Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κινούμενα σχέδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κινούμενα σχέδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

27 Οκτωβρίου 2012

(2012) ΤίνκερΜπελ: Το μυστικό των νεραϊδοφτερών

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Secret of the wings


Η υπόθεση
Η Tinker Bell (Mae Whitman) πάντοτε ήθελε να δει από κοντά το δάσος του χειμώνα, αλλά ο νόμος απαγορεύει ρητά το πέρασμα απ' τη μια πλευρά στην άλλη. Μια μέρα, όμως, θα της δοθεί η ευκαιρία να πλησιάσει στα σύνορα κι έχοντας τόσο μεγάλη περιέργεια να γνωρίσει τον άγνωστο τόπο, περνά για λίγο στο δάσος του χειμώνα. Τα φτερά της Tinker Bell θα αρχίσουν να λαμπυρίζουν με μια πρωτόγνωρη ομορφιά, αλλά, δυστυχώς, θα παγώσουν απ' το πολύ κρύο. Όταν η μικρή νεράιδα επανέλθει στη φυσιολογική της θερμοκρασία, θα θελήσει να μάθει τα πάντα γύρω από αυτό το περίεργο λαμπύρισμα. Το μόνο που θα καταφέρει να βρει, όμως, είναι μια σκοροφαγωμένη σελίδα σ' ένα βιβλίο φτερολογίας. Έτσι, θα πρέπει ν' αναζητήσει την αλήθεια στην άλλη πλευρά των συνόρων, όπου κατοικεί ο Φύλακας (Jeff Bennet), ο συγγραφέας όλων των βιβλίων.

Η κριτική
Η ταινία, αν και κατά κύριο λόγο απευθύνεται σε παιδάκια προσχολικής ηλικίας, είναι πολύ όμορφα γυρισμένη κι, όπως κάθε ταινία Disney που σέβεται τον εαυτό της, κρύβει αρκετά μηνύματα για τους μικρούς μας φίλους, μένοντας πιστή στο παιδευτικό έργο της εταιρίας.
Η νέα ταινία της Tinker Bell, όπως βλέπουμε, ξεκινά με το πέρασμα από το καλοκαίρι στο χειμώνα και στη συνέχεια θα δούμε να συμβαίνει το αντίστροφο. Με αυτόν τον απλούστατο τρόπο οι δημιουργοί καταφέρνουν να εισάγουν τους μικρούς θεατές στο κυρίως θέμα που θα ακολουθήσει, αλλά και να τους δημιουργήσουν ένα αίσθημα της φυσιολογικής αλληλουχίας των εποχών. Η επιλογή, δε, να προβληθεί στη χώρα μας την περίοδο που μπαίνει σιγά-σιγά η χειμερινή περίοδος, ταιριάζει ιδιαίτερα με το κλίμα της ταινίας.
Αφού λοιπόν η μικρή νεράιδα διασχίσει τα σύνορα κι αρχίσει ν' αναζητά τον λόγο για τον οποίο λαμπύρισαν τα φτερά της, θα πρέπει να βρει ένα τρόπο να ξαναπεράσει τα σύνορα και να φτάσει στον Φύλακα, αναζητώντας σ' αυτόν την πολυπόθητη απάντηση. Εκεί, στο δάσος του χειμώνα, θα τύχει να γνωρίσει ένα ξωτικό του χειμώνα, την Κυάνα (Lucy Hale), κι όταν οι δυο τους συναντηθούν τα φτερά τους θα αρχίσουν να λάμπουν ξανά.
Ο Φύλακας θα εξηγήσει στις δυο νεράιδες/ξωτικά ότι ο λόγος που λάμπουν τα φτερά τους όταν βρίσκονται μαζί είναι γιατί έχουν γεννηθεί από το ίδιο γέλιο ή πιο απλά γιατί είναι αδελφές. Όταν μαθαίνουν την αλήθεια, η Κυάνα κι η Tinker Bell αποφασίζουν να δείξουν η μια στην άλλη τον κόσμο τους και δίνουν μια υπόσχεση να μην χωρίσουν ποτέ. Άλλωστε όταν σε κάποιον δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει το διαφορετικό δεν αποκλείεται ν' ανακαλύψει αρκετά κοινά μ' αυτό.
Ένα άλλο στοιχείο στο οποίο δίνει πολύ μεγάλη έμφαση η ταινία, είναι η αξία της οικογένειας και το γεγονός ότι τ' αδέλφια δεν πρέπει να χωρίζονται το ένα από το άλλο, αλλά αντίθετα, πρέπει πάσει θυσία να μεγαλώνουνε μαζί. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι διασχίζοντας η μια τον κόσμο της άλλης, αυτομάτως θέτει σε κίνδυνο τη ζωή της, καθώς οι νεράιδες δεν αντέχουν στο κρύο και τα ξωτικά του χιονιού δεν αντέχουν στη ζέστη.
Το πρόβλημα, βέβαια, μοιάζει να μπορεί να λυθεί με τη βοήθεια διαφόρων κατασκευών που σκαρφίζεται η Tinker Bell. Η ανθρώπινη παρέμβαση, όμως, όπως θα δούμε μπορεί να προκαλέσει σοβαρότερα προβλήματα από τον ατομικό κίνδυνο. Η Tinker Bell, για να μπορέσει η Κυάνα να επισκεφτεί τον κόσμο της, θα κατασκευάσει μια μηχανή παραγωγής πάγου. Όταν, όμως, αυτή η μηχανή θα βρεθεί στο ποτάμι που χωρίζει τις δυο εποχές, το κρύο που θα παράγει θ' αποτελέσει απειλή για όλες τις εποχές.
Έμμεσα και με αντίστροφο τρόπο, βλέπουμε πως γίνεται νύξη στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, το οποίο δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανεπιθύμητη συνέπεια που προκάλεσε, και συνεχίζει να προκαλεί, η ανθρώπινη παρέμβαση στην φύση. Σαφώς, όμως, η συνεργασία κι η καλή θέληση, λειτουργούν με σωτήριο τρόπο για την προστασία της εποχής του καλοκαιριού, αλλά και την προστασία του δέντρου που παράγει την νεραϊδόσκονη, δίνοντας ένα όμορφο μάθημα στα μικρά παιδάκια που θα την παρακολουθήσουν.
Όντας μια ταινία με νεραϊδούλες και ξωτικά, θα έλεγα μάλλον ότι προτείνεται σε κοριτσάκια προσχολικής ηλικίας. Σε γενικές γραμμές είναι μια όμορφη παιδική ταινία, με χρήσιμα μηνύματα, ωραία γραφικά, αρκετά συμπαθητικό 3D, χωρίς όμως να θεωρείται απαραίτητο, κι ικανοποιητική μεταγλώττιση.

Βαθμολογία: 2/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη παιδική ταινία του 2012, σε σενάριο των Roberts Gannaway, Peggy Holmes, Ryan Rowe και Tom Rogers και σκηνοθεσία των Roberts Gannaway και Peggy Holmes, διάρκειας 75 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Mae Whitman, Lucy Hale, Timothy Dalton, Anjelica Huston και Jeff Bennet.

Οι σύνδεσμοι
Imdb 

30 Σεπτεμβρίου 2012

(2012) Barbie: Η πριγκίπισσα & η ποπ σταρ

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Barbie: The princess & the popstar


Η υπόθεση
Η Tori (φωνή: Kelly Sheridan) είναι μια πριγκίπισσα που το όνειρό της ήταν κάποια μέρα να γίνει pop star. Η Keira (φωνή: Ashleigh Ball), πάλι, είναι μια pop star που όνειρό της ήταν να γίνει κάποια μέρα πριγκίπισσα. Οι δυο τους θα συναντηθούν σε μια εκδήλωση του παλατιού, θα γίνουν οι καλύτερες φίλες και θα συμφωνήσουν ν' αλλάξουν θέσεις για μια μέρα ή και για περισσότερο...

Η κριτική
Η ταινία απευθυνόμενη σε κοριτσάκια προσχολικής, κυρίως, ηλικίας, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερα δομημένη. Όλα τα θηλυκά πιτσιρίκια αυτής της ηλικίας θέλουν όταν μεγαλώσουν να γίνουν είτε πριγκίπισσες, είτε pop stars κι αυτή η ταινία συνδυάζει και τους δυο χαρακτήρες.
Το θέμα της αντικατάστασης μπορεί να το έχουμε ξαναδεί με πολύ μεγάλη επιτυχία σε παιδικές ταινίες με πραγματικούς ηθοποιούς, με τη διαφορά ότι αυτές οι ταινίες απευθύνονται σε παιδάκια όλων των ηλικιών κι ανεξαρτήτως φύλου. Η "Barbie: Η πριγκίπισσα & η ποπ σταρ" είναι μια ταινία καθαρά κοριτσίστικη που απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδάκια προσχολικής ηλικίας.
Γεμάτη από τραγούδια, χορευτικά, μαγικές χτένες, μαγικά μικρόφωνα, μαγικούς κήπους, μαγικά φυτά, σκυλάκια που μιλάνε, ρούχα και παπούτσια, καταφέρνει να καταπλήξει τους μικρούς μας φίλους, των οποίων οι απαιτήσεις δεν είναι ιδιαιτέρα υψηλές.
Όντας μια ταινία στα πρότυπα των προηγούμενων ταινιών της Barbie, τα γραφικά της δεν είναι καλύτερα απ' αυτά ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, οι διάλογοί της είναι όσο πιο απλοί θα μπορούσαν να είναι, η εξέλιξή της προβλέψιμη και στο σύνολό της, σαφώς και δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια ταινία υψηλών προδιαγραφών. Παρόλα αυτά, λόγω των τραγουδιών, των χρωμάτων και του υπερθεάματος που παρουσιάζει, μπορεί να παρακολουθηθεί εύκολα από το ενήλικο κοινό που θα συνοδεύσει τους μικρούς μπόμπιρες.

Βαθμολογία: 1,5/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, παραγωγής του 2012, σε σενάριο των Steve Granat και Cydne Clark και σκηνοθεσία του Ezekiel Norton, διάρκειας 86 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kelly Sheridan και Ashleigh Ball.

Οι σύνδεσμοι

14 Σεπτεμβρίου 2012

(2012) Brave

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Brave


Η υπόθεση
Η πριγκίπισσα Merida (φωνή: Kelly Macdonald), η πρωτότοκη κόρη του βασιλιά Fergus (φωνή: Billy Connolly) και της βασίλισσας Elinor (φωνή: Emma Thompson), αν και πριγκίπισσα, ζει τη ζωή της ως αγοροκόριτσο. Έχει πάθος με την τοξοβολία κι είναι ανεπίδεκτη μαθήσεως των καλών τρόπων που πρέπει να έχει μια μέλλουσα βασίλισσα. Η ζωή της Merida, θ' αναστατωθεί όταν η μητέρα της, της ανακοινώσει ότι θα πρέπει να παντρευτεί με έναν από τους γιους των τριών λόρδων του βασιλείου τους. Η Merida, προσπαθώντας ν' αποφύγει ένα γάμο που δεν θέλει και θέλοντας παράλληλα ν' αλλάξει γνώμη στη μητέρα της, θα καταφύγει στη μαγεία. Πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος ν' αλλάξει τη μοίρα της, θα δώσει στη μητέρα της ένα φίλτρο. Οι επιπτώσεις του φίλτρου όμως δεν θα είναι ακριβώς αυτές που περιμένει η νεαρή πριγκίπισσα. Τώρα θα πρέπει, να βρει έναν τρόπο να αντιστρέψει την επίδρασή του, πριν να είναι πολύ αργά.

Η κριτική
Όσα χρόνια κι αν περάσουν από τη χρυσή εποχή της πριγκίπισσας της Disney κι όσο κι αν έχει φορεθεί πια αυτό το μοτίβο παιδικών ταινιών, η θρυλική εταιρία δεν θα χάσει ποτέ τη χρυσή συνταγή της επιτυχίας. Η Disney, με την καινούργια της ταινία, συστήνει στο κοινό άλλη μια πριγκίπισσα, που θυμίζει λίγο-πολύ παλαιότερες πριγκίπισσες της εταιρίας.
Η Merida, είναι μια νεαρή κοπέλα που όλο το βάρος των ευθυνών της βασιλικής οικογένειας θα πέσει στους ώμους της, καθώς είναι το πρωτότοκο παιδί του βασιλιά. Η δική της όμως επιθυμία, είναι να έχει την ελευθερία ν' αποφασίσει η ίδια για τον εαυτό της και προσπαθώντας να το πετύχει αυτό, θα κάνει το μοιραίο λάθος.
Το μυστικό της επιτυχίας του "Brave", αλλά και όλων των ταινιών της Disney που δεν βασίζονται σε κλασικά παραμύθια, είναι ότι ενώ οι κεντρικοί ήρωες έχουν πολλά κοινά με παλαιότερους ήρωες, οι συνθήκες κι ο τόπος δράσης τους διαφέρουν απ' ό,τι προηγούμενο έχει παρουσιαστεί, δημιουργώντας έτσι μια νέα κι εκσυγχρονισμένη περιπέτεια, που θα προκαλέσει το γέλιο και τη συγκίνηση στον θεατή.
Η τοποθέτηση της ιστορίας στην Σκωτία, είναι κάτι το διαφορετικό απ' όσα έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής. Όμως η απουσία ερωτικού ειδυλλίου, όπως επίσης κι η απουσία ενός εμφανούς εχθρού, αποτελούνε τα καινούργια στοιχεία μιας ταινίας με πρωταγωνίστρια μια πριγκίπισσα. Η Merida, θυμίζει αρκετά την Άρτεμη από τους αρχαίους ελληνικούς μύθους, κάνοντας την ταινία κατάλληλη τόσο για κοριτσάκια, όσο και γι' αγοράκια.
Μια πολύ όμορφη ιστορία, που αξίζει να πάτε τα παιδιά σας να τη δούνε και γιατί όχι να τη δείτε κι εσείς οι ίδιοι. Προτείνεται επίσης, σε όλους τους λάτρεις των παιδικών ταινιών της Disney, που ασχέτως ηλικίας τρέχουμε στο σινεμά να δούμε τα καινούργια δημιουργήματα της θρυλικής εταιρίας.
Βέβαια, αξίζει να σημειώσω ότι επειδή η ταινία, στο trailer της σχετίζεται με το "Wall-E", το "Toy story 3" και το "Up", μην περιμένετε ότι και το "Brave" εκπέμπει στα ίδια μήκη κύματος όπως αυτές οι τρεις, γιατί θ' απογοητευτείτε. Η ταινία, είναι κατ' αρχάς μια ταινία πριγκίπισσας, που φέρει μόνο κάποια από τα στοιχεία των προαναφερθεισών ταινιών.
Σημείωση: Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, η ταινία στη μεταγλωττισμένη της εκδοχή, πρέπει να χάνει αρκετά από την αυθεντική αγγλική της. Αξίζει νομίζω ν' αναφέρω ότι σε αντίθεση με το trailer, που υπάρχει μια σκωτσέζικη προφορά στις φωνές των ηθοποιών, στη μεταγλώττιση δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να παραπέμπει σε επαρχία, πέραν του τοπίου που θυμίζει λίγο αυτό της Σκωτίας κι ενός μνημείου που θυμίζει αρκετά το Stonehenge της Αγγλίας. Επίσης, η 3D έκδοση της συγκεκριμένης ταινίας, πιστεύω δεν έχει καμία διαφορά από την δισδιάστατή της.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη παιδική ταινία, κινουμένων σχεδίων, παραγωγής του 2012, βασισμένη σε ιστορία της Brenda Chapman, σε σενάριο των Mark Andrews, Steve Purcell, Brenda Chapman και Irene Mecchi και σκηνοθεσία των Mark Andrews, Brenda Chapman και Steve Purcell, διάρκειας 100 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kelly Macdonald, Emma Thompson και Billy Connolly.

Οι σύνδεσμοι
Imdb 

10 Σεπτεμβρίου 2012

(2012) ParaNorman: Μια μεταφυσική ιστορία

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: ParaNorman


Η υπόθεση
Ο Norman (φωνή: Kodi Smit-McPhee), είναι ένα εντεκάχρονο αγόρι, λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Έχει το χάρισμα, να μπορεί να επικοινωνεί με τους νεκρούς, κάτι που τον κάνει να μοιάζει με φρικιό στα μάτια της οικογένειάς του, των συμμαθητών του αλλά κι ολόκληρης της πόλης του. Ο μόνος που θα προσπαθήσει να γίνει φίλος του, είναι ο παχουλούλης Neil (φωνή: Tucker Albrizzi), ένα παιδί που ανήκει κι αυτό, όπως κι ο Norman, στους περιθωριοποιημένους του σχολείου. Κάποια μέρα, τον Norman, θα προσπαθήσει να πλησιάσει ο περίεργος θείος του και θα τον προειδοποιήσει για την αποστολή του να κρατήσει την κατάρα της μάγισσας, ενός τοπικού μυθικού προσώπου, μακριά απ' την πόλη. Ο Norman, θα πρέπει τώρα, μαζί με τον Neil, τα αδέλφια τους και τον νταή του σχολείου να καταφέρουν να σώσουν την πόλη απ' την καταστροφή της.

Η κριτική
Το "ParaNorman", είναι μια από τις πολυαναμενόμενες παιδικές ταινίες της φετινής κινηματογραφικής χρονιάς κι οφείλω να ομολογήσω ότι δικαιολογημένα συγκαταλέγεται σ' αυτές. Μέσα σε μιάμιση ώρα, καταφέρνει να συνδυάσει άψογα το γέλιο, τα εφέ, το ηθικό δίδαγμα που πρέπει να έχει μια ταινία που απευθύνεται σε παιδιά, τη συγκίνηση... με λίγα λόγια, τα έχει όλα.
Η ταινία, από το πρώτο λεπτό δείχνει το ύφος της, καθώς ξεκινά με σκηνές από ένα θρίλερ ανάλογου αυτών της δεκαετίας του '80, το οποίο παρακολουθεί ο νεαρός μας ήρωας στην τηλεόραση, έχοντας παράλληλα και την κατάλληλη μουσική επένδυση. Η αλήθεια είναι ότι ο Chris Butler (σεναριογράφος/σκηνοθέτης) θυμίζει αρκετά, στο λίγο πιο εμπορικό του, τον Tim Burton. Αξίζει ν' αναφέρω εδώ, ότι τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε ολοένα και περισσότερες παιδικές ταινίες να χρησιμοποιούν το γκροτέσκο στοιχείο των ταινιών του Tim Burton, με αρκετά μεγάλη επιτυχία.
Ο Norman, είναι το πρότυπο του ήρωα. Όχι μόνο είναι κοινωνικά αποδιωγμένος από τις παρέες του σχολείου του, αλλά ακόμα και στην οικογένειά του, δεν υπάρχει κάποιος που να τον έχει αποδεχτεί γι' αυτό που είναι. Παρόλα αυτά, όταν θα κληθεί να σώσει όλους αυτούς που τον έχουν περιθωριοποιήσει, αντί να σκεφτεί εγωιστικά, αμέσως τρέχει να μπει σε "μπελάδες" και να κάνει το καθήκον του, αφού είναι ο μόνος που δύναται να φέρει εις πέρας την αποστολή.
Εκτός βέβαια από το ηθοπλαστικό στοιχείο, η χαώδης κατάσταση που καλείται ν' αντιμετωπίσει ο Norman, αποτελεί παράλληλα και την ευκαιρία για τους σκηνοθέτες, να καταπλήξουν τον θεατή με διάφορα εφέ, όπως επίσης και να τον τέρψουν, με διάφορες κωμικοτραγικές σκηνές, που ως κινούμενα σχέδια, μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν.
Άλλο ένα συν της ταινίας, είναι επίσης το γεγονός ότι θίγει ένα πολύ συχνό φαινόμενο στα σχολεία (ιδίως της Αμερικής), αυτό του εκφοβισμού και της διαφορετικότητας. Εμμέσως πλην σαφώς, ασκεί σάτιρα στους νταήδες των σχολείων και αποπειράται να εξηγήσει στα παιδιά ότι το διαφορετικό, δεν είναι απαραίτητα και κάτι κακό. Αντίθετα, μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο, την κατάλληλη στιγμή.
Το "ParaNorman", λόγω της πλοκής, αλλά και του τρόπου με τον οποίο είναι γυρισμένο, θα έλεγα ότι με μεγάλη ευκολία μπορεί να παρακολουθηθεί από μια παρέα ενηλίκων. Δεν είναι από τις παιδικές ταινίες που απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά, αν και θα πρότεινα, καλύτερα, τα παιδιά πολύ μικρής ηλικίας (που δεν έχουν πάει ακόμα σχολείο), να μην τα βάλετε να την παρακολουθήσουν, γιατί υπάρχουν 2-3 σκηνές που πιθανώς να τα φοβίσουν. Επίσης, η τρισδιάστατη έκδοση, είναι σαφώς καλύτερη από την δισδιάσταση, αλλά δεν κρίνεται απαραίτητη. Σε γενικές γραμμές, το "ParaNorman" αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή, όχι μόνο για παιδιά και συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις των ταινιών του Tim Burton.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά
Αμερικάνικη παιδική ταινία, κινουμένων σχεδίων, παραγωγής του 2012, σε σενάριο του Chris Butler και σκηνοθεσία των Chris Butler και Sam Fell, διάρκειας 92 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Kodi Smit-McPhee, Tucker Albrizzi, Anna Kendrick, Casey Affleck και Christopher Mintz-Plasse.

Οι σύνδεσμοι
Imdb