιστών, όσο και των δευτεραγωνιστών, με τα χιουμοριστικά στοιχεία, τον τρόπο ανάπτυξης ουσιαστικών δεσμών και τα ζωντανά χρώματα των εικόνων, ο Lewin πετυχαίνει να παρουσιάσει μια ευχάριστη δραματική ιστορία, που θα κάνει τον θεατή της να σχηματίσει ένα γλυκό χαμόγελο στους τίτλους τέλους της.
Η κριτική
Τα "Μαθήματα ενηλικίωσης" είναι μια γλυκιά κι ανάλαφρη ταινία, στην οποία ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει την αληθινή ιστορία του Mark O'Brien, ενός άντρα που λόγω τετραπληγίας βρίσκεται ολοκληρωτικά εξαρτώμενος από τον περίγυρο του, αλλά κι από έναν πνεύμονα σιδήρου, στον οποίο περνά αναγκαστικά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του.
Γνωρίζοντας σταδιακά την ιστορία του πρωταγωνιστή, μαθαίνουμε πως στην κατάσταση αυτή βρέθηκε σε ηλικία 6 ετών, όταν προσβλήθηκε από τον ιό της πολιομυελίτιδας, γεγονός που του προκάλεσε ολική παράλυση, στερώντας του μια φυσιολογική παιδική ηλικία και κατά συνέπεια μια φυσιολογική εφηβεία κι ενηλικίωση. Ο Mark λοιπόν έχοντας ωριμάσει σωματικά και νοητικά, αλλά βιώνοντας μια πολύ περιορισμένη καθημερινότητα, ακόμη και για κάποιον που έχει σωματική αναπηρία, αντί να δεχθεί στωικά την μοίρα του, κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του όσο το δυνατόν πιο ποιοτικά: Εργάζεται, βγαίνει βόλτες, επισκέπτεται την εκκλησία κι εξομολογείται στον παπά, αποζητά τον σεβασμό στα πρόσωπα των γύρω του, ερωτεύεται, κάνει φιλίες και διεκδικεί την ζωή που αξίζει στον καθένα από μας.
Παρουσιάζοντας λοιπόν την προσπάθεια του Mark να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή, η ταινία δεν καταπιάνεται με την αναμενόμενη παράθεση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους τα άτομα με κινητική αναπηρία, αλλά αντίθετα εστιάζει σ' ένα θέμα πιο οικουμενικό και καθαρά προσωπικό, που μας αφορά όλους. Καλώς ή κακώς η σεξουαλική ωρίμανση αποτελεί πρωτογενή ανάγκη για το ανθρώπινο είδος κι οι περισσότεροι καλούμαστε να την γνωρίσουμε κατά την εφηβεία ή την ενηλικίωσή μας, σε μια περίοδο δηλαδή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τεράστιες αλλαγές στην ζωή μας και κατά την οποία η αντίληψή μας για τον κόσμο διέπεται από μια συναισθηματική υπερβολή, την οποία ως ενήλικοι την αναπολούμε με μια γλυκιά νοσταλγία.
Έτσι λοιπόν κι εδώ, ο Ben Lewin προσεγγίζει αυτή την ανάγκη του Mark με απόλυτη φυσικότητα, αποδίδοντάς της αυτό το νοσταλγικό συναίσθημα που απενοχοποιεί την σεξουαλική πράξη. Έχοντας δε ως κεντρικό ήρωα έναν άντρα νοητικά ώριμο, ο οποίος περιστοιχίζεται από άλλους ανθρώπους που έχουν μάθει να σέβονται τους συνανθρώπους τους, καταφέρνει να κάνει τον θεατή να παρακολουθήσει την ταινία με τον απαιτούμενο σεβασμό και κατ' αυτόν τον τρόπο πετυχαίνει να κάνει το κοινό περισσότερο δεκτικό ως προς το γυμνό σώμα που του παρουσιάζεται. Σημαντικό στοιχείο βέβαια στην αποδοχή του σώματος ως μέσο έκφρασης της ανθρώπινης φύσης κι όχι ως ταμπού, παίζει και το γεγονός ότι η όλη διαδικασία ξεκινά αφού ο Mark έχει λάβει την ευχή ενός ουμανιστή ιερέα, ο οποίος ουσιαστικά λειτουργεί περισσότερο ως ψυχολόγος και φίλος του ήρωά μας.
Με τις υπέροχες ερμηνείες λοιπόν τόσο των πρωταγωνιστών, όσο και των δευτεραγωνιστών, με τα χιουμοριστικά στοιχεία, τον τρόπο ανάπτυξης ουσιαστικών δεσμών και τα ζωντανά χρώματα των εικόνων, ο Lewin πετυχαίνει να παρουσιάσει μια ευχάριστη δραματική ιστορία, που θα κάνει τον θεατή της να σχηματίσει ένα γλυκό χαμόγελο στους τίτλους τέλους της.
Βαθμολογία: 3/5
Τα σχετικά
Αμερικάνικο δράμα του 2012, βασισμένο σε άρθρο του Mark O'Brien, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ben Lewin, διάρκειας 95 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους John Hawkes, Helen Hunt, William H. Macy, Moon Bloodgood, Jennifer Kumiyama και Annika Marks.
Οι σύνδεσμοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου