(2011) Χαραυγή: Μέρος 1

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The twilight saga: Breaking dawn - Part 1

Η υπόθεση

Η στιγμή που η ιστορία του Edward (Robert Pattinson) και της Bella (Kristen Stewart) θα λήξει ευχάριστα, πλησιάζει. Τα προσκλητήρια του γάμου τους έχουν σταλεί κι η Alice (Ashley Greene) έχει φροντίσει για όλα τα διαδικαστικά της τελετής. Ο γάμος, βέβαια, θα γίνει με την απουσία του Jacob (Taylor Lautner), αλλά στην δεξίωση, ο νεαρός λυκάνθρωπος θα δώσει το παρόν, συμπληρώνοντας έτσι την ευτυχία της πρωταγωνίστριας. Η Bella ανακοινώνει στον Jacob πως δεν είναι η τελευταία της νύχτα ως θνητή, καθώς αποφάσισε να πάρει την αθάνατη μορφή της, μετά τον μήνα του μέλιτος. Παρά τις όποιες εντάσεις δημιουργεί αυτή η απόφαση του ζεύγους, οι νεόνυμφοι θ' αναχωρήσουν για το ταξίδι τους κι η Bella, κατά τη διάρκεια αυτού, θα μείνει έγκυος κι όπως είναι λογικό, ένα έμβρυο βαμπίρ που μεγαλώνει στο σώμα μιας θνητής, δεν μπορεί ν' αποτελέσει ευχάριστη είδηση.

Η κριτική

Κι εκεί που όλοι πιστεύαμε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία ταινία που θα συμπλήρωνε το καρέ της κινηματογραφικής σειράς τους "Λυκόφωτος", οι παραγωγοί αποφάσισαν να σπάσουν το τελευταίο βιβλίο της Stephenie Meyer σε δυο μέρη. Θεωρητικά, αυτό σημαίνει δυο βαρετές ταινίες. Πρακτικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς στο τελευταίο βιβλίο της σειράς εμπεριέχεται αρκετή δράση κι είναι εφικτό να σπάσει σε δυο ισοσκελή μέρη.

Βέβαια, αξιοπρόσεκτο είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία των ταινιών, ένας σκηνοθέτης αναλαμβάνει να παραδώσει δυο εκ των πέντε, συνολικά, έργων που την απαρτίζουν, προφανώς για να υπάρχει ενιαίο ύφος στο τελευταίο τετράωρο μέρος της ιστορίας. Ο Bill Condon, όμως, όπως κι οι προκάτοχοί του, μένει πιστός στις οδηγίες που παίρνει από τις προηγούμενες ταινίες και δεν αποπειράται να κάνει σημαντικές αλλαγές.

Σεναριακά τώρα, οι συντελεστές μοιάζουν να έχουν βρει τη συνταγή της επιτυχίας, αφού το τέταρτο μέρος της σειράς, θυμίζει περισσότερο την τρίτη ταινία κι η υποκριτική των ηθοποιών της, ελάχιστα διαφέρει από τις ερμηνείες τους στην "Έκλειψη".

Η ταινία, θα ξεκινήσει με τον ίδιο τρόπο που ξεκινάνε όλες οι ταινίες της σειράς. Μ' έναν πολύ γλυκό κι ήρεμο τρόπο, θα τελεστεί το μυστήριο του γάμου κι εκεί που όλα βαίνουν καλώς, θα προκύψει το πρόβλημα που θα απειλήσει την ευτυχία των ηρώων.

Η διαφορά της συγκεκριμένης ταινίας, με τις προηγούμενες, είναι ότι στην συγκεκριμένη ο νεαρός θεατής θα έρθει αντιμέτωπος με, περισσότερα του ενός, διδακτικά μηνύματα. Όπως κι η "Έκλειψη" που κάνει μια αναφορά στον έρωτα, έτσι κι εδώ το μήνυμα αυτό θα παραμείνει και θα επεκταθεί.

Όταν έρθει η ώρα, λοιπόν, για μια κοπέλα, να συνευρεθεί με ένα αγόρι για πρώτη φορά, λογικό είναι να έχει άγχος, αλλά το κυριότερο που θα πρέπει να έχει στο μυαλό της, είναι ότι θα πρέπει να είναι ο εαυτός της. Γι' αυτό το λόγο βλέπουμε την Bella να κοντεύει να λιποθυμήσει από το άγχος της σκεπτόμενη το τι θα φορέσει, ενώ τελικά θα εμφανιστεί στον Edward με την πετσέτα της μόνο. Ένα δεύτερο στοιχείο που περνά υποσυνείδητα στον θεατή, είναι αυτό της εγκυμοσύνης. Ακόμα κι όταν πιστεύεις ότι είναι αδύνατον να συλλάβεις ένα παιδί, πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα.

Σε δεύτερο πλάνο, θα δούμε την ψυχολογία της υποψήφιας μητέρας, η οποία παρόλο που ξέρει ότι το παιδί που κουβαλάει αποτελεί κίνδυνο για την ίδια, δεν παύει ούτε δευτερόλεπτο να το αγαπάει και να θέλει το καλό του. Και τελικά, όπως αποδεικνύεται, δικαίως η μάνα αγαπά το παιδί της, καθώς όσο μεγαλώνει κι αναπτύσσεται, αυτό ανταποδίδει την αγάπη της και, παρά το γεγονός ότι είναι μισό βαμπίρ, η ψυχή του είναι αγνή.

Από το σύνολο, βέβαια, δεν λείπει το γυμνό του Jacob, ο ρομαντισμός που χαρακτηρίζει και τις προηγούμενες ταινίες, το ερωτικό τρίγωνο που κατά ένα περίεργο τρόπο καταφέρνει να λειτουργήσει ως ομάδα ή το στοιχείο της δράσης που απειλεί την οικογενειακή ευτυχία και σταθερότητα. Αυτή τη φορά, ο εχθρός είναι η αγέλη των λύκων κι η επικείμενη μάχη δεν θα διαρκέσει πολύ.

Η ταινία, κινούμενη σε έντονους ρυθμούς καταφέρνει να μην κάνει κοιλιά και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού κατά τη διάρκειά της. Όπως κι οι προηγούμενες, προτείνεται σε νεαρά κορίτσια στην εφηβεία, στους θαυμαστές της σειράς, αλλά και των πρωταγωνιστών της.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική ταινία του 2011, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Stephenie Meyer, σε σενάριο της Melissa Rosenberg και σκηνοθεσία του Bill Condon, διάρκειας 117 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kristen Stewart, Robert Pattinson, Taylor Lautner, Ashley Greene, Jackson Rathbone, Peter Facinelli, Elizabeth Reaser, Kellan Lutz, Nikki Reed, Billy Burke, Booboo Stewart, Julia Jones και Michael Sheen.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2010) The twilight saga: Έκλειψη

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The twilight saga: Eclipse

Η υπόθεση

Η Bella (Kristen Stewart) κι ο Edward (Robert Pattinson) ζουν τον έρωτά τους, υπό τους περιορισμούς του Charlie (Billy Burke), περιμένοντας να περάσει ένας μήνας μέχρι την αποφοίτησή τους, όπου η Bella θα γίνει βαμπίρ. Ο Charlie, όμως, μην μπορώντας να συνηθίσει στην ιδέα ότι η κόρη του, ακόμα και τιμωρημένη συνεχίζει και βγαίνει με τον Edward, της προτείνει ν' άρει την τιμωρία αν δεχτεί, εκτός του Edward, να βλέπει και τον Jaboc (Taylor Lautner). Η Bella δέχεται και προσπαθεί να ξαναφτιάξει την σχέση της με τον Jacob, ενώ παράλληλα ο Edward προσπαθεί να την πείσει να παντρευτούν. Πέραν όμως, του ερωτικού τριγώνου που δημιουργείται, η Bella καταδιώκεται από έναν στρατό νεογέννητων βαμπίρ, τα οποία δεν γνωρίζουμε από ποιούς ελέγχονται και για να εξολοθρευτούν, θα πρέπει λυκάνθρωποι κι απέθαντοι να ενώσουν τις δυνάμεις τους.

Η κριτική

Η τρίτη ταινία της σειράς του "Λυκόφωτος", επανακτά τη χαμένη, για μια ταινία, λάμψη της, επαναφέροντας τον Robert Pattinson σε πρωταγωνιστικό ρόλο, κρατώντας τον Taylor Lautner σε ρόλο δευτεραγωνιστή και θέτοντας σε πρώτο πλάνο το ερωτικό τρίγωνο μιας θνητής, ενός βρικόλακα κι ενός λυκανθρώπου και την συνεργασία των αιώνιων εχθρών, όταν αυτό κριθεί απαραίτητο.

Με αυτή την κινηματογραφική συνέχεια, οι παραγωγοί της συγκεκριμένης σειράς, διορθώνουν όλα τα λάθη που έγιναν στην δεύτερη ταινία και βάζουν την Bella να διαλέξει ανάμεσα σε δυο άντρες κι όχι δυο παιδάκια. Οι χαρακτήρες εδώ, είναι περισσότερο ρεαλιστικοί κι η μεταφορά αυτή, είναι ίσως πιο προσεγμένη από τις δυο προηγούμενές της.

Πρώτα απ' όλα, ο άκρατος ρομαντισμός των ηρώων της ταινίας θα κρατηθεί υπό περιορισμόν, αφού εδώ, πολύ σημαντικό ρόλο έχει αναλάβει η δράση, η οποία απουσίαζε ή κάλυπτε ένα πολύ μικρό κομμάτι στην πρώτη και τη δεύτερη ταινία.

Έπειτα, είναι η πρώτη φορά, που θα δούμε ότι υπάρχει μια προσπάθεια να δοθούν εξηγήσεις για τις συμπεριφορές των χαρακτήρων. Για παράδειγμα, ο Edward είναι απίστευτα ρομαντικός γιατί προέρχεται από άλλη εποχή (θα σταθώ σε αυτό το σημείο ξανά), η Rosalie (Nikki Reed) συμπεριφέρεται άσχημα στην Bella γιατί τη ζηλεύει, ο Jasper (Jackson Rathbone) έχει ζήσει για πολύ καιρό ακούγοντας το ένστικτο του δολοφόνου και τέλος οι λύκοι, λένε την ιστορία του είδους τους και απαντούν στα ερωτήματα της αιώνιας έχθρας με τους βρικόλακες.

Σε πρώτο πλάνο, βέβαια, παραμένει πάντα η Bella κι η επιλογή της ανάμεσα στο "πρέπει", με τον Jacob, και το "είναι", με τον Edward. Αυτή τη φορά η Kristen Stewart, χάνει το άνευρο παίξιμό της και παύει να περνά απότομα από την μια ψυχολογική κατάσταση στην άλλη. Αυτό το στοιχείο, σε συνδυασμό με κάποια σατυρικά σχόλια που ακούγονται από τα στόματα των ηρώων και την επιλογή να μην παρουσιαστεί ο Jacob, για δεύτερη φορά ως γυμνασμένος βουτυρο-μπεμπές, αλλά ως κάποιος που έχει τα κότσια να διεκδικήσει αυτό που θέλει, ανάβει τα αίματα ανάμεσα στους αιώνιους εχθρούς κι επαναφέρει το χαμένο ενδιαφέρον των θεατών.

Απευθυνόμενη, δε, σ' ένα νεανικό κοινό που τώρα ακόμα ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του κι έχοντας παράλληλα επίγνωση της ικανότητας που έχει ν' ασκήσει επιρροή σ' αυτές τις ηλικίες, δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει μια αναφορά στο θέμα του έρωτα. Σε μια συζήτησή της με τον Charlie, η Bella θα του ανακοινώσει ότι είναι ακόμα παρθένα και λίγα λεπτά μετά, ο Edward, στηριζόμενος στο γεγονός ότι ανήκει σε μια άλλη εποχή, θα ζητήσει από τη νεαρή κοπέλα να περιμένουν μέχρι να παντρευτούν. Χωρίς να τάσσομαι, υπέρ ή κατά της συγκεκριμένης δήλωσης και δεδομένου ότι η ταινία απευθύνεται σ' ένα άκρως νεανικό κοινό, νομίζω ότι αξίζει κάποια εύσημα γι' αυτή της την απόπειρα διδακτισμού.

Όπως κι οι δυο προηγούμενές της, η ταινία συστήνεται στους λάτρεις των δυο προηγούμενων (ή έστω της πρώτης) ταινιών, στους θαυμαστές των Robert Pattinson, Taylor Lautner και Kristen Stewart και στις νεαρές θαυμάστριες των ρομαντικών ταινιών μυθοπλασίας.

Σημείωση: Η εξήγηση της "αποτύπωσης" των λύκων, που θα παίξει σημαντικό ρόλο στη συνέχεια της ιστορίας, δίνεται σ' αυτή την ταινία.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική ταινία του 2010, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Stephenie Meyer, σε σενάριο της Melissa Rosenberg και σκηνοθεσία του David Slade, διάρκειας 124 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kristen Stewart, Robert Pattinson, Taylor Lautner, Ashley Greene, Jackson Rathbone, Peter Facinelli, Elizabeth Reaser, Kellan Lutz, Nikki Reed, Chaske Spencer, Bryce Dallas Howard, Xavier Samuel και Dakota Fanning.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2009) The twilight saga: Νέα σελήνη

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The twilight saga: New moon

Η υπόθεση

Την ημέρα που η Bella (Kristen Stewart) κλείνει τα 18 χρόνια της, η Alice (Ashley Greene) την καλεί στο σπίτι των Cullen, για να γιορτάσουν όλοι μαζί την ενηλικίωσή της. Ανοίγοντας ένα από τα δώρα, η Bella θα κοπεί με το χαρτί κι η ύπαρξη μερικών σταγόνων αίμα θ' αναστατώσει τους Cullen, ωθώντας τον Edward (Robert Pattinson) να τραυματίσει άσχημα την αγαπημένη του, προκειμένου να της σώσει τη ζωή. Προφασιζόμενος ότι όσο τα χρόνια περνούν, η παρουσία της οικογένειας στο Forks κινεί υποψίες, ο Edward ανακοινώνει στην Bella ότι θα εξαφανιστεί από τη ζωή της. Μετά από πέντε μήνες απομόνωσης, η Bella θ' αρχίσει να συναναστρέφεται τον Jacob (Taylor Lautner), έναν 16χρονο λυκάνθρωπο, που καταφέρνει ν' απαλύνει τον πόνο της απουσίας του Edward απ' τη ζωή της. Έχει όμως ημερομηνία λήξης ο πραγματικός έρωτας;

Η κριτική

Η πολυαναμενόμενη συνέχεια του "Λυκόφωτος" συνεχίζει να βαδίζει στα χνάρια της πρώτης ταινίας, συμπληρώνοντας, κατά μια έννοια, τον μύθο της αιώνιας έχθρας των λύκων και των απέθαντων και θέτοντας διάφορα ερωτήματα, για τον ρόλο και την ουσία του πραγματικού έρωτα, στο κοινό.

Η δεύτερη ταινία της σειράς, θα ξεκινήσει μ' ένα φωτεινό τοπίο και καθ' όλη τη διάρκειά της, θα δούμε ότι η εικόνα της, αν και δεν χάνει τελείως το μουντό χρώμα που χαρακτηρίζει την πρώτη, κινείται σε μια ελάχιστα φωτεινότερη χρωματική παλέτα. Άλλωστε η απουσία των βρικολάκων κι η παρουσία των λύκων, στο δεύτερο μέρος της σειράς, ενδείκνυνται για μια ελαφρώς φωτεινότερη εικόνα.

Εδώ, θα επικεντρωθούμε κυρίως στον εσωτερικό κόσμο της πρωταγωνίστριας και δεν θα μας απασχολήσει τόσο ο ψυχισμός του Edward, καθώς έχοντας στην πλάτη του 109 χρόνια, δεν τίθεται θέμα  αμφισβήτησης της ειλικρίνειας των συναισθημάτων του.

Η ταινία, προκειμένου να καταφέρει να καλύψει, μέσα στις δυο ώρες διάρκειάς της, τα βασικά σημεία του βιβλίου, δεν αναλώνει άσκοπα τον χρόνο που της δίνεται. Στην εναρκτήρια σκηνή κιόλας, αυτό που μας απασχολεί είναι η διαφορά της ηλικίας που αρχίζει σιγά-σιγά να κάνει την εμφάνισή της στο ζεύγος και που αγχώνει την Bella για την εξέλιξη της σχέσης, μιας θνητής κι ενός βρικόλακα, με το πέρασμα των χρόνων. Εκείνη είναι καταδικασμένη να γεράσει κι ο Edward θα παραμένει πάντοτε ένας όμορφος 17χρονος νέος.

Για να φανεί ακόμα εντονότερα η ανάγκη της Bella, να γίνει κι εκείνη μέλος της οικογένειας Cullen, ως δώρο θα λάβει μια φωτογραφική μηχανή, με την οποία θ' απαθανατίσει τους γύρω της και τον εαυτό της στην ηλικία που βρίσκεται τώρα. Μέσω του φωτογραφικού φακού, που έχει τη δυνατότητα να κρατήσει κάποιες στιγμές παγωμένες στο χρόνο, γίνεται σαφέστατη και γεμάτη νόημα, η επιθυμία της Bella να γίνει κι εκείνη βαμπίρ.

Το ζήτημα, όμως, είναι πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να δεχτεί την επιθυμία μιας έφηβης, να την μετατρέψει σ' ένα τέρας, αφαιρώντας της την ψυχή. Από την άλλη πάλι, μια θνητή κι ένας βρικόλακας δεν ανήκουν στον ίδιο κόσμο. Όσο βρίσκονται μαζί, η Bella, αποτελεί κίνδυνο για τον Edward και την οικογένειά του, αλλά κυρίως οι Cullen αποτελούν κίνδυνο για 'κείνη. Έτσι, χωρίς να μένει άλλη λύση, το σύγχρονο ζεύγος "Ρωμαίος κι Ιουλιέτα" πρέπει να βρει τη δύναμη να πει τ' οριστικό "αντίο".

Η Bella, όσο καιρό απουσιάζει ο Edward, υποφέρει από συνεχείς εφιάλτες, πέφτει σε κατάθλιψη, αλλά σταδιακά η ζωή της θ' αρχίσει να γίνεται περισσότερο φυσιολογική, καθώς ο νεαρός Jacob τη συστήνει στον κόσμο του και προσπαθεί συνεχώς να τη διεκδικήσει. Ας μην ξεχνάμε, κιόλας, ότι πριν φύγει ο Edward από το Forks, έχει ήδη αρχίσει να υπάρχει μια ερωτική ατμόσφαιρα, που προϊδεάζει για το τι μέλει γενέσθαι, ανάμεσα στην Bella και τον Jacob. Η αλλαγή που επιφυλάσσει ο δεύτερος, δε, σε συνδυασμό με την γυμνόστηθη εμφάνισή του στην πλειοψηφία των σκηνών όπου πρωταγωνιστεί, δεν θ' αφήσουν και πολλά περιθώρια στην νεαρή πρωταγωνίστρια να τον αρνηθεί.

Παρόλα αυτά, η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, δεν χωρά τρίτους κι αν η πρώτη ταινία, θύμιζε στο ελάχιστο τον σαιξπηρικό έρωτα των δυο νέων, αυτή είναι η πιο πιστή μεταφορά του έργου, καθώς θέτει επί τάπητος το θέμα της τραγικής αυτοκτονίας. Ακόμη κι όσοι δεν γνωρίζουν την ιστορία του θρυλικού έρωτα των δυο νέων, όλοι ξέρουν το τραγικό τέλος που τους βρίσκει, όταν αυτοκτονώντας κι οι δυο, καταφέρνουν να ενωθούν, με τα άψυχα σώματά τους να κείτονται δίπλα-δίπλα. Λίγο-πολύ, αυτή την κατάληξη πρόκειται να έχουν ο Edward κι η Bella, εκτός βέβαια κι αν καταφέρουν να νικήσουν το χρόνο.

Ίσως σαν σεναριακή δομή, να μιλάμε για μια πιο χοντροκομμένη κινηματογραφική μεταφορά, αφού στο βιβλίο θίγονται περισσότερα του ενός ζητήματα κι επιπλέον δεν γίνεται καμία προσπάθεια να δικαιολογηθούν οι αντιδράσεις των ηρώων. Η πρωταγωνίστρια από το άνευρο παίξιμό της, στην πλειοψηφία της ταινίας, περνά σε απότομα ξεσπάσματα. Ο νεαρός λύκος, αν κι έχει πιο σταθερό και φυσιολογικό χαρακτήρα από τους υπόλοιπους, παρουσιάζει κι εκείνος μερικές αδικαιολόγητες αντιδράσεις, οι οποίες σε συνδυασμό με την συνεχή ημίγυμνη παρουσία του, τον χαρακτηρίζουν ψεύτικο. Και τέλος, ο συναισθηματικός βρικόλακας, ξεπερνά τα όρια του μελοδραματισμού.

Από σκηνοθετικής πλευράς, δεν μπορώ να πω ότι με την αλλαγή που έγινε, η συγκεκριμένη ταινία, ωφελήθηκε σημαντικά. Ίσως να μπορούμε ν' αναφερθούμε σε μια σκηνή που η άποψη του καινούργιου σκηνοθέτη έπαιξε σημαντικό ρόλο, αλλά από 'κει κι έπειτα, υπάρχει πολύ μικρή διαφορά από την προηγούμενη, χωρίς να μπορώ να πω ότι είναι και θετική.

Εν κατακλείδι, η ταινία προτείνεται στις φανατικές θαυμάστριες των Taylor Lautner και Robert Pattinson, στους λάτρεις της πρώτης ταινίας που αγωνιούν να μάθουν τη συνέχεια της ιστορίας, αλλά και σε όλες τις νεαρές έφηβες κοπέλες, που τρελαίνονται για ρομαντικές ιστορίες και δεν ενοχλούνται από την υπερβολή, στην οποία μπορεί να φτάνουν αυτές.

Βαθμολογία: 1,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική ταινία του 2009, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Stephenie Meyer, σε σενάριο της Melissa Rosenberg και σκηνοθεσία του Chris Weitz, διάρκειας 130 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kristen Stewart, Taylor Lautner, Robert Pattinson, Ashley Greene, Billy Burke, Michael Sheen, Dakota Fanning, Peter Facinelli και Rachelle Lefevre.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2008) Λυκόφως

Αγγλικός/Πρωτότυπος τίτλος: Twilight

Η υπόθεση

Η Bella (Kristen Stewart) είναι μια 17χρονη κοπέλα, η οποία από την ηλιόλουστη Αριζόνα, μετακομίζει στο σπίτι του πατέρα της, που βρίσκεται στο μουντό Forks της Washington. Στο καινούργιο της σχολείο, οι συμμαθητές της, θα την υποδεχτούν πολύ φιλικά και θα την κάνουν αμέσως μέλος της κοινότητάς τους. Εκείνη, όμως, από την πρώτη στιγμή που θ' αντικρίσει την οικογένεια Cullen, και πιο συγκεκριμένα τον Edward (Robert Pattinson), έναν απόκοσμο ελκυστικό νεαρό, το μόνο που θα θελήσει θα 'ναι να τον γνωρίσει. Ο Edward, αν και μοιάζει να μην την συμπαθεί και πολύ, θα της σώσει τη ζωή κι έτσι, οι δυο τους θα έρθουν πιο κοντά. Όταν πια η Bella ανακαλύψει την πραγματική ταυτότητα του Edward και του το φανερώσει, μην έχοντας την δυνατότητα ν' αρνηθούν τα συναισθήματα που τρέφουν ο ένας για τον άλλο, θα βρεθούν σε μια επικίνδυνη σχέση και για τους δυο τους.

Η κριτική

Το "Λυκόφως" θα μπορούσε κάλλιστα ν' αποτελέσει την αρχή όλης αυτής της μανίας που έχει κατακλύσει, εδώ και μερικά χρόνια, το εφηβικό κοινό, αλλά και τις εταιρίες παραγωγής κινηματογραφικών έργων ή τηλεοπτικών σειρών. Και για να πω και τη μαύρη μου αλήθεια, δεν μπορώ να πω ότι δεν καταλαβαίνω το "γιατί;".

Χωρίς ν' ανήκω στους φανατικούς θαυμαστές του πρωταγωνιστικού ζεύγους, ανήκω στο κομμάτι του κοινού που είδαν την ταινία όταν κυκλοφόρησε κι οφείλω να ομολογήσω ότι, παρά τα όσα έχουν γραφεί κι ειπωθεί, πρέπει κάποια στιγμή να παραδεχτούμε ότι για το κοριτσίστικο εφηβικό κοινό, στο οποίο απευθύνεται κιόλας η ταινία, το θέμα που πραγματεύεται, ήταν αρκετά πρωτότυπο και σύγχρονο, καθώς δεν αναφέρεται σε μια οποιαδήποτε ιστορία αγάπης, αλλά σε μια, φύσει αδύνατον να πληρωθεί, κοινή επιθυμία δυο νέων.

Θα διαφωνήσω, επίσης, με όσους υποστηρίζουν ότι η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Stephenie Meyer έγινε με πολύ πρόχειρο τρόπο, αντικρούοντας το επιχείρημά τους με την εισπρακτική επιτυχία της εν λόγω ταινίας και με το γεγονός ότι σπάνια το κινηματογραφικό αποτέλεσμα μιας μεταφοράς, καταφέρνει να ξεπεράσει ή έστω να πλησιάσει ποιοτικά, το λογοτεχνικό κείμενο.

Οι στυλιζαρισμένοι χαρακτήρες, το "κακογραμμένο (όπως λέγεται)" σενάριο, η απόκοσμη αίσθηση που αποπνέει στο σύνολό της η παραγωγή κι η μουντή φωτογραφία σε συνδυασμό με την πανέμορφη μουσική επένδυση και τα καταπράσινα τοπία, στα οποία είναι γυρισμένη η ταινία, δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στον ψυχισμό των δυο ηρώων, κάνοντας την ιστορία τους να μοιάζει τόσο πολύ σε μια σύγχρονη μεταφορά του κλασικού "Ρωμαίος κι Ιουλιέτα".

Μια κοπέλα χωρισμένων γονέων που, παρόλο που κεντρίζει το ενδιαφέρον των συνομήλικων της, έχει επιλέξει να κλειστεί στον εαυτό της χρησιμοποιώντας την μοναξιά ως ασπίδα προστασίας, θα ερωτευτεί το μόνο πλάσμα που δεν μπορεί να έχει. Κι ας είμαστε ειλικρινείς, ειδικότερα στις ηλικίες που τα δυο φύλα αναζητούν τη σεξουαλικότητά τους, το σύνηθες φαινόμενο είναι η εμμονή σ' έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, είτε αυτός αποκτά υπόσταση στο πρόσωπο ενός καθηγητή, είτε στο πιο δημοφιλές παιδί του σχολείου, που όλες θέλουν και καμιά δεν μπορεί να έχει.

Επίσης, αξίζει ν' αναφέρω ότι τίποτα δεν διεγείρει περισσότερο τις αισθήσεις από την εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου, κι αυτό ισχύει για όλες τις ηλικίες. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Edward δεν είναι ένα δημοφιλές κωλόπαιδο, που μέσα στην ανωριμότητά του, και να βρει τον πραγματικό έρωτα δεν θα μπορέσει να τον εκτιμήσει. Αντιθέτως, είναι ένας μυστηριώδης νεαρός, που παραμένει μακριά από τα κοινά, όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη να μην βλάψει κανέναν, αλλά που ταυτόχρονα δεν έχει χάσει την θνητή του ταυτότητα και δεν μπορεί ν' αντισταθεί στην, εξίσου μυστηριώδη, νέα παρουσία που θα κάνει την εμφάνισή της στη ζωή του.

Από πλευράς ερμηνειών, δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για υποκριτική αποκάλυψη, για κανένα μέλος του cast. Έχοντας επιλέξει, βέβαια, τον Robert Pattinson για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, οι συντελεστές κερδίζουν αυτόματα τις καρδιές του νεαρού θηλυκού κοινού. Παράλληλα, η λογοτεχνική ατμόσφαιρα που παραμένει εμφανής, δυστυχώς, δεν λειτουργεί θετικά, καθώς για τον περισσότερο κόσμο η σύγκριση με το μυθιστόρημα είναι αναπόφευκτη.

Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, θα χαρακτήριζα την συγκεκριμένη ταινία μια αξιόλογη παραγωγή που απευθύνεται σε κοπέλες εφηβικής ηλικίας που βρίσκονται μεταξύ φωτός και σκότους και μπορούν να ταυτιστούν με μεγάλη ευκολία με την πρωταγωνίστρια της ταινίας, αλλά και σε όλες τις μικρές θαυμάστριες του Robert Pattinson, καθώς η ενσάρκωση του Edward, αποτελεί τον καλύτερο ρόλο της, μέχρι στιγμής, καριέρας του.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική ταινία του 2008, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Stephenie Meyer, σε σενάριο της Melissa Rosenberg και σκηνοθεσία της Catherine Hardwicke, διάρκειας 122 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kristen Stewart, Robert Pattinson, Peter Facinelli, Elizabeth Reaser, Ashley Greene, Kellan Lutz, Billy Burke, Cam Gigandet, Edi Gathegi, Rachelle Lefevre και Taylor Lautner.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2012) Επτά ψυχοπαθείς

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Seven psychopaths

Η υπόθεση

Ο Marty (Colin Farrell) είναι ένας Ιρλανδός συγγραφέας που προσπαθεί να ολοκληρώσει το σενάριο της καινούργιας του ταινίας, "Επτά ψυχοπαθείς". Μέχρι στιγμής έχει βρει μόνο, τους δυο από τους επτά πρωταγωνιστές του. Βέβαια, με τη βοήθεια του καλύτερού του φίλου, Billy (Sam Rockwell), και του συνεργάτη του, Hans (Christopher Walken), δεν θ' αργήσει να βρει και τους υπόλοιπους, καθώς οι δυο τους θα τον μπλέξουν σε μια τρελή κατάσταση με πολλά δείγματα ψυχοπαθούς συμπεριφοράς. Ο Hans κι ο Billy βγάζουν τα προς το ζην από μια επιχείρηση "δανεισμού" σκυλιών που έχουν στήσει. Κάποια μέρα, όμως, απαγάγοντας τον σκύλο του Charlie (Woody Harrelson), ενός μαφιόζου που είναι συναισθηματικά εξαρτημένος απ' τον σκύλο του, Bonny, τα πράγματα θα μπερδευτούν κι ο Marty θα βρεθεί κυνηγημένος να προσπαθεί να επιβιώσει και να ολοκληρώσει την ιστορία του.

Η κριτική
Οι "Επτά ψυχοπαθείς", χωρίς να συγκαταλέγεται στις ταινίες που αφήνουν άφωνο τον θεατή, αλλά ούτε και σ' αυτές που κάνουν το κοινό να γελά ασταμάτητα, είναι ομολογουμένως, μια ευφυέστατη μαύρη κωμωδία, μ' ένα ιδιαίτερα μακάβριο χιούμορ, που τις περισσότερες φορές είναι αρκετά εύστοχο.
Οι τίτλοι της ταινίας θα πέσουν με τη συνοδεία ενός καθαρόαιμου αμερικάνικου μουσικού κομματιού κι η πρώτη εικόνα θα είναι η γνώριμη επιγραφή του Hollywood, που έχουμε δει και ξαναδεί στις διάφορες ταινίες. Η κάμερα θα μας συστήσει δυο τύπους που στέκονται απέναντί της και συζητούν για διάφορα φρικιαστικά εγκλήματα, όπως μιλάνε άλλοι γι' αυτοκίνητα ή αθλητισμό, ενώ ταυτόχρονα περιμένουν να εμφανιστεί η κοπέλα που πρόκειται να δολοφονήσουν. Όσο η κουβέντα βρίσκεται σε εξέλιξη, τους πλησιάζει, από πίσω ένας τύπος με κόκκινη κουκούλα, τους τινάζει τα μυαλά στον αέρα και πετά στα σώματά τους από ένα καρό τραπουλόχαρτο με τη φιγούρα του Βαλέ. Αυτός είναι κι ο πρώτος ψυχοπαθής.
Κάπως έτσι, απλά και καθημερινά, θα κάνουν την εμφάνισή τους όλοι οι πρωταγωνιστές της ταινίας. Ο Marty, για παράδειγμα, θα μας παρουσιαστεί ως ένας αλκοολικός Ιρλανδός συγγραφέας που προσπαθεί να γράψει μια ταινία με πρωταγωνιστές επτά ψυχοπαθείς, η οποία όμως, θα μιλά γι' αγάπη κι ειρήνη και δεν θα περιέχει, ει δυνατόν και καθόλου, βία. Ο Hans από την άλλη, είναι ένας καλοκάγαθος κι ακραία ψύχραιμος χαρακτήρας κι ο Charlie, αποτελεί την επιτομή της ψυχοπάθειας, έχοντας διάφορες εμμονές, με το σκύλο ή το όπλο του, που δεν φαντάζεται ποτέ κανείς ότι θα μπορούσε να έχει ένας μαφιόζος.
Λίγο-πολύ, όλοι οι ψυχοπαθείς της ταινίας, είτε είναι φανταστικοί, είτε υπαρκτοί, ανεξαιρέτως, είναι τρελοί, με μια έντονη δόση καθημερινότητας. Κι ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα στο χιούμορ της. Ο θεατής αιφνιδιάζεται και γελά από την λιτότητα με την οποία αντιμετωπίζονται κάποιες καταστάσεις.
Από πλευράς σεναρίου τώρα, η αλήθεια είναι πώς η ταινία αφοπλίζει. Έχοντας ως πρωταγωνιστή ένα σεναριογράφο που θέλει να φτιάξει μια ταινία, με τον ίδιο τίτλο της ταινίας που ο θεατής ήδη παρακολουθεί, έχοντας ως κεντρικό θέμα επτά ψυχοπαθείς που συμμετέχουν σε μια ταινία που προβάλει την αγάπη και την ειρήνη και γελά με τις άκυρες καταστάσεις ή συμπεριφορές των πρωταγωνιστών, η ταινία δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένη.
Ωστόσο, το γεγονός ότι μπλέκει επτά ψυχοπαθείς, με μαύρη κωμωδία, δράμα, όπλα, δράση, φιλοσοφία και θρησκεία, δημιουργεί μια πολύπλοκη κατάσταση και δεν δίνει στον θεατή την δυνατότητα να σχηματίσει μια συγκεκριμένη ψυχολογία, παρά τον περνά από την δράση στην συναισθηματική φόρτιση κι από 'κει στο γέλιο, σε ελάχιστο χρόνο.
Ως προς τις ερμηνείες τώρα, όλοι οι ηθοποιοί που συμμετέχουν έχουν συμβάλλει με εξαιρετικό τρόπο στη σωστή παρουσίαση των χαρακτήρων, κανείς τους όμως δεν κάνει την έκπληξη. Όλοι τους είναι απολαυστικοί, αλλά ως εκεί. Η φωτογραφία κι η μουσική επένδυση αρκετά προσεγμένες, επίσης.
Εν κατακλείδι, αν σας αρέσουν οι μαύρες κωμωδίες με μια γερή δόση black humor, αλλά και με μια δραματική ατμόσφαιρα, προτιμήστε την. Αν πάλι, θέλετε κάτι περισσότερο κωμικό και τρελό, να ξέρετε ότι θα σας φανεί μια μέτρια ταινία, όχι όμως ότι θα 'χετε χάσει και τον χρόνο σας.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά
Βρετανική μαύρη κωμωδία του 2012, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Martin McDonagh, διάρκειας 110 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Colin Farrell, Sam Rockwell, Christopher Walken,
Woody Harrelson, Tom Waits, Long Nguyen, Linda Bright Clay, Abbie Cornish και Olga Kurylenko.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2011) J.A.C.E.

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: J.A.C.E.

Η υπόθεση

Ο J.A.C.E. (Alban Ukaj), παρουσιάζεται απ' όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως ένας Βορειοηπειρώτης δολοφόνος, που βρέθηκε νεκρός, και σχετίζεται με διάφορες υποθέσεις λαθρομετανάστευσης, πορνείας και παράνομης διακίνησης ανθρωπίνων οργάνων. Από τη στιγμή της γέννησής του, ο νεαρός J.A.C.E., θα βρεθεί αντιμέτωπος μ' έναν σκληρό κόσμο. Στα 7 του χρόνια, μπροστά τα μάτια του, θα χάσει ολόκληρη την οικογένειά του και θα έρθει, χωρίς τη θέλησή του, στην Ελλάδα. Έχοντας ορκιστεί στον πατέρα του πως δεν θα μιλήσει, ο J.A.C.E., θα περάσει τη ζωή του σιωπηλός και κατατρεγμένος από τον υπόκοσμο, περιμένοντας τον πατέρα του να έρθει να τον βρει.

Η κριτική
Ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης, 13 χρόνια μετά την πρώτη του ταινία μυθοπλασίας, μεγάλου μήκους, παρουσιάζει το δεύτερο αριστούργημά του, με πρωταγωνιστή ένα νεαρό αγόρι που μεγαλώνει μέσα στη σιωπή, έχοντας μονάχα μια ελπίδα, να επιστρέψει κάποια στιγμή ο πατέρας του. Καθώς τα χρόνια περνάνε, ο μικρός θα μεγαλώσει, θα πάρει το ψευδώνυμο J.A.C.E. και θα βρεθεί ακόμα πιο βαθιά μπλεγμένος στον κόσμο που του στέρησε την οικογένειά του και την παιδική του ηλικία.
Στις πρώτες στιγμές της ζωής του, η βιολογική μητέρα του μικροσκοπικού νεογνού, αγνώστων λοιπών στοιχείων, θα δολοφονηθεί μπροστά στα μάτια του από τον ίδιο τον αδελφό της. Την προστασία του νεαρού παιδιού, θ' αναλάβει η υπόλοιπη οικογένεια και στα 7 του χρόνια θα υποδεχτεί τον πατέρα του, που επέστρεψε απ' την Ελλάδα, μόνιμα πια. Εκείνη τη στιγμή, είναι που θα δούμε τον J.A.C.E. να παρακολουθεί στην τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ με ελέφαντες, στοιχείο που δίνει στον θεατή την αίσθηση μιας προδιαγεγραμμένης μοίρας, αφού λίγη ώρα αργότερα, το μικρό αγόρι θ' αναγκαστεί να σκοτώσει τον πατέρα του και θα ξεκινήσει μια πορεία, κατά τη διάρκεια της οποίας θα λάβει ένα ψευδώνυμο/όνομα από τα αρχικά "just another confused elephant (ακόμη ένας μπερδεμένος ελέφαντας)".
Όπως αναφέρει στον νεαρό άλαλο έφηβο, ο εκπαιδευτής ζώων ενός τσίρκου, "J.A.C.E." ονομάζουν οι άνθρωποι του τσίρκου, τα μικρά ορφανά ελεφαντάκια, τα οποία μεγαλώνοντας χωρίς οικογένεια γίνονται αρκετά απρόβλεπτα κι αναπτύσσουν σιγά-σιγά μια επιθετική συμπεριφορά. Γι' αυτό το λόγο μαρκάρονται και κάποια στιγμή, όταν ενηλικιωθούν κι εμφανίσουν σημάδια βίας, θανατώνονται. Όταν ζητά να μάθει τ' όνομά του, ο μικρός θα δείξει τα αρχικά J.A.C.E. και μ' αυτόν τον τρόπο θα επιλέξει τ' όνομά του.
Ο Καραμαγγιώλης, αναπτύσσοντας σταδιακά ένα χαρακτήρα σύγχρονου ήρωα σ' ένα περιβάλλον καθαρά αντιηρωικό, θα προσπαθήσει να προβάλει πολλά προβλήματα της σημερινής κοινωνίας. Μέσα σε μια δραματική περιπέτεια δράσης, διάρκειας κοντά δυόμιση ωρών, θα μας παρουσιάσει τον κόσμο της παιδικής εκμετάλλευσης, της λαθρομετανάστευσης, των τραβεστί, της πορνείας, των ναρκωτικών, των πουλημένων γιατρών κι αστυνομικών, τις φυλακές ανηλίκων, αλλά και τον κόσμο της showbiz.
Μ' ένα ύφος ντοκιμαντερίστικο και με μια όμορφη τηλεοπτική χροιά, ο δημιουργός θα σχηματίσει εικόνες, μέσα από τις οποίες μιλά μ' έναν ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο στον θεατή του, για μια άσχημη πλευρά της κοινωνίας κι αποπειράται να θίξει κάποια λεπτά, υπαρκτά ζητήματα που την απασχολούν. Ο υπόκοσμος αποτελείται από ανθρώπους κι αυτούς τους ανθρώπους, καλούς και κακούς, προσπαθεί να εμφανίσει ο Καραμαγγιώλης.
Το στοιχείο που μπορεί να θεωρηθεί από πολλούς ως το ύψιστο ελάττωμα του έργου, είναι η μεγάλη του διάρκεια, σε συνδυασμό με την ποσότητα των προβληματικών που αγγίζει αυτό. Κι όντως το "J.A.C.E." είναι μια ταινία που μπορεί να κουράσει ένα μέρος του κοινού που θα πάει απροετοίμαστο. Προσωπικά, όμως, δεν μπορώ να θεωρήσω αδυναμία του έργου μια καθαρή σκηνοθετική επιλογή, η οποία με άγγιξε.
Ο σκηνοθέτης, παρουσιάζοντας έναν χαοτικό κόσμο και εμφανίζοντας στον θεατή τις άπειρες προσλαμβάνουσες, γλιστρώντας από την μια κατάσταση στην άλλη μ' έναν υπέροχο τρόπο, και με την παράλληλη σιωπή του πρωταγωνιστή, αφήνει τον θεατή να πάρει μαζί του όσα κομμάτια της ταινίας αντιστοιχούν στην δική του αντίληψη των πραγμάτων.
Μια εξαιρετική ελληνική παραγωγή, στην οποία το κοινό μπορεί να διακρίνει την λεπτομέρεια και την προσοχή με την οποία έχει γίνει η σύνθεση κι η ολοκλήρωσή της. Η φωτογραφία κι η μουσική της είναι πανέμορφες κι οι ερμηνείες απίστευτες, με τον Ιερώνυμο Καλετσάνο να ξεδιπλώνει το ταλέντο του σ' έναν υπέροχο ρόλο. Η διαρκής παρουσία, επίσης, ενός χριστουγεννιάτικου κλίματος που φέρνει στο μυαλό οικογενειακές στιγμές ευτυχίας, λειτουργεί μ' έναν άκρως τραγικό κι ειρωνικό τρόπο.
Για όλους τους κυνηγούς των ελληνικών παραγωγών, είναι μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε. Για τους σινεφίλ, είναι μια ταινία που θα σας την πρότεινα, τονίζοντάς σας όμως την μεγάλη της διάρκεια, αλλά και την υπερβολή της στη μυθοπλασία.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά
Ελληνικό δράμα του 2011, σε σενάριο του Μενελάου Καραμαγγιώλη και Νίκου Πανουτσόπουλου και σκηνοθεσία του Μενελάου Καραμαγγιώλη, διάρκειας 142 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Alban Ukaj, Γιώργο Μέλλο, Soma Badekas, Χρήστο Λούλη, Μηνά Χατζησάββα, Ιερώνυμο Καλετσάνο, Στεφανία Γουλιώτη, Αργύρη Ξάφη, Γιάννη Τσορτέκη, Κόρα Καρβούνη, Franco Trevisi, Ακύλλα Καραζήση, Κώστα Μπερικόπουλο και Diogo Infante.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb
Rotten Tomatoes

(2012) Το κυνήγι

Πρωτότυπος τίτλος: Jagten

Αγγλικός τίτλος: The hunt

Η υπόθεση

Ο Lucas (Mads Mikkelsen) είναι ένας 40χρονος, πρόσφατα χωρισμένος άντρας, που εργάζεται ως παιδαγωγός στο νηπιαγωγείο της πόλης του. Στη ζωή του, όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, καθώς ο έφηβος γιος του σύντομα πρόκειται να έρθει να μείνει μαζί του και παράλληλα, σ' ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, έχει καταφέρει να γνωρίσει και να συνάψει δεσμό, με μια όμορφη κοπέλα απ' τον χώρο εργασίας του. Ό,τι έχει καταφέρει ν' αποκτήσει, όμως, θα του τα στερήσει ένα αθώο ψέμα που θα πει στην διευθύντρια του νηπιαγωγείου, η μικρή κόρη του καλύτερού του φίλου, η Klara (Annika Wedderkopp). Ο Lucas θα κατηγορηθεί για παιδεραστία κι η ζωή του θ' αλλάξει από την μια μέρα στην άλλη.

Η κριτική
"Το κυνήγι" είναι ένα έντονο ψυχολογικό θρίλερ, που κατά κύριο λόγο στοχεύει σ' έναν διάλογο με το υποσυνείδητο του κινηματογραφικού θεατή. Ο δημιουργός, ξεκινά την ταινία του, παρουσιάζοντας μονάχα τα βασικά στοιχεία της προ-σκανδάλου ζωής του ήρωα και του κοινωνικού του περίγυρου. Μπορεί να μην δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου χαρακτήρα, τα στοιχεία όμως που παρουσιάζονται στην αρχή, αρκούν για να πείσουν για την αθωότητά του.
Ο Thomas Vinterberg, σ' αυτή του την ταινία, έχει επιλέξει ν' ασχοληθεί με την ψυχολογία του όχλου, τον τρόπο δημιουργίας της, τη δύναμη που μπορεί ν' αποκτήσει, αλλά και την καταστροφική αλλαγή που μπορεί να φέρει στις ζωές των ανθρώπων. Με τον υπάρχοντα, δε, κοινωνικο-πολιτικό μαρασμό που συναντούμε σε παγκόσμια κλίμακα, οι επιλογές του Vinterberg, να εντάξει το μοτίβο αυτό σε κάποια κοινωνική κατάσταση, σίγουρα δεν είναι περιορισμένες. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να έχει διαλέξει ένα θέμα που θα του επέτρεπε να δείξει απλώς, όσα θέλει να πει.
Εκείνος, όμως, επιλέγει να ασχοληθεί μ' ένα ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα της σημερινής κοινωνίας κι ωθεί, κατ' αυτόν τον τρόπο, τον θεατή, να λάβει θέση στο δράμα, όχι να παρακολουθήσει και ν' αναπαράγει. Όταν στο προσκήνιο μπαίνει η σεξουαλική παρενόχληση ενός ανηλίκου, κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους γονείς για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την κατάσταση και κανείς δεν είναι σε θέση να πει ότι ο ίδιος δεν θ' αντιδρούσε έτσι... γιατί, πολύ απλά, κανείς δεν θ' άφηνε το παιδί του απροστάτευτο σ' έναν πιθανό κίνδυνο.
Με αυτόν τον απλό, αλλά ταυτόχρονα ευφυέστατο τρόπο, ο Vinterberg, καταφέρνει να εξασφαλίσει την ενεργή παρουσία του κοινού στην νέα του ταινία και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πετυχαίνει να βάλει τον θεατή σε μια θέση θηράματος, καθώς τον αποδυναμώνει, αφαιρώντας του το όποιο δικαίωμα απόδοσης ευθυνών. Σαφέστατα και δεν μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τον Lucas που ήταν ευγενικός με την κόρη του καλύτερού του φίλου και κανείς δεν έχει το δικαίωμα ν' αποδώσει ευθύνες σ' ένα παιδί για ένα αθώο ψέμα που προέκυψε από μια τυχαία στιγμή θυμού, τη ζωηρή φαντασία του και μια παράξενη εικόνα που είχε αντικρίσει πρόσφατα.
Σιγά-σιγά, μπροστά στα μάτια του θεατή, ο σκηνοθέτης, θα ξεκινήσει να εμφανίζει την αμφιβολία. Η αμφιβολία, όταν θα εκληφθεί ως ορθή από κάποια αρχή, η οποία δεν διευκρινίζεται αν είναι κάποιος πεπειραμένος αστυνομικός ή ψυχολόγος, θα μετατραπεί σε βεβαιότητα και στη συνέχεια η βεβαιότητα δεν θ' αργήσει να προετοιμάσει το έδαφος για την επερχόμενη κοινωνική καταδίκη του ήρωα.
Το πιο ευφυές στοιχείο, όμως, που συναντάμε στο φιλμ, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη λανθασμένη λειτουργία της υπερπληροφόρησης της σημερινής κοινωνίας. Οι κατηγορίες, σε βάρος του ήρωα, αρχίζουν να πληθαίνουν, όταν οι γονείς μεταφέροντας την κατηγορία από στόμα σε στόμα, πείθουν τα παιδιά τους ότι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά και πείθουν ακόμα και την μικρή Klara, που λέει και ξαναλέει ότι είπε ψέματα, ότι δεν θυμάται καλά. Τότε είναι που ο θεατής μένει να παρακολουθεί με γυμνή ψυχή το έργο κι αναρωτιέται πόσο εύκολα μπορεί να εισχωρήσει το κακό σε μια νεαρή, ανολοκλήρωτη ακόμα, προσωπικότητα.
Το ψυχικό σθένος που επιδεικνύει ο πρωταγωνιστής κι η πίστη των δυο ανθρώπων του οικογενειακού και φιλικού του κύκλου που επιμένουν για την αθωότητά του, εξωθούν την κοινωνία ν' αγγίξει τα όριά της και συντελούν στην ανάδειξη των στοιχείων βίας και κοινωνικού αποκλεισμού, που μπορεί να φέρει μια τέτοια κατάσταση, όταν έχει την υποστήριξη μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας. Αξίζει τον κόπο να παρατηρήσουμε ότι όλοι οι χαρακτήρες που ανήκουν στον στενό κύκλο του ήρωα, τον αντιμετωπίζουν αρχικά ως εν δυνάμει ένοχο, αλλά με το που θα επέμβει κάποιος τρίτος, πείθονται για την ενοχή του.
Με την δημιουργία εικόνων, μέσω μιας πανέμορφης φωτογραφίας και των ήχων που τη συνοδεύουν, την εξαίσια μουσική επένδυση, τις καθηλωτικές ερμηνείες, τους συμβολισμούς και την πίστη στον άνθρωπο, ο Thomas Vinterberg παρουσιάζει ένα υπέροχο θρίλερ που είναι αδύνατον ν' αφήσει κάποιον αδιάφορο. Προτείνεται σε όλους τους σινεφίλ, αλλά και σ' όσους αρέσκονται να φλερτάρουν με την ανθρώπινη ψυχολογία.

Βαθμολογία: 4/5

Τα σχετικά
Δανέζικο ψυχολογικό θρίλερ του 2012, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Thomas Vinterberg, διάρκειας 115 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Mads Mikkelsen, Annika Wedderkopp, Thomas Bo Larsen, Anne Louise Hassing, Susse Wold, Lasse Fogelstrøm, Alexandra Rapaport και Lars Ranthe.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes