Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νορβηγικός κινηματογράφος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νορβηγικός κινηματογράφος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

19 Σεπτεμβρίου 2012

(2009) Το κορίτσι με τα πορτοκάλια

Πρωτότυπος τίτλος: Appelsinpiken
Αγγλικός τίτλος: The orange girl


Η υπόθεση
Ο Georg (Mikkel Bratt Silset) στα δέκατα-έκτα του γενέθλια θα πάρει ως δώρο από τη μητέρα του ένα κινητό και τρία γράμματα από το νεκρό πατέρα του. Έχοντας κληρονομήσει το πάθος του πατέρα του για την αστρολογία, την ίδια μέρα, θα ξεκινήσει, με τρένο, για ένα βουνό της Νορβηγίας, με σκοπό να δει τον κομήτη Gerasimov, ένα κομήτη που φαίνεται κάθε 56 χρόνια. Μέσα στο τρένο, θ' αρχίσει να διαβάζει τα γράμματα του πατέρα του, ο οποίος του εξιστορεί τον έρωτα που έζησε, όσο ήταν φοιτητής, με το "Κορίτσι με τα πορτοκάλια". Παράλληλα με την ιστορία του Georg, που θα γνωρίσει στο βουνό την Stella (Emilie K. Beck), θα εκτιλιχθεί κι άλλη μια ιστορία, αυτή του απόλυτου έρωτα του Jan Olav (Harald Rosenstrøm) και του κοριτσιού με τα πορτοκάλια.

Η κριτική
"Το κορίτσι με τα πορτοκάλια" είναι μια σύγχρονη ιστορία που πραγματεύεται τον απόλυτο έρωτα, αλλά και τις οικογενειακές σχέσεις, με μια, κάπως, φιλοσοφική ματιά. Ρομαντική, αλλά, παράλληλα, πολύ αληθινή, έρχεται να συγκινήσει τους θεατές και να τους θέσει το ερώτημα: "Αν μπορούσαμε να διαλέξουμε αν θα γεννηθούμε ή όχι, γνωρίζοντας ότι η ζωή διαρκεί κάποιες στιγμές, ότι είναι προτιμότερο να ζει κανείς, παρά να πεθαίνει κι ότι αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα πεθάνουμε όλοι, τι θα διαλέγαμε;"
Το γεγονός ότι η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Jostein Gaarder, του Νορβηγού συγγραφέα του βιβλίου "Ο κόσμος της Σοφίας", μπορεί να μας δώσει μια ιδέα για την ποιότητα της ιστορίας, που πραγματεύεται αυτή. Το έργο, δεν αποτελεί απλά ένα έπος στον έρωτα, αλλά, παράλληλα, στόχο έχει να προβληματίσει και να παρουσιάσει στο κοινό τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και την αξία που έχουν στη ζωή κάποιες εμπειρίες, παρά τον πόνο και τη δυστυχία που μπορεί να φέρει η απώλεια.
Σκηνοθετημένη, δε, από την Eva Dahr, σπουδαία και παγκοσμίως καταξιωμένη Νορβηγίδα σκηνοθέτιδα, η ταινία καταφέρνει, εκτός από μια σπουδαία πλοκή, να συνδυάσει εξαιρετικά πλάνα σε χρώματα και φωτογραφία, απίστευτο δέσιμο των δυο παράλληλων ιστοριών, μυστήριο, τέχνη και μουσική που θα παρακινήσει το θεατή να συμμετέχει συναισθηματικά. Αποτελεί, με αυτόν τον τρόπο, μια ιδιαιτέρως γλυκιά ιστορία, που κατατάσσεται στις εξαιρετικές ταινίες του είδους της.
Η υποκριτική στήριξη του έργου είναι, επίσης, ικανοποιητική, χωρίς όμως να έχουμε κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις που αξίζουν περισσότερο από κάποιες άλλες. Οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι νέα ταλέντα στη χώρα τους, με εξαίρεση τη Rebekka Karijord, που είναι καταξιωμένη ηθοποιός, αλλά ο ρόλος της στη συγκεκριμένη ταινία είναι αρκετά μικρός για να μπορέσει ν' αναδείξει το ταλέντο της.
Προτείνεται σε όλους εσάς που θα θέλατε να δείτε μια όμορφη και παράλληλα αισιόδοξη ρομαντική ταινία, που βρίσκεται στο μεταίχμιο του τυχαίου και της μοίρας, της φιλοσοφίας και της γλυκύτητας κι ανεμελιάς της νεότητας.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά
Νορβηγικό ρομαντικό δράμα, παραγωγής του 2009, βασισμένο σε βιβλίο του Jostein Gaarder, σε σενάριο των Axel Helgeland, Andreas Markusson και Tom Gulbrandsen και σκηνοθεσία της Eva Dahr, διάρκειας 84 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Harald Rosenstrøm, Annie Dahr Nygaard, Rebekka Karijord, Mikkel Bratt Silset και Emilie K. Beck.

Οι σύνδεσμοι
Imdb 

29 Αυγούστου 2012

(2011) Κυνηγοί κεφαλών

Πρωτότυπος τίτλος: Hodejegerne
Αγγλικός τίτλος: Headhunters


Η υπόθεση
Ο Roger Brown (Aksel Hennie), είναι ένας φιλόδοξος κυνηγός στελεχών. Είναι παθιασμένος με τη γυναίκα του, Diana (Synnøve Macody Lund), στην οποία προσφέρει ανεξέλεγκτα, τα πάντα. Για να μπορέσει βέβαια να συντηρήσει τα πανάκριβα γούστα του, ο Roger, αναγκάζεται να κάνει παράλληλα, μια δεύτερη δουλειά. Κλέβει έργα τέχνης από τα σπίτια διαφόρων πελατών του και τα πουλάει στη μαύρη αγορά, έναντι διόλου ευκαταφρόνητων αμοιβών. Το τέλος της διπλής του καριέρας, φαίνεται να φέρνει ένας μυστηριώδης άγνωστος κι η ύπαρξη ενός σπάνιου κομματιού στη συλλογή του.  Όλα μοιάζουν σχεδιασμένα στην εντέλεια για την τελευταία υπόγεια δουλειά του Roger, που θα του εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους, για μια πλουσιοπάροχη ζωή. Η μόνη λεπτομέρεια που δεν έχει "σκεφτεί" να υπολογίσει, είναι το σκοτεινό παρελθόν αυτού του αγνώστου, που θα μετατρέψει την τελευταία του αυτή δουλειά, σε ένα συνεχή αγώνα δρόμου, για τη σωτηρία της ζωής του.

Η κριτική
Η ταινία, αποτελεί ένα από τα αρτιότερα θρίλερ που έχουν παρουσιαστεί το τελευταίο χρονικό διάστημα. Όντας Νορβηγικής παραγωγής, φέρει σαφώς αρκετά χαρακτηριστικά του σύγχρονου σκανδιναβικού κινηματογραφικού είδους.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των τελευταίων ταινιών διαφόρων Σκανδιναβικών χωρών που έχουν πετύχει διεθνή αναγνωρισιμότητα, είναι το γεγονός ότι έχουν καταφέρει να συνδυάσουν στοιχεία του "κουλτουριάρικου" ευρωπαϊκού κινηματογράφου και του "εμπορικού" αμερικάνικου, χωρίς όμως, να αλλοιώνουν την ευρωπαϊκή καταγωγή τους.
Λανθασμένα κατά τη γνώμη μου, ο σύγχρονος Ευρωπαϊκός κινηματογράφος, έχει ταυτιστεί με την έννοια του "αργού", ενώ ο Αμερικάνικος με την έννοια του "γρήγορου". Στην πραγματικότητα, ο Ευρωπαϊκός κινηματογράφος, είναι ένας "καθημερινός" κινηματογράφος. Κάλλιστα δηλαδή, μια ευρωπαϊκή ταινία, μπορεί να πραγματεύεται την ιστορία του ανθρώπου της διπλανής πόρτας, κάτι το οποίο συνήθως, απαιτεί αργούς ρυθμούς εξέλιξης της πλοκής. Ο Αμερικάνικος, στην αντίπερα όχθη, είναι βασισμένος σε ένα πρότυπο, μη θνητό, γεγονός που του δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάσει την ιστορία με μεγαλειώδη ελευθερία κι εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς.
Το ζωντανό παράδειγμα του πετυχημένου συνδυασμού της καθημερινότητας του ευρωπαϊκού είδους και της αμερικάνικης ταχύτητας (αναφερόμενη στη συνολική παραγωγή μιας χώρας κι όχι σε εξαιρέσεις ευρωπαϊκών ταινιών που το έχουν καταφέρει), αλλά και ταυτόχρονα με διεθνείς διακρίσεις, είχε καταφέρει, μέχρι στιγμής, μόνο η Ισπανική κινηματογραφία. Για να μην πολυλογώ όμως, καλύτερα ν' αναφερθώ στα στοιχεία που κάνουν τη συγκεκριμένη ταινία, ξεχωριστή και της δίνουν ένα εισιτήριο στη λίστα των ταινιών που αξίζει να δει κανείς.
Ο Roger, είναι ένα πρόσωπο που φαίνεται να τα έχει όλα. Είναι ο τύπος, που μπορείς να φανταστείς να σε περνάει από συνέντευξη κι αυτός ο χοντρόπετσος κι αποστασιοποιημένος άντρας, με ψυχρό πρόσωπο, που σου δίνει την αίσθηση, ότι για τα χρήματα, είναι ικανός να κάνει τα πάντα. Ο Clas Greve (Nikolaj Coster-Waldau) πάλι, ο άγνωστος που έρχεται σαν από μηχανής θεός να δώσει τη λύση του οικονομικού αδιεξόδου του πρωταγωνιστή, μοιάζει όντως με κάποιον ξενόφερτο, έχοντας υιοθετήσει μια πιο ανέμελη συμπεριφορά, εκπέμποντας όμως, παράλληλα στο θεατή, κάτι απροσδιόριστα σκοτεινό, κάνοντάς τον να υποψιαστεί ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά πάνω του. Η Diana τώρα, είναι εκπληκτικά όμορφη κι εντυπωσιακή, όπως κάθε Σκανδιναβή, αρκετά ψυχρή όμως εκφραστικά, καθιστώντας αδύνατο, να καταλάβει κανείς την ψυχοσύνθεσή της.
Σαν χαρακτήρες, οι δυο Νορβηγοί, δεν είναι αδύνατον να χαρακτηριστούν "καθημερινοί". Αυτός που φέρει το Αμερικανικό στοιχείο, είναι ο σκοτεινός άγνωστος και παράλληλα, είναι αυτός που θα κινήσει τα νήματα από ένα σημείο κι έπειτα, αναγκάζοντας τον θνητό Νορβηγό, να εισχωρήσει στους δικούς του ρυθμούς, αν θέλει πραγματικά, να επιβιώσει.
Η ταινία είναι αριστουργηματική για το είδος της, γιατί βρίσκεται στο μεταίχμιο ενός γνωστού μοτίβου κυνηγητού και μιας φυσιολογικής αντίδρασης ενός κοινού θνητού, οι αντιδράσεις του οποίου, είναι στην κυριολεξία αδύνατον να προβλεφθούν. Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι κι αυτή η ταινία, βασίζεται σε ένα βιβλίο "best seller", κάτι που δίνει στους παραγωγούς της, τη δυνατότητα να διαβάσουν τα προγνωστικά της απήχησης που πιθανόν να είχε.
Η ταινία απευθύνεται σε λάτρεις των θρίλερ και είχε, όντως, πολύ μεγάλη απήχηση. Προσωπικά όμως δεν θα την πρότεινα σε κάποιον που δεν έχει δει ποτέ Ευρωπαϊκό κινηματογράφο, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι έχει λάβει θετικά σχόλια μεν, αλλά από κριτικούς κι ένα κοινό, που πήγε να δει μια Νορβηγική παραγωγή. Είναι σαφώς γρήγορη, απρόβλεπτη, έξυπνη και πολύ ευρηματική, αλλά δεν δημιουργεί κάποιο πρότυπο κι ίσως αυτό, να μην αρέσει σε κάποιους που έχουν συνηθίσει τις ταινίες εικονικών ηρώων. Η μόνη περίπτωση που θα το πρότεινα σε κάποιον που δεν έχει δει Ευρωπαϊκό σινεμά, θα ήταν αν απευθυνόμουν σε ένα άτομο, λάτρη μεν των θρίλερ, κουρασμένο δε, να βλέπει τα ίδια και τα ίδια στη μεγάλη οθόνη, χωρίς να παραλείψω βεβαία να του τονίσω, ότι "δεν είναι κάτι που σίγουρα θα σου αρέσει, είναι απλώς κάτι διαφορετικό".

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά
Θρίλερ του 2011, Νορβηγικής παραγωγής, βασισμένο σε βιβλίο του Jo Nesbø, σε σενάριο των Lars Gudmestad και Ulf Ryber και σκηνοθεσία του Morten Tyldum, διάρκειας 100 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Aksel Hennie, Nikolaj Coster-Waldau, Synnøve Macody Lund, Eivind Sander και Julie R. Ølgaard.

Οι σύνδεσμοι
Rotten Tomatoes