26 Νοεμβρίου 2012

(2012) Αν...

Πρωτότυπος τίτλος: Αν...
Αγγλικός τίτλος: What if...


Η υπόθεση
Ο Δημήτρης (Χριστόφορος Παπακαλιάτης) είναι ένας νεαρός σκηνοθέτης, ιδιοκτήτης ενός θηλυκού γερμανικού ποιμενικού, το οποίο αποκαλεί "Μοναξιά". Ένα βράδυ η Μοναξιά θα ζητήσει επίμονα να βγει βόλτα. Η απόφαση που θα πάρει ο Δημήτρης, θα επηρεάσει δραματικά τη ζωή του. "Αν..." επιλέξει να βγάλει βόλτα τη Μοναξιά, θα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του, την Χριστίνα, μια νεαρή αρχιτεκτόνισσα, και θ' ανακαλύψει έναν όγκο στην κοιλιακή χώρα της Μοναξιάς. "Αν...", πάλι, βγάλει τον σκύλο στην αυλή, θα δεχτεί επίθεση από μια συμμορία ληστών, θα βιώσει την απώλεια της Μοναξιάς και θα συνεχίσει να ζει την εργένικη ζωή του.

Η κριτική
Η νέα ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, έχει τις βάσεις της στην οικονομική κρίση και προσπαθεί να παρουσιάσει τον τρόπο που αυτή εισχωρεί κι επηρεάζει τη ζωή ενός ζευγαριού, παρά το γεγονός ότι είναι δεμένο με μια βαθιά κι αληθινή αγάπη.
Μπορεί η ταινία να παρουσιάζει τις δυο διαφορετικές τροπές που θα μπορούσε να έχει πάρει η ζωή του πρωταγωνιστή, ανάλογα με μια στιγμιαία απόφαση που καλείται να πάρει, όμως ο χρόνος της ταινίας δεν διαιρείται ισόποσα και ως κεντρική ιστορία, παρουσιάζεται αυτή που ο Δημήτρης γνωρίζει κι επενδύει στον έρωτα της ζωής του.
Πριν συνεχίσω την κριτική της ταινίας, θα ήθελα ν' απευθυνθώ στους επικριτές του Παπακαλιάτη και να τους ενημερώσω ότι αν θέλουν να δουν την ταινία για να βγάλουν τ' άπλυτά της στη φόρα, δεν πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα τους εκπλήξει θετικά. Όποιος θέλει να κράξει, θα κράξει. Αν κι η επιτυχία που έχει καταφέρει να κάνει στον τηλεοπτικό χώρο ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, δεν είναι τυχαία, επικριτές πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Και για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, δεν ανήκω, ακριβώς, στους φανατικούς Παπακαλιατικούς θεατές. Παραδέχομαι ότι κάθε φορά που έκανε μια καινούργια τηλεοπτική παραγωγή, την περιμένα πώς και πώς για να τον κράξω υποκριτικά, αλλά ο τρόπος που σκηνοθετεί με έκανε ν' αναβάλλω τις δουλειές μου κάθε Δευτέρα βράδυ και να στήνομαι μπροστά απ' το χαζοκούτι για να παρακολουθήσω την συνέχεια. Επειδή, δε, είμαι ένας άνθρωπος που έχει κόψει την επικοινωνία με το χαζοκούτι, χρόνια τώρα, οφείλω να του αναγνωρίσω το ταλέντο του κλέβειν-από-παντού και του να συνθέτει δράματα που κρατάνε το κοινό. Οπότε με θράσος θα πω ότι μου άρεσε εξίσου και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, όπως πρόκειται ν' αρέσει σε όλους όσους "κολλάνε" με τις σειρές του.
Εντάξει, το κεντρικό θέμα είναι κλεμμένο ή αποτελεί απλώς μια παραλλαγή του "Απρόσμενου έρωτα" του Peter Howitt, με κυριότερη αλλαγή την εστίαση του "Αν..." στη ζωή του άντρα κι όχι της γυναίκας. Βέβαια, το γεγονός αυτό, από μόνο του δεν σημαίνει κάτι, καθώς αναμιγνύοντας κι άλλα στοιχεία, όπως τους χαρακτήρες της Ελενίτσας (Μάρως Κοντού) και του Αντωνάκη (Γιώργου Κωνσταντίνου) από την ταινία "Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα" ή τις εικόνες μιας Αθήνας απ' τα παλιά και μιας Αθήνας που καταρρέει στο σήμερα, ο Παπακαλιάτης, συνθέτει ένα μοναδικό δράμα, όπως μόνο εκείνος ξέρει και πετυχαίνει να παρουσιάσει μια ιστορία που θα πουλήσει, γιατί ακόμα και στην κρίση, ασχολείται με κάτι που αφορά μια συντριπτική πλειοψηφία του κοινού, τον έρωτα και την μοίρα.
Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι έχουμε αναρωτηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας αν τα πράγματα που βιώνουμε είναι προδιαγεγραμμένα ή αν όλα βασίζονται στις επιλογές που κάνουμε. Απάντηση σ' αυτό το ερώτημα κανείς μας δεν μπορεί να δώσει, γιατί κανείς δεν ξέρει αν κάναμε κάτι διαφορετικά, πώς θα ήταν οι ζωές μας σήμερα. Αλλά, αν, υπήρχε η δυνατότητα να κρυφοκοιτάξουμε την άλλη εκδοχή της ζωής μας, δεν θα θέλαμε να δούμε αν κάποια πράγματα είναι μοιραία ή επιλεγμένα από μας;
Με την κλασική ευθύτητα που χαρακτηρίζει και τους τηλεοπτικούς του διαλόγους, την πολυλογία με (αμπελο)φιλοσοφικό υπόβαθρο, τις απρόσμενες καταστάσεις που δίνουν μια κωμική νότα στην πλοκή, τα διάφορα οικογενειακά δράματα, την εξαιρετική φωτογραφία του, τις προσεγμένες μουσικές επιλογές του, το ασυνήθιστα λίγο, για Παπακαλιάτη, γυμνό, τον έρωτα δυο νέων και την ζυμωμένη αγάπη δυο αξιολάτρευτων προσώπων, την εκπληκτική ερμηνεία της Μαρίνας Καλογήρου και τα υπέροχα περάσματα ηθοποιών όπως η Θέμις Μπαζάκα, ο Φάνης Μουρατίδης, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος κι ο Τάκης Σπυριδάκης, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης παρουσιάζει μια παραγωγή που ξεφεύγει από τα πρότυπα των ελληνικών ταινιών, όντας ιδιαίτερα εμπορική. Χωρίς όμως, αυτό να είναι κακό. 
Αν είστε θαυμαστής του τηλεοπτικού Παπακαλιάτη, μην την χάσετε. Αν πάλι ανήκετε σ' αυτούς που θέλουν να δουν ένα ανάλαφρο ερωτικό δράμα που να τους κρατήσει μέχρι το τέλος ή είστε λάτρης της Πλάκας, αυτής της πλευράς της Αθήνας που μένει ανέγγιχτη απ' το χρόνο, δείτε την. Αν πάλι ανήκετε σ' αυτούς που αντιπαθούν τις δουλειές του Παπακαλιάτη, δεν υπάρχει κανένας λόγος ν' αποπειραθείτε να την δείτε, σας το λέω εγώ ότι δεν θα σας αρέσει και θα χάσετε το χρόνο σας.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Ελληνικό δράμα του 2012, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, διάρκειας 111 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Χριστόφορο Παπακαλιάτη, Μαρίνα Καλογήρου, Μάρω Κοντού, Γιώργο Κωνσταντίνου, Μαρία Σολωμού, Θέμιδα Μπαζάκα, Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και Φάνη Μουρατίδη.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου