(2012) Αστερίξ + Οβελίξ στη Βρετανία

Πρωτότυπος τίτλος: Astérix et Obélix: Au service de sa majesté

Αγγλικός τίτλος: Astérix and Obélix: God save Britannia 

Δευτερεύων αγγλικός τίτλος: Astérix and Obélix: On her majesty's secret service

Η υπόθεση

Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται υπό την πολιορκία Ρωμαίων στρατιωτών. Όταν η πολιορκία φτάσει πια στο χωριό της Βασίλισσας Cordelia, οι κάτοικοι θα στείλουν έναν απεσταλμένο, τον Jolitorax (Guillaume Gallienne), στους, ξακουστούς για την δύναμή τους, Γαλάτες. Στον Astérix (Edouard Baer) και τον Obélix (Gérard Depardieu) θ' ανατεθεί, παράλληλα με την εκπαίδευση του Goudurix (Vincent Lacoste) για να γίνει άντρας, η ασφαλής μεταφορά ενός βαρελιού με μαγικό φίλτρο, αλλά και του Jolitorax, πίσω στην πατρίδα του. Οι Ρωμαίοι με τη σειρά τους, θα καταφύγουν στους Νορμανδούς και όλοι μαζί θα βρεθούν σε μια κωμωδία καταστάσεων, με έδρα την Μεγάλη Βρετανία.

Η κριτική

Η τέταρτη ταινία Astérix κι Obélix με τον Gérard Depardieu στον ρόλο του δευτέρου, οφείλω να ομολογήσω ότι καταφέρνει ν’ ανακτήσει την χαμένη αίγλη των δυο πρώτων ταινιών της σειράς, παρουσιάζοντας μια κωμωδία καταστάσεων που προκαλεί το άκρατο γέλιο του θεατή.

Οι παραγωγοί, αλλάζοντας για τρίτη φορά τον ηθοποιό που ενσαρκώνει τον Astérix και κρατώντας τον καταπληκτικό Gérard Depardieu σ’ έναν από τους πιο ταιριαστούς ρόλους της καριέρας του, πετυχαίνουν να δημιουργήσουν ένα δυνατό δίδυμο, ίσως καλύτερο κι από το αρχικό.

Η ταινία, βασιζόμενη στα comic "Ο Αστερίξ κι οι Βρετανοί" κι "Ο Αστερίξ κι οι Νορμανδοί", εμφανίζει έναν Astérix κι έναν Obélix, που θυμίζουν αρκετά τους χαρακτήρες της πρώτης ταινίας. Εμβαθύνει, παράλληλα, στη φιλία των δυο ηρώων, αλλά και στην σχέση που έχουν αυτοί με άλλους χαρακτήρες της ταινίας. Στα πρότυπα του comic, δεν παραλείπει να συμπεριλάβει τους χαζούς Ρωμαίους που συνέχεια "τις τρώνε", τον καπετάνιο των πειρατών που συνέχεια "την παθαίνει" από τους Γαλάτες, αλλά και τα διάφορα gadgets της σημερινής εποχής, καμουφλαρισμένα καταλλήλως για να ταιριάζουν με το υπόλοιπο σύνολο.

Το κυριότερο, όμως, στοιχείο που κάνει την ταινία άκρως κωμική είναι αυτό της σάτιρας. Μπορεί ο Astérix κι o Obélix να είναι μια παιδική σειρά ταινιών, αλλά ας μην ξεχνάμε την αιώνια έχθρα που τρέφουν Άγγλοι και Γάλλοι. Όντας μια γαλλική ταινία λοιπόν, δεν χάνει την ευκαιρία να δείξει όλα τα στοιχεία για τα οποία φημίζονται οι "εχθροί (την αγένεια, την ευθύτητα, τους τρόπους, την εμμονή με το τσάι, τα άγευστα φαγητά, την αδυναμία τους να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους, την ατάραχη εικόνα τους, κ.α.), μ’ έναν τρόπο τόσο εύστοχο, που ακόμα κι οι ίδιοι οι Άγγλοι δεν θα μπορούσαν να κακιώσουν στους δημιουργούς της.

Επίσης, άλλο ένα έξυπνο στοιχείο είναι η εμβόλιμη διακωμώδηση των Νορβηγών, που βοηθά να μην καταντήσει κουραστική η ταινία, αλλά κι ο έμμεσoς σχολιασμός που αποπειράται να κάνει σε διάφορα καθημερινά προβλήματα, όπως αυτό της λαθρομετανάστευσης.

Μια ταινία γυρισμένη στα πρότυπα των Astérix κι Obélix, που συστήνεται ανεπιφύλακτα στις οικογένειες, στους φανατικούς θαυμαστές των δυο παντοδύναμων ηρώων, αλλά και σε όσους επιθυμούν να δουν μια καλή κωμωδία με ήρωες δυο κλασικούς χαρακτήρες comic.
Σημείωση: Αν επιλέξετε να δείτε την ταινία στην τρισδιάστατη έκδοσή της, το σίγουρο είναι πως δεν θα κλάψετε τα λεφτά σας. Όμως, καθώς δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα μεγάλες διαφορές από την δισδιάστατη έκδοση, το 3D δεν κρίνεται απαραίτητο.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Γαλλική κωμωδία του 2012, βασισμένη σε comic των René Goscinny και Albert Uderzo, σε σενάριο των Laurent Tirard και Grégoire Vigneron και σκηνοθεσία του Laurent Tirard, διάρκειας 100 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Edouard Baer, Gérard Depardieu, Vincent Lacoste, Guillaume Gallienne, Charlotte Lebon, Valérie Lemercier, Catherine Deneuve και Fabrice Luchini.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb
Rotten Tomatoes

(2008) Ο Αστερίξ στους ολυμπιακούς αγώνες

Πρωτότυπος τίτλος: Astérix aux jeux olympiques

Αγγλικός τίτλος: Asterix at the olympic games

Η υπόθεση

Ο Alafolix (Stéphane Rousseau), ένας νεαρός Γαλάτης, στέλνει ερωτικούς παπύρους στην πριγκίπισσα Ειρήνη (Vanessa Hessler), η οποία δηλώνει ερωτευμένη με τον κρυφό θαυμαστή της. Το πρόβλημα είναι ότι την καρδιά της Ειρήνης διεκδικεί ταυτόχρονα κι ο γιος του Ιουλίου Καίσαρα (Alain Delon), Βρούτος (Benoît Poelvoorde), τον οποίο η όμορφη πριγκίπισσα δεν αντέχει ούτε λεπτό. Προκειμένου, λοιπόν, να μην αναγκαστεί να παντρευτεί τον Βρούτο με το έτσι θέλω, ανακοινώνει πως θα δεχτεί για σύζυγό της όποιον καταφέρει να κερδίσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες που πρόκειται να γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Βρούτος θα ανακοινώσει στον πατέρα του πως θα εκπροσωπήσει την Ρώμη, ενώ ο Alafolix θα ζητήσει την βοήθεια των συμπατριωτών του. Ο Astérix (Clovis Cornillac), ο Obélix (Gérard Depardieu) κι ο Panoramix (Jean-Pierre Cassel) θα ξεκινήσουν ένα ακόμα ταξίδι, αυτή τη φορά με προορισμό την Ελλάδα. Στόχος τώρα είναι να κερδίσουν τους Αγώνες και να βοηθήσουν τον Alafolix να κερδίσει το χέρι της ωραίας Ειρήνης.

Η κριτικής

Η τρίτη ταινία της κινηματογραφικής μεταφοράς του Astérix και Obélix στην μεγάλη οθόνη, παρά τις προσπάθειες που καταβάλει, δυστυχώς δεν καταφέρνει να διατηρήσει το ίδιο επίπεδο με τις δυο προηγούμενές της. Κρίμα για την ταινία και διπλό κρίμα για 'μας τους Έλληνες που περιμέναμε πώς και πώς την συγκεκριμένη παραγωγή.

Αυτή την φορά η ταινία θα ξεκινήσει με την ιστορία του γαλατικού χωριού και θα συνεχίσει συστήνοντας στο κοινό τους νέους ήρωες που θα πλαισιώσουν το σύνολο. Παράλληλα, παρά το ταξίδι που πραγματοποιούν οι φημισμένοι Γαλάτες, το επεισόδιο, της συγκεκριμένης ιστορίας, με τους πειρατές παραλείπεται κι ακόμα παρατηρούμε ότι τους χαζούς Ρωμαίους, ουσιαστικά αντικαθιστά ο Βρούτος, ο οποίος παρουσιάζεται τόσο βλάκας που αγγίζει, πια, τα όρια της υπερβολής.

Οι συντελεστές δίνουν την αίσθηση ότι σκοπίμως αποφεύγουν τις σκηνές πλήθους κι ίσως αυτό να γίνεται για να εστιάσουν περισσότερο στα διεθνή ονόματα που έχουν καταφέρει να συμπεριλάβουν στην παραγωγή. Βέβαια, αξίζει ν' αναγνωρίσουμε ότι μια ταινία που καταφέρνει να επαναφέρει τον Alain Delon σε βασικό ρόλο και να δώσει στον Michael Schumacher ρόλο ανάλογο της πραγματικής του ιδιότητας, δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι σε μια ταινία διάρκειας δυο ωρών, οι μόνες σκηνές που αξίζουν από κωμικής άποψης, με εξαίρεση κάποιες λίγες σκηνές που τα ηνία αναλαμβάνει ο Gérard Depardieu, είναι αυτές με τον Καίσαρα και τον Βρούτο, οι οποίες, όπως προανέφερα, κάπου χάνουν την μαγεία τους με την υπερβολή που διαθέτουν. Από το έργο, δεν λείπουν παράλληλα και διάφορες σκηνές με τις οποίες, εμμέσως, ασκείται αρνητική σάτιρα σε διάφορα αθλήματα, τα οποία ποτέ δεν έγιναν αποδεκτά από ένα μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού (body-building, ποδόσφαιρο, κ.α.).

Τέλος, η ξαφνική αλλαγή του ηθοποιού που ενσαρκώνει τον Astérix, μοιάζει πλήρως ανούσια. Ο Clovis Cornillac παρουσιάζει έναν χαρακτήρα πεζό κι αδιάφορο, αφήνοντας τους δευτεραγωνιστές να κερδίσουν την παράσταση και τους θαυμαστές του comic με μια πικρή γεύση στο στόμα.

Αν και την συγκεκριμένη ταινία δύσκολα θα την πρότεινα σε κάποιον, αν έχετε δει τις δυο προηγούμενες και δεν έχετε κάποια άλλη, καλύτερη πρόταση, δεν αποτελεί ιδιαίτερα κακή επιλογή για ένα χαλαρωτικό δίωρο.

Βαθμολογία: 1,5/5

Τα σχετικά

Γαλλική κωμωδία του 2008, βασισμένη σε comic των René Goscinny και Albert Uderzo, σε σενάριο των Thomas Langmann, Olivier Dazat, Alexandre Charlot και Franck Magnier, σε διαλόγους των Thomas Langmann, Alexandre Charlot και Franck Magnier και σκηνοθεσία των Frédéric Forestier και Thomas Langmann, διάρκειας 116 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Clovis Cornillac, Gérard Depardieu, Jean-Pierre Cassel, Stéphane Rousseau, Vanessa Hessler, Benoît Poelvoorde και Alain Delon.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(2002) Αστερίξ & Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα

Πρωτότυπος τίτλος: Astérix & Obélix: Mission Cléopâtre

Αγγλικός τίτλος: Asterix & Obelix: Mission Cleopatra

Η υπόθεση

Η ιστορία ξεκινά στην Αίγυπτο, στο παλάτι της βασίλισσας Κλεοπάτρας (Monica Bellucci). Ο Καίσαρας (Alain Chabat), υπερυφανευόμενος για τον ρωμαϊκό πολιτισμό, θα προκαλέσει την βασίλισσα της Αιγύπτου να του προτείνει ένα στοίχημα. Η Κλεοπάτρα, θα προσφερθεί να χτίσει ένα παλάτι στον Καίσαρα και στην περίπτωση που καταφέρει να το έχει έτοιμο μέσα σε διάστημα τριών μηνών, ο μεγάλος αυτοκράτορας θ' αναγκαστεί να παραδεχτεί δημόσια την ανωτερότητα του αιγυπτιακού πολιτισμού. Το έργο θ' αναλάβει, χωρίς την θέλησή του, ο αρχιτέκτων Numérobis (Jamel Debbouze), ο οποίος βλέποντας ότι το έργο είναι ακατόρθωτο, θα καταφύγει στην Γαλατία και θα ζητήσει την βοήθεια του Panoramix (Claude Rich). Ο Panoramix δέχεται κι έτσι ο Astérix (Christian Clavier), ο Obélix (Gérard Depardieu), ο Panoramix κι ο Idefix, θα ταξιδέψουν στην Αίγυπτο, για να βοηθήσουν τον Numérobis. Για τους συμπαθέστατους Γαλάτες, το ταξίδι αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια σύντομη εκδρομή. Κατά την παραμονή τους εκεί, όμως, θα βρεθούν αντιμέτωποι με διάφορες μη αναμενόμενες καταστάσεις και θα γνωρίσουν τον Amonbofis (Gérard Darmon), έναν αρχιτέκτονα αποφασισμένο να σαμποτάρει το έργο του Numérobis.

Η κριτική

Η δεύτερη ταινία Astérix κι Obélix αποτελεί την πετυχημένη συνέχεια της πρώτης κινηματογραφικής μεταφοράς. Το έργο, ξεκινά με πλάνα στην Αίγυπτο και συστήνει πρώτα τους νέους ήρωες της ιστορίας, παρουσιάζοντας παράλληλα και την υπόθεση κι έπειτα, όταν πια ο Numérobis αποφασίσει να επισκεφτεί την Γαλατία, θα μας αφηγηθεί την ιστορία του χωριού και θα αφήσει τους δυο κεντρικούς ήρωες να συστηθούν οι ίδιοι σε δυο νεοφερμένους Ρωμαίους στρατιώτες και συνεπώς στο κοινό.
Ο Alain Chabat, βλέπουμε ότι έχει κάνει μια εξαιρετική κινηματογραφική προσαρμογή του comic "Ο Αστερίξ κι η Κλεοπάτρα", κατά την οποία όχι μόνο έχει καταφέρει να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη τα σκίτσα των René Goscinny και Albert Uderzo, αλλά παράλληλα έχει καταφέρει να συμπεριλάβει στην ιστορία, διάφορες διακωμωδήσεις για σύγχρονα κοινωνικά θέματα (όπως το συνδικάτο) ή να σατιρίσει, εμμέσως πλην σαφώς, κάποιες ταινίες που βρίσκονταν εκείνη την περίοδο στην επικαιρότητα.
Αν κι η συγκεκριμένη ταινία, φέρνει περισσότερο στο κινηματογραφικό είδος κωμωδία, τουλάχιστον σ' ό,τι αφορά στην υπόθεση, παρά σε μεταφορά comic, καταφέρνει να διατηρήσει με πολύ απλές τεχνικές το στοιχείο της έντυπης εκδοχής της. Για παράδειγμα, ο Obélix εδώ προσπαθεί επίμονα να πιει το μαγικό φίλτρο, επίσης όταν κάποιος περνά μέσα από τοίχους, αυτοί παραμένουν όρθιοι κι ο τοίχος απλά έχει μια τρύπα στο σχήμα του ανθρώπου που πέρασε από μέσα ή η βαρύτητα αργεί να κάνει την εμφάνισή της. Ας μην ξεχνάμε, μάλιστα, και τη σκηνή που μέσα στα σκοτάδια, τα μάτια των ηρώων, έχουν την δυνατότητα να παραμένουν εμφανή ή την εμφάνιση των ατρόμητων πειρατών, που στη θέα του χοντρού Obélix χάνουν τη γη κάτω απ' τα πόδια τους.
Το φανταστικό δίδυμο Christian Clavier και Gérard Depardieu, συνεχίζει να προκαλεί το γέλιο του θεατή, ενώ την απουσία του καταπληκτικού Roberto Benigni, καλούνται να αναπληρώσουν ο απίθανος Gérard Darmon, στον ρόλο του κακού κι η Monica Bellucci, ως το πρώτο όνομα της ταινίας. Ο Jamel Debbouze, δε, αποδεικνύεται ιδιαίτερα καλός στον ρόλο του νεαρού Numérobis.
Η δεύτερη ταινία της σειράς, όπως κι η προηγούμενή της, προτείνεται κυρίως σε οικογένειες, σε όσους βρήκαν την πρώτη ταινία καλή ή έστω συμπαθητική, αλλά και σε όλους τους θαυμαστές του Gérard Depardieu και της Monica Bellucci.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Γαλλική κωμωδία του 2002, βασισμένη σε comic των René Goscinny και Albert Uderzo, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Alain Chabat, διάρκειας 107 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Christian Clavier, Gérard Depardieu, Claude Rich, Jamel Debbouze, Gérard Darmon, Monica Bellucci και Alain Chabat.

Τα σχετικά
Trailer
Imdb
Rotten Tomatoes 

(1999) Αστερίξ & Οβελίξ εναντίον Καίσαρα

Πρωτότυπος τίτλος: Astérix et Obélix contre César

Αγγλικός τίτλος: Asterix and Obelix vs. Caesar

Η υπόθεση

Την περίοδο που ο Καίρασας έχει καταφέρει να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο και να δημιουργήσει την δική του αυτοκρατορία, ένα μικρό χωριό της Γαλατίας αρνείται πεισματικά να υποταχτεί. Ο Καίσαρας, μην μπορώντας να δεχτεί ότι υπάρχει κάποιο μέρος της αυτοκρατορίας του που δεν πληρώνει φόρους, θα επιχειρήσει να κατακτήσει την μικρή αυτή επαρχία. Οι Γαλάτες, όμως, αποδεικνύεται ότι έχουν ένα μυστικό όπλο, ένα φίλτρο που τους κάνει παντοδύναμους και τους δίνει την δυνατότητα να εξολοθρεύσουν έναν ολόκληρο στρατό σε δευτερόλεπτα. Τι θα γίνει άραγε όταν το φίλτρο πέσει στα χέρια των εχθρών κι ο εχθρός αποδειχτεί πώς έχει εχθρούς εντός της αυτοκρατορίας του;

Η κριτική

Το 1999 παρουσιάζεται για πρώτη φορά η κινηματογραφική μεταφορά, με κανονικούς ηθοποιούς, του κλασικού comic Astérix και Obélix. Η ταινία, γαλλικής παραγωγής, πετυχαίνει να παρουσιάσει στην μεγάλη οθόνη δυο πιστά αντίγραφα των κλασικών πρωταγωνιστών και να παραμείνει πιστή στο ύφος της πρωτότυπης έντυπης εκδοχής της.

Ως η πρώτη ταινία της σειράς, το θέμα της δεν θα μπορούσε να μην αφορά στον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε η ιστορία αυτού του χωριού. Έτσι, οι παραγωγοί καταφέρνουν να συστήσουν στο κοινό τους δυο ήρωες, χωρίς παράλληλα ν' απογοητεύουν και τους θαυμαστές του comic.

Το αξιοπρόσεκτο στοιχείο αυτής της ταινίας, βέβαια, είναι ότι ενώ είναι μια γαλλική παραγωγή, τα γραφικά που χρησιμοποιεί, για την εποχή που γυρίστηκε, είναι εξαιρετικά κι ακόμα κι αν δεν τείνουν να χαρακτηριστούν ρεαλιστικά, δεν συγκαταλέγονται σίγουρα στα φτωχά κι άσχημα γραφικά-computer που μπορούν να καταστρέψουν, μια κατά τ' άλλα, ικανοποιητική παραγωγή.

Αντίστοιχα δε, και το χιούμορ της ταινίας μένει πιστό στο χιούμορ του comic και δεν ακολουθεί το ολίγον ιδιαίτερο γαλλικό κωμικό στοιχείο, που θα μπορούσε να κάνει την ταινία ν' απευθύνεται μόνο σ' ένα συγκεκριμένο κοινό. Οι Γαλάτες παρουσιάζονται ως ένας λαός που απολαμβάνει τα υλικά αγαθά που υπάρχουν στη φύση και που, παρά το βάρβαρο του χαρακτήρα τους, με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν άξεστοι. Αντίθετα οι πολιτισμένοι Ρωμαίοι, παρουσιάζονται ως βλάκες και φοβητσιάρηδες.

Όλοι οι ηθοποιοί, επίσης, στέκουν καταλλήλως στους ρόλους τους, με την έκπληξη να κάνει ο Gérard Depardieu ως Obélix, σ' έναν ρόλο που κατά την προσωπική μου άποψη είναι από τους ωραιότερους ρόλους που έχει δεχτεί να ενσαρκώσει ο Γάλλος ηθοποιός και την επιτομή του κωμικού, ν' αποτελεί ο Roberto Benigni σε ρόλο κακού.

Η ταινία είναι ό,τι πρέπει για μια ευχάριστη οικογενειακή κωμωδία. Προτείνεται, επίσης, στους θαυμαστές των Gérard Depardieu και Roberto Benigni, αλλά και σε όσους αναζητάτε μια καλή κωμωδία που ν' αξίζει τον χρόνο που θα της διαθέσετε.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Γαλλική κωμωδία του 1999, βασισμένη σε comic των René Goscinny και Albert Uderzo, σε σενάριο του Claude Zidi, σε διαλόγους του Gérard Lauzier και σκηνοθεσία του Claude Zidi, διάρκειας 109 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Christian Clavier, Gérard Depardieu, Roberto Benigni, Gottfried John, Jean-Pierre Castaldi, Claude Piéplu και Laetitia Casta.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(1928) Ο στρατηγός

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The general

Η υπόθεση

Η ιστορία εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του αμερικάνικου εμφυλίου, την Άνοιξη του 1861. Όταν ξεσπάσει ο πόλεμος, ο Johnny Gray (Buster Keaton) θα ξεκινήσει γεμάτος χαρά να καταταγεί. Οι αρμόδιοι, όμως, μόλις ακούσουν ότι είναι μηχανοδηγός στα τρένα, θα θεωρήσουν πιο χρήσιμο να τον αφήσουν να εργάζεται κανονικά και να μην τον στρατεύσουν. Ντροπιασμένος, ο Johnny θα φύγει, αλλά η μοίρα του επιφυλάσσει να γίνει ήρωας στα μάτια του κόσμου και της αγαπημένης του.

Η κριτική

"Ο στρατηγός" θεωρείται, από πολλούς διεθνείς κριτικούς, μια από τις αρτιότερες ταινίες που έχουν ποτέ γυριστεί κι αν κάποιος την παρακολουθήσει, μπορεί εύκολα να καταλάβει τον λόγο που ακόμα και σήμερα αξίζει κάποιος να την θαυμάζει.

Πρώτα απ' όλα, είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι την ταινία, που θεωρητικά ανήκει στο σλάπστικ, δύσκολα μπορεί κάποιος να την κατατάξει σε ένα μόνο είδος. Ο Buster Keaton έχει καταφέρνει να δώσει στο κινηματογραφικό στερέωμα ένα έργο που γλιστράει από την κωμωδία στο δράμα, από το δράμα στη δράση, από την δράση στον πόλεμο, από τον πόλεμο στον ρομαντισμό, από τον ρομαντισμό στην αγωνία (όχι στο θρίλερ, γιατί εκείνη την περίοδο το είδος αυτό δεν υφίσταται) κι από την αγωνία γυρνάει πάλι πίσω στο κωμικό στοιχείο. Νομίζω δεν υπάρχει κάποιο κινηματογραφικό είδος στο οποίο να μην μπορεί να ενταχθεί και το καταπληκτικότερο όλων, είναι ότι μέσω των μεταβαλλόμενων καταστάσεων, ο θεατής περνά γλυκά κι αρμονικά, όχι εκβιαστικά, από το ένα είδος στο άλλο.

Άλλο ένα στοιχείο που κάνει την ταινία να ξεχωρίσει, είναι ότι βρίσκεται πολύ μπροστά από την εποχή της. Αφενός, στην μεγάλη οθόνη, θα υπάρξει μια σκηνή όπου ο Keaton κι η Marion Mack θα φιληθούν, κάτι το οποίο στον σύγχρονο θεατή φαντάζει απολύτως φυσικό, αλλά για την εποχή δεν παύει ν' αποτελεί πρωτοπορία. Αφετέρου, ακόμα κι ένας σύγχρονος θεατής, είναι αδύνατον να μην παρατηρήσει ότι η ταινία είναι μια εξαιρετικά ακριβή παραγωγή, που περιέχει, παράλληλα, και τη σκηνή της πτώσης του τρένου, που θα την δούμε να επαναλαμβάνεται, με παρεμφερή τρόπο, μετά από 31 ολόκληρα χρόνια στην "Γέφυρα του ποταμού Κβάι".

"Ο στρατηγός", όπως γνωρίζουμε δε, είναι από τις πρώτες ταινίες που αναφέρονται ανοιχτά στον αμερικάνικο εμφύλιο πόλεμο, άλλη μια πρωτοπορία της εποχής. Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι εκτός των διαφόρων καινοτομιών που εισάγει, για τον σύγχρονο θεατή δεν καταλήγει να αποτελεί μια ταινία που θα πρέπει να την δει από την σκοπιά μιας συγκεκριμένης εποχής για να την εκτιμήσει. Αντιθέτως, ο Keaton έχει καταφέρει να δημιουργήσει στον "Στρατηγό" διαχρονικές εικόνες και διαχρονικά γκαγκς που καταφέρνουν να αιφνιδιάσουν, ακόμα κι έναν δύσκολο θεατή.

"Το μεγάλο πέτρινο πρόσωπο" του Buster Keaton, με τα διάφορα ακροβατικά του και την απλή, αλλά πάντα εύστοχη σκέψη του, καταφέρνει να κάνει τον θεατή να καρδιοχτυπήσει μαζί του. Η ποικιλία που παρουσιάζει σαν θέαμα δε, κάνει την ταινία αυτή μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις που, παρά την εποχή της, δεν προτείνονται αποκλειστικά στο σινεφίλ κοινό αλλά στον οποιονδήποτε πρόθυμο θεατή.

Βαθμολογία: 5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη, βωβή, κωμωδία του 1926, σε ιστορία των Clyde Bruckman, Al Boasberg, Charles Henry Smith, William Pittenger, Paul Girard Smith και Buster Keaton και σκηνοθεσία των Clyde Bruckman και Buster Keaton, διάρκειας 107 ή 78 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές τους Buster Keaton, Marion Mack, Glen Cavender, Jim Farley και Frederick Vroom.

Οι σύνδεσμοι

Αντί για trailer 

Imdb

Rotten Tomatoes 

(2011) Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar

Πρωτότυπος τίτλος: Monsieur Lazhar

Η υπόθεση

Το πρωί της Παρασκευής, καθώς ο Simon (Émilien Néron) πηγαίνει το γάλα της ημέρας στην τάξη, θ' ανακαλύψει το άψυχο σώμα της δασκάλας του να κρέμεται από ένα σωλήνα στο ταβάνι. Λίγες μέρες αργότερα, θα κάνει την εμφάνισή του, στην διευθύντρια του σχολείου, ο Bachir Lazhar (Mohamed Fellag), ένας δάσκαλος από την Αλγερία, ο οποίος θα ζητήσει ν' αναλάβει την τάξη της αυτόχειρος και λόγω της έλλειψης υποψηφίων προσλαμβάνεται. Ο κύριος Lazhar, με τις παλαιού τύπου μεθόδους του, θα ξεκινήσει να διδάσκει τα παιδιά και παράλληλα θα προσπαθήσει να τα βοηθήσει να συμφιλιωθούν με το γεγονός. Ο Lazhar, όμως, κινδυνεύει ν' απελαθεί από τον Καναδά, γεγονός το οποίο κανένας από τους συναδέλφους του δεν γνωρίζει.

Η κριτική

Αν μου ζητούσαν να παρουσιάσω το κεντρικό θέμα της ταινίας με μια μόνο λέξη, νομίζω πως η "αδικία" είναι αυτή που της ταιριάζει περισσότερο. Τα νοήματα της ταινίας, βέβαια, είναι πολλαπλά και σίγουρα το αίσθημα που αφήνει στον θεατή μετά την ολοκλήρωσή της δεν είναι βαρύ κι αρνητικό. Ο κεντρικός άξονας, όμως, όλων των προβληματικών που παρουσιάζονται στο έργο είναι οι συνέπειες της αδικίας, η στάση του καθενός απέναντι σ' αυτήν, αλλά και τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρουν οι διάφοροι τρόποι προσέγγισής της.
Ο Philippe Falardeau, όπως θα δούμε, θα χρησιμοποιήσει την απώλεια για να μιλήσει για όλα όσα τον απασχολούν. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ταινίας, όμως, είναι ότι δεν την τοποθετεί σ' ένα κύκλο ενήλικων ατόμων, που σε μια θεωρητική βάση έχουν την ικανότητα να την κατανοήσουν και να την αντιμετωπίσουν όπως πρέπει, αλλά αντίθετα επιλέγει μια ηλικιακή ομάδα "ακατάλληλη" για ένα τόσο βάρβαρο θέμα, η οποία λόγω του εύπλαστου και του αθώου της ηλικίας της, καταφέρνει να δείξει μεγαλύτερη ωριμότητα κι ειλικρίνεια απέναντι σ' αυτήν.
"Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar", ο οποίος όπως θα δούμε και στην ταινία, παρουσιάζεται περισσότερο ανθρώπινος, παρά εξαιρετικός, θα μπει στις ζωές των παιδιών και θα προσπαθήσει να τα βοηθήσει να ξεπεράσουν τον θρήνο, τη δυσφορία ή την περίεργη, έστω, κατάσταση που έχει προκαλέσει η αυτοκτονία της πρώην δασκάλας τους. Το ομορφότερο στοιχείο της ιστορίας, βέβαια, είναι ότι κι ο ίδιος ο Lazhar φέρει πάνω του το βάρος μιας απώλειας και μέσω της βοήθειας που προσφέρει, καταφέρνει να βοηθηθεί κι ο ίδιος.
Άλλο ένα στοιχείο που θίγεται στην ταινία, είναι η λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, του πολυπολιτισμικού Καναδά. Όπως θα δούμε, στην τάξη του Lazhar βρίσκονται αρκετά παιδιά από διάφορα έθνη του κόσμου, ανάμεσά τους κι ένας Άραβας. Μια από τις σημαντικότερες αλλαγές που έχει υποστεί η εκπαίδευση του Καναδά, ο οποίος είναι μια αποικιακή χώρα, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η εθνικότητα του καθενός. Παλαιότερα, τα παιδιά έπρεπε ν' αποθαρρύνονται όταν χρησιμοποιούσαν την μητρική τους γλώσσα, όπως κάνει κι ο Lazhar με τον Άραβα κάθε φορά που του μιλάει στην γλώσσα τους. Σήμερα, όμως, μαζί με όλους τους νεωτερισμούς του εκπαιδευτικού συστήματος, τα παιδιά πρέπει να έρχονται σ' επαφή με τον μητρικό πολιτισμό τους.
Ένας δάσκαλος, λοιπόν, που χρησιμοποιεί τις παλαιές μεθόδους διδασκαλίας, δεχόμενος παράλληλα τις κριτικές των καθηγητών και των γονέων, θα έρθει αντιμέτωπος με το νέο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο αντιμετωπίζει τα παιδιά ως παιδιά στις υποχρεώσεις κι ως ενήλικες στα δικαιώματά τους και κυρίως που απαγορεύει το άγγιγμα ανάμεσα σε δασκάλους και μαθητές.
"Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar" είναι μια ταινία που μιλά με πολύ απλά λόγια και μ' έναν πολύ ανάλαφρο τρόπο για καίρια ζητήματα της κοινωνίας και των μελλοντικών πολιτών αυτής. Καταφέρνει, δε, να διατηρήσει το χαρακτηριστικό των ταινιών του γαλλόφωνου Καναδά και παρουσιάζει μια όμορφη ιστορία παιδιών και του δασκάλου τους. Προτείνεται στους σινεφίλ του κινηματογραφικού χώρου, σε όσους αρέσουν οι δραματικές ταινίες με πρωταγωνιστές μικρά πιτσιρίκια, αλλά και σε όσους ψάχνετε να δείτε ένα καλό δράμα, που να έχει να δώσει στον θεατή κάτι παραπάνω από 90 λεπτά χαλάρωσης.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά
Κοινωνικό δράμα του 2011 από τον γαλλόφωνο Καναδά, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Philippe Falardeau, διάρκειας 94 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Mohamed Fellag, Sophie Nélisse, Émilien Néron και Marie-Ève Beauregard.

Οι σύνδεσμοι
Trailer 
Imdb 
Rotten Tomatoes 

(2012) Barbara

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Barbara

Η υπόθεση

Στην Γερμανία του 1980, η Barbara (Nina Hoss), θα θελήσει να μεταβεί από την Ανατολική στην Δυτική πλευρά της πρωτεύουσας. Ως τιμωρία, θα την μεταθέσουν σ' ένα επαρχιακό νοσοκομείο της Ανατολικής Γερμανίας, όπου θα αξιολογείται καθημερινά κι ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει να δέχεται, στο διαμέρισμά της, την επίσκεψη των αξιωματικών και να περνά από τους καθιερωμένους ελέγχους. Κλεισμένη στον εαυτό της, θα περιμένει, υπομονετικά, να έρθει η στιγμή που θα της δοθεί η ευκαιρία ν' αποδράσει με τον εραστή της. Σε σύντομο διάστημα θα έρθει σ' επαφή με τον André (Ronald Zehrfeld), έναν καλό κι ευγενικό ιατρό του νοσοκομείου που είναι παράλληλα κι ο άνθρωπος που υποβάλει την αναφορά για το πρόσωπό της, και με διαφόρους ασθενείς, με τους οποίους θ' αφήσει στην άκρη την ψυχρότητα και την απάθειά της.

Η κριτική

Η "Barbara" είναι από τις ταινίες που δεν είναι δυνατόν να περάσουν απαρατήρητες στο σινεφίλ κοινό, καθώς το θέμα της και μόνο είναι αρκετό να ωθήσει κάποιον να την παρακολουθήσει. Το "Τείχος του Βερολίνου", αλλά κι η κατάσταση την οποία αναγκάστηκαν οι Γερμανοί πολίτες να υπομείνουν όλα αυτά τα χρόνια, αποτελεί μια σχετικά πρόσφατη πληγή της χώρας, που δεν έχει πάψει, μέχρι σήμερα, ν' αποτελεί μια ενδιαφέρουσα κι αξιόλογη θεματολογία.

Όντας μια ταινία του Christian Petzold, ενός εκ των τριών δημιουργών του ρεύματος της "Σχολής τους Βερολίνου", δεν θα μπορούσε να μην χαρακτηρίζεται από λιγοστούς, απλούς, ευθείς, κοφτούς κι αφαιρετικούς, κατά κύριο λόγο, διαλόγους, που παρουσιάζουν, όμως κατά διαστήματα, μια στοχαστική διάθεση. Προσπαθώντας, παράλληλα, ν' αποτινάξει από την ταινία το χαρακτηριστικό μιας συγκεκριμένης σκηνοθετικής άποψης, αποφεύγει να δώσει τον μουντό τόνο εκείνης της εποχής μέσω της εικόνας και του χρώματός της. Τα πλάνα του είναι φωτεινά κι η φωτογραφία που χρησιμοποιεί πανέμορφη.

Αντιθέτως, το κλίμα της εποχής, αποπειράται, με επιτυχία τολμώ να πω, να το παρουσιάσει μέσω της σιωπής αλλά και της απόστασης, που κρατά η πρωταγωνίστρια, από το κοινωνικό σύνολο, αλλά όχι από τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη την βοήθειά της. Δείχνοντας ταυτόχρονα τις δυο πτυχές του χαρακτήρα της Barbara, την απομόνωση στην οποία η ίδια επιλέγει να ζήσει και την ανάγκη της να βοηθήσει τον συνάνθρωπό της, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να παρουσιάσει στον θεατή έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αχώνευτος, υπερόπτης ιατρός, αλλά ως κάποιος που έχει καταφύγει στον εαυτό του, γιατί μόνο εκεί αισθάνεται ασφάλεια. Με αυτή του την επιλογή, πιστεύω δικαιώνεται και για την απονομή της Αργυρής Άρκτου καλύτερης σκηνοθεσίας, καθώς με έναν διαφορετικό, αλλά εξίσου ευθύ τρόπο καταφέρνει να υποβάλει τον θεατή σε μια βαριά ατμόσφαιρα.

Η εξαιρετική ερμηνεία της μούσας του Petzold, Nina Hoss, αλλά και των υπολοίπων ηθοποιών που πλαισιώνουν την ταινία, συντελούν στην ανάδειξη των ηρώων και συνεπώς της ίδιας της ιστορίας, που είναι βασισμένη στην ψυχολογία αυτών. Αξιέπαινο είναι ότι καταφέρνει να παρουσιάσει το ανθρώπινο και τσακισμένο πρόσωπο ακόμα κι ενός καθάρματος.

Το βασικό αρνητικό στοιχείο της ταινίας, βέβαια, που κατά την προσωπική μου άποψη αρκεί για ν' αντισταθμίσει όλα τα θετικά χαρακτηριστικά της, είναι οι αργοί της ρυθμοί, οι οποίοι σε συνδυασμό με τους μινιμαλιστικούς διαλόγους της, μπορούν κάλλιστα να κουράσουν ακόμα κι ένα σινεφίλ κοινό. Η ταινία, βρίσκεται στο μεταίχμιο του φυσικού και του επιτηδευμένου κινηματογράφου και γι' αυτό, προτείνεται κατά κύριο λόγο στους σινεφίλ της "Σχολής του Βερολίνου" κι έπειτα στους σινεφίλ του γενικότερου ευρωπαϊκού σινεμά.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Γερμανικό δράμα του 2012, σε σενάριο των Christian Petzold και Harun Farocki και σκηνοθεσία του Christian Petzold, διάρκειας 105 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Nina Hoss, Ronald Zehrfeld, Rainer Bock, Jasna Fritzi Bauer και Mark Waschke.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes